Τζίνα Ντρούλις: Είχε προσκυνήσει την εικόνα του Άγιου Εφραίμ λίγους μήνες πριν φύγει από τη ζωή (Βίντεο)
Συνοδευόμενη από τον αδερφό της, Φίλιππο Καμπούρη
Πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησε μια πολύ θλιβερή είδηση, καθώς έγινε γνωστό, πως έφυγε από τη ζωή μετά από μάχη, που έδωσε με τον καρκίνο η Τζίνα Ντρούλις με το θάνατο της να είναι επεισοδιακός.
Αρχικά με ανάρτηση του αδερφού της, Φίλιππου Καμπούρη έγινε γνωστό, πως η Ντρούλις έφυγε από τη ζωή ωστόσο κατά τη νεκροψία επανήλθε (δείτε εδώ). Την επόμενη όμως ημέρα ανακοινώθηκαν τα δυσάρεστα.
Εν τέλει η δημοσιογράφος δεν τα κατάφερε και έφυγε από τη ζωή νικημένη από τον καρκίνο. Φαίνεται, ωστόσο πως η γυναίκα πριν χάσει τη ζωή της είχε βαθιά πίστη στο θεό και μάλιστα λίγους μήνες πριν είχε επισκεφθεί τον Άγιο Εφραίμ προσκυνώντας την εικόνα του.
Η επίσκεψη της Τζίνα Ντρούλις σε εκκλησία λίγο πριν χάσει τη ζωή της
Η μάχη με τον καρκίνο
Με μεταστατικό καρκίνο στο συκώτι διαγνώσθηκε η δημοσιογράφος Τζίνα Ντρούλις, η οποία δεν δίστασε να μιλήσει δημόσια για την κατάσταση της υγείας της, ενώ για την περιπέτειά της με τον καρκίνο μίλησε σήμερα 20/10 και η Μαριλού Ρεπαπή.
«Το πρώτο δείγμα ότι δεν είμαι καλά το πήρα λίγο μετά τον θάνατο της μητέρας μου, πριν από πέντε μήνες, κάτι που ακόμη δεν έχω αποδεχτεί, και μετά προέκυψε και σοβαρό πρόβλημα υγείας στον πατέρα μου. Άρχισα να νιώθω ένα φούσκωμα στο στομάχι και θεώρησα ότι ήταν από τη στενοχώρια μου. Το καλοκαίρι ένιωθα το στομάχι μου πρησμένο και δεν μπορούσα να φάω πολύ.
Μέχρι που το πρήξιμο άρχισε σε όλο μου το σώμα, πήγα στον γιατρό μου και μου έγραψε εξετάσεις γιατί είχα πολύ χαμηλό αιματοκρίτη και μπήκα εσπευσμένα στο Νοσοκομείο Μεταξά. Έκανα βιοψία στο συκώτι και γύρισα σπίτι περιμένοντας τα αποτελέσματα, που βγήκαν την προηγούμενη Πέμπτη. Πρηζόταν το στομάχι μου τόσο πολύ, που δεν μπορούσα ούτε νερό να πιω. Η βιοψία βγήκε και μου βρήκαν μεταστατικό καρκίνο στο συκώτι σε μεγάλο όγκο. Έχω κάνει ήδη την πρώτη χημειοθεραπεία», είπε αρχικά.
«Για να σου πω την αλήθεια, από τη στιγμή που βιώνω τον καρκίνο έκλαψα ένα λεπτό, όταν τη στιγμή της βιοψίας ένιωσα να με χαϊδεύει τρυφερά στο χέρι η νοσηλεύτρια και ένιωσα μια μεγάλη ευαισθησία, και τη δεύτερη φορά που έκλαψα ήταν όταν μου ανακοίνωσε ο γιατρός ότι έχω καρκίνο και δεν ήξερα πώς να το πω στους δικούς μου για να μην τους στενοχωρήσω.
Εγώ είμαι πολύ καλά ψυχολογικά, είναι μια αρρώστια όπως όλες οι άλλες, και νιώθω πολύ δυνατή! Το θέμα είναι να κάνουμε πρόληψη, είναι κάτι που θα έπρεπε να κάνω. Πλέον βλέπω τη ζωή διαφορετικά και μέσα από αυτό πιστεύω ότι θα γίνω καλύτερος άνθρωπος. Το μήνυμα που θέλω να περάσω είναι να συνεχίσουμε τη ζωή μας κανονικά και να μη μας παίρνει από κάτω», κατέληξε.
