Στιγμές συγκίνησης στην τιμητική βράβευση για τον Γιάννη Ιωαννίδη - Παρούσα η μοναχοκόρη του Θεοδώρα Ελένη

Πριν από λίγες ημέρες ο μεγάλος προπονητής Γιάννης Ιωαννίδης έφυγε από τη ζωή χάνοντας τη μάχη, που ο ίδιος έδινε τα τελευταία χρόνια με ένα πρόβλημα υγείας, που αντιμετώπιζε (δείτε εδώ τη συγκίνηση του Νίκου Γκάλη).

Η κηδεία του έγινε στην Θέρμη Θεσσαλονίκης, στον τόπο καταγωγής του, αφού νωρίτερα η σορός του Γιάννη Ιωαννίδη πέρασε από το Αλεξάνδρειο Μέλαθρο σε μία μορφή λαϊκού προσκυνήματος, που έγινε.

VIRAL ΕΙΔΗΣΗ

Η γη της ελιάς: Την πυροβολούν ξαφνικά - Το δώρο γάμου, η επανασύνδεση και η κρυφή διαθήκη

Η συγκινητική η τιμητική βράβευση προς τιμήν του Γιάννη Ιωαννίδη

Βουβή συγκίνηση επικράτησε και μετά την κηδεία του ''ξανθού'', συγκεκριμένα την Κυριακή (8/10) στην τιμητική βράβευση προς τιμήν του πριν τον αγώνα μεταξύ Άρη - Ολυμπιακού. Η κόρη του Γιάννη Ιωαννίδη, Θεοδώρα Ελένη βρέθηκε εκεί παραλαμβάνοντας μια τιμητική πλακέτα, καθώς στη συνέχεια φωτογραφήθηκε με τους παίκτες.

Ο επικήδειος λόγος της κόρης του Ιωαννίδη

«Αγαπημένε μου πατέρα, λατρεμένε μπαμπά μου...

Στέκομαι εδώ σήμερα και σε κοιτώ την ώρα που μπαρκάρεις για το τελευταίο σου ταξίδι.

Και δεν είμαι μόνη μου, εδώ είναι όλοι για να σου πούμε το τελευταίο αντίο, να σου φωνάξουμε σιωπηλά πόσο σε αγαπάμε και τι σήμαινες, τι θα σημαίνεις πάντοτε για την οικογένεια σου, για το μπάσκετ, για τον αθλητισμό, για ολόκληρη την Ελλάδα...

Έφυγες νωρίς και άδοξα μπαμπά. Έφυγες αλλά πάλεψες με γενναιότητα, όπως το έκανες σε όλη σου τη ζωή.

Στάθηκες στις επάλξεις, πολέμαγες σαν θηρίο, δεν φοβόσουν κανέναν και τίποτε, ήσουν γεννημένος νικητής και ατρόμητος.

Και τώρα που σε αποχαιρετάμε, πάλι αγέρωχο σε βλέπω μπροστά μου...

Δάκρυα αυλακώνουν τα πρόσωπα μας, σήμερα που σού λέμε το αντίο, αλλά υπάρχει και ο αντίλογος, η παρηγοριά. Θρηνούμε που σε χάσαμε, μα χαιρόμαστε κιόλας επειδή ζήσαμε μαζί σου, μεγαλώσαμε μαζί σου, βαδίσαμε στις στράτες που χάραξες, ακολουθήσαμε τις οδηγίες που μας έδινες.

Πάντοτε ζητούσες να σε προσφωνούν coach και τίποτε άλλο.

Coachάρα μου, θα σου πω κάτι. Το παιχνίδι δεν τελείωσε, απλώς πήρες ένα time out για να το συνεχίσεις στα επουράνια γήπεδα, περνώντας στην αθανασία.

Ένα τραγούδι της αγαπημένης σου, Μαρινέλλας λέει

"Καμιά φορά λέω να αλλάξω ουρανό μα δεν, μα δεν, μα δεν υπάρχουν δρόμοι".

Εσύ όμως μπαμπά μου τους βρήκες αυτούς τους δρόμους...», είπε.