Πτώση Canadair: «Χρήστο, έχεις πάψει να...» - Η επιστολή φίλου του Μουλά
«Κανείς δεν θα ξεχάσει»
Το μεσημέρι της Τρίτης 25/07/23, έγινε γνωστή η είδηση ότι ένα Canadair το οποίο επιχειρούσε στην περιοχή της Καρύστου κατέπεσε. Ωστόσο, λίγες ώρες αργότερα ανακοινώθηκε από την Πολεμική Αεροπορία, ότι οι δύο χειριστές του μοιραίου Canadair εντοπίστηκαν νεκροί. Ο ένας ήταν ο Σμηναγός Χρήστος Μουλάς, και ο άλλος ήταν ο Ανθυποσμηναγός Περικλής Στεφανίδης.
Πολλοί από το περιβάλλον των δύο άτυχων πιλότων έχουν εκφράσει το δικό τους ''αντίο'' σε αυτούς του ήρωες που έπεσαν εν ώρα καθήκοντος. Μάλιστα, ένας φίλος και συμμαθητής του Σμηναγού Χρήστου Μουλά, δεν δίστασε να στείλει μία επιστολή στο site zarpanews, με σκοπό να πει σε όλους εμάς το ποιος ήταν πραγματικά ο Χρήστος Μουλάς.
Η επιστολή του φίλου του Χρήστου Μουλά
Ο φίλος του αδικοχαμένου Σμηναγού Χρήστου Μουλά (δείτε εδώ επίσης ότι η Βουλή των Ελλήνων υιοθετεί το αγέννητο παιδί του), έστειλε μια επιστολή προκειμένου να πει μερικά λόγια για τον φίλο του, που έχασε την ζωή του εν ώρα καθήκοντος στην Κάρυστο. Πιο συγκεκριμένα στην επιστολή του έγραφε ότι: «Αποχαιρετώντας έναν αθάνατο!Φιλαράκο μου καλέ και συμμαθητή μου. Η πρώτη σκέψη ήταν πως ήσουν εσύ – μόλις είδα τα πλάνα στις ειδήσεις. Δεν ξέρω γιατί. Άλλωστε μόνο κάποιος πολύ γενναίος και ανδρείος θα τα έδινε όλα. Μόνο κάποιος άνθρωπος με θυσία. Και εσύ την είχες πάντοτε. Και είμαι σίγουρος πως δεν φοβόσουν τίποτα. Ότι και αυτό το σενάριο θα το είχες ως πολύ πιθανό μέσα σου, το να φύγεις με κάποιον τέτοιο τρόπο. Ήσουν πάντοτε πολύ ανδρείος!»
Συνέχισε μάλιστα λέγοντας ότι: «Τι να θυμηθώ; Από την ανένδοτη στάση σου στο να πληρώσεις τον λογαριασμό, επειδή εμείς παίρναμε λιγότερα; Από το χαμόγελο σου και το γέλιο σου; Από τις στιγμές που δεν συμπληρώναμε τις ομάδες στο σχολείο και πηγαίναμε τα ίδια αγόρια να στελεχώσουμε ποδόσφαιρο και μπάσκετ και γινόμασταν περίγελος; Και στις συντριβές με χαμόγελο ήσουν. Και όταν σε πείραζαν, δεκτικός ήσουν. Ακομπλεξάριστος και ωραίος».
Ακόμα δήλωσε ότι: «Και κάτι αρνητικό να σκεφτώ για σένα, ποτέ δεν βρήκα, όσο κι αν προσπάθησα, και κανείς δεν θα βρει. Και καλόκαρδος ήσουν και δοτικός ήσουν, και πανέξυπνος ήσουν, και ταπεινός ήσουν και σίγουρα αυτό θα πικραίνει ακόμα περισσότερο τους δικούς σου. Να χάνουν ένα τόσο άξιο παιδί».
Επίσης ανέφερε ότι: «Μπορεί με τον καιρό να χαθήκαμε, όμως άνθρωποι σαν και εσένα, ακόμα και 100 χρόνια να περάσουν, το χαμόγελο τους, η ευγένεια και το καθαρό πρόσωπο τους δεν ξεθωριάζουν».
Κλείνοντας την επιστολή, θέλησε να τονίσει τα εξής: «Χρήστο, έχεις πάψει να είσαι θνητός! Κανείς δεν θα ξεχάσει και κανείς δεν θα σταματήσει να σε μνημονεύει. Υπόσχομαι να μην σε ξεχάσω. Περήφανος που ήμουν φίλος σου. Πραγματικά, πολύ περήφανος… Ο άγιος Τριαδικός Θεός να σε αναπαύσει».
