Ανατριχιάζει η Δώρα Τσαμπάζη: «Να προσέχεις το κομμάτι μου, ε; Θα προσέχω το δικό σου» - Η ανάρτηση για την επέτειο γάμου με τον Νικολαΐδη
«Σε αγαπώ. Δική σου»
Ιδιαίτερη μέρα είναι η σημερινή (9/7) για την Δώρα Τζαμπάζη, την σύζυγο του Ολυμπιονίκη, Αλέξανδρου Νικολαΐδη, που έφυγε από τη ζωή τον Οκτώβριο του 2022 ύστερα από ένα σπάνιο είδος καρκίνου - δείτε ποιας μορφής, καθώς θα έκλεινε 7 χρόνια γάμου με τον καλό της.
Δημοσίευσε, λοιπόν, στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram μία φωτογραφία από την ημέρα που ανέβηκαν τα σκαλιά της εκκλησίας και χόρευαν αγκαλιασμένοι και έβαλε να παίζει από πάνω ένας ήχος με ανατριχιαστικά λόγια που φανερώνουν πως δεν περνά μέρα που να μην τον σκέφτεται και πως πονάει μακριά του (δείτε εδώ τα πρώτα γενέθλια της κόρης της χωρίς τον πατέρα της).
Η σπαρακτική ανάρτηση της Δώρας Τσαμπάζη για την επέτειο γάμου με τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη
«Γειά. Πήρα να δω τι κάνεις. Ελπίζω να είσαι καλά. Σου στέλνω αυτό χωρίς πρόλογο ή δεύτερες σκέψεις, συνδέσεις ή ενοχές. Απλώς, ξεμπλέκω αυτό που υπάρχει μέσα στο στήθος μου. Δε θα σε κοιτάω με τον ίδιο τρόπο αλλά, θα σε θυμάμαι ακριβώς όπως σε έβλεπα εγώ. Και κάθε φορά που θα κλείνω τα μάτια μου θα είναι όλα εκεί, όλα όσα έχω κρατήσει.
Άλλωστε, είμαστε σαν ένα ζευγάρι διαφορετικές κάλτσες. Έτσι μου έλεγες. Εγώ μια από αυτές τις πολύχρωμες με τρύπες και μπαλώματα κι εσύ, μια άσπρη βαμβακερή. Να προσέχεις το κομμάτι μου, ε; Θα προσέχω το δικό σου. Σε αγαπώ. Δική σου», ακούγεται χαρακτηριστικά.
Η ανάρτηση για την γιορτή του πατέρα
Με αφορμή την γιορτή του πατέρα στις 18/6, η Δώρα Τσαμπάζη προχώρησε σε μια πολύ συγκινητική ανάρτηση για τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη.
Στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, δημοσίευσε μια φωτογραφία του αγκαλιά με τα παιδιά τους και τα λόγια τους "τσακίζουν" κόκαλα.
Σήμερα δεν είναι διαγωνισμός για τον "καλύτερο" μπαμπά του κόσμου. Δεν είναι μέρα για να βγουν τα μπαμπαδόμετρα.
Σήμερα είναι μια γιορτή για όλους τους μπαμπάδες που αγωνίζονται καθημερινά για τα παιδιά τους.
Για αυτούς που λείπουν πολλές ώρες ή μέρες από το σπίτι για να εργαστούν. Σε αυτούς που λείπουν και θα λείπουν για πάντα γιατί οι μάχες που έδωσαν ήταν άνισες, αλλά πάλεψαν για μια ημέρα παραπάνω, για μια ώρα παραπάνω. Στους μπαμπάδες που πήραν στους ώμους τους όλα τα προβλήματα, που πέρασαν σύνορα, ποτάμια για ένα καλύτερο αύριο, που πνίγηκαν σε μια θάλασσα για μια ελπίδα. Γιατί πατέρας σημαίνει να αγωνίζεσαι ακόμη και αν όλα γύρω σου πρόκειται να γκρεμιστούν και μαζί τους και εσύ...
