ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Αυτή είναι η ΑΓΝΩΣΤΗ ΑΔΕΡΦΗ του Γιώργου Αλκαίου! (PHOTOS)
Κανονικά, με την οικογενειακή παράδοση θα έπρεπε να γίνει τραγουδίστρια.
Πώς αποφάσισε να γίνει ηθοποιός η Άννα Βασιλείου;
«Το μικρόβιο της υποκριτικής το κόλλησα στο λύκειο, όταν συμμετείχα στη θεατρική ομάδα του σχολείου. Τελειώνοντας το σχολείο έδωσα εξετάσεις και πέτυχα στο Τμήμα Θεατρολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, αλλά διψώντας για μια πιο καθαρόαιμη καλλιτεχνική καριέρα έδωσα εξετάσεις τόσο στη Σχολή του Θεάτρου Τέχνης όσο και στη Σχολή του Γιώργου Κιμούλη, το Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας.
Παρότι πέτυχα και στις δύο, αποφάσισα να γραφτώ, ενστικτωδώς μπορώ να πω, στη Σχολή του Κιμούλη, έστω κι αν το Θέατρο Τέχνης αποτελεί απωθημένο για πολλούς ηθοποιούς» τόνισε η κόρη του Γιάννη Βασιλείου και ετεροθαλής αδερφή του Γιώργου Αλκαίου στο Πρώτο Θέμα.
Υπάρχει ωστόσο μεταξύ τους καλλιτεχνικό χάσμα. Εκείνος εμμένει στο πιο ελαφρύ, ενώ εκείνη τραβά μια πιο κουλτουριάρικη οδό... «Απλά εκφραζόμαστε με διαφορετικό τρόπο. Κατά την άποψή μου, ήταν οι ανάγκες της εποχής που οδήγησαν τον πατέρα μου στις συγκεκριμένες επιλογές. ∆εν ξέρω αν σας φαίνεται παράξενο, αλλά ο Γιάννης Βασιλείου στο σπίτι του ακούει τζαζ, μπλουζ και ροκ. Επειδή λοιπόν κάποιοι μπορεί να βιαστούν να πουν διάφορα, το ξεκαθαρίζω: δεν τράβηξα έναν κουλτουριάρικο δρόμο γιατί ο μπαμπάς μου τραγουδούσε λαϊκά και δεν το γούσταρα. Κάθε άλλο μάλιστα. Μια ζωή είχε φαν τους περισσότερους φίλους μου.»
Όσο για το πώς είναι οι σχέσεις της με τον ετεροθαλή αδελφό της, Γιώργο Αλκαίο, δηλώνει:
«Με τον Γιώργο μάς δένει μία ιδιαίτερη αγάπη γιατί μεγαλώσαμε μαζί. Τον θυμάμαι μια ζωή να μου απαγορεύει να μπω στο δωμάτιό του, αλλά ταυτόχρονα να με προστατεύει. Όποιος με πείραζε είχε να κάνει μαζί του. Τον έχω ως πρότυπο γιατί έχει τα κότσια να ρισκάρει χωρίς να φοβάται τίποτα κι επειδή είναι αστείρευτο ταλέντο. Κάθε δουλειά του είναι εμπνευσμένη, ψαγμένη, στημένη όμορφα κι αυτό εμένα με συγκινεί. ∆εν θα ξεχάσω τη στιγμή του τελικού της Eurovision. Ήμουν αγχωμένη και κολλημένη στον δέκτη της τηλεόρασης. Εκείνες τις ημέρες είχαμε χάσει τη γιαγιά μας και υπήρχε βαθιά θλίψη στην οικογένεια. Περίμενα να τον δω να πηγαίνει καλά για να πάρω χαρά.» Στις πρεμιέρες έρχεται; «Πάντα, όπως και όλη η οικογένεια. Παρά τις δυσκολίες που περάσαμε, καταφέραμε να μείνουμε δεμένοι. Ο ένας στηρίζει τον άλλον και στα καλά και στα δύσκολα.»
