«Είναι κάτι πολύ δικό μας κι αφορά το σπίτι μας...» - Η αποκάλυψη του Χρήστου Λούλη για τον ρόλο του στο Famagusta

Μια συνέντευξη εφ' όλης της ύλης παραχώρησε ο Χρήστος Λούλης στην εκπομπή της Ελένης Μενεγάκη, όπου βρέθηκε καλεσμένος το μεσημέρι της Παρασκευής 24/11. Ο ηθοποιός μίλησε, μεταξύ άλλων, για τον ρόλο του στο Famagusta (δείτε εδώ τα backstage) αλλά και για την αγάπη που έχει για την υποκριτική.

Οι δηλώσεις του Χρήστου Λούλη

«Όταν μίλησα με τον Ανδρέα και με τον Κούλη, μου είπαν και οι δύο "κοίταξε να δεις θα βγει το 2024 που συμπληρώνονται 50 χρόνια από την εισβολή, είναι κάτι πολύ δικό μας κι αφορά το σπίτι μας θέλουμε να το φροντίσουμε και μας πονάει πολύ". Όταν ακούς ότι δεν είναι άλλη μία δουλειά, δεν μπορεί παρά να σε ιντριγκάρει αυτό το πράγμα. Μου είπαν τον ρόλο μου από την αρχή» ανέφερε αρχικά.

VIRAL ΕΙΔΗΣΗ

Survivor 2024 – Συγκινεί η Άιρα Αντομαϊτύτε: «Δεν έχω γνωρίσει τον πατέρα μου, δεν ξέρω ποιος είναι»

«Εγώ θα παίζω στο τώρα κι υποδύομαι ένα δημοσιογράφο. Πηγαίνω στην Κύπρο να κάνω ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με την εισβολή. Βλέπουμε πώς οι μνήμες αλλάζουν μέσα στα χρόνια, αλλά και πώς μπορεί να αλλάξει ‘χρώματα’ μια μνήμη. Νιώθω ότι η σειρά αυτή φιλοδοξεί να κρατήσει μία μνήμη ζωντανή και να μην χαθεί η μνήμη του λαού, του νησιού και να μην ξεχαστεί τι έγινε εκείνο το καλοκαίρι, αλλά και να μην ξαναγίνει».

Δείτε εδώ το βίντεο:

«Όταν είσαι 20 και 25 χρονών και δεν ξέρεις τι μπορείς να καταφέρεις, δεν ξέρεις τι μπορείς να αντέξεις και που μπορεί να φτάσεις, έχεις ένα άγνωστο πεδίο μπροστά σου. Μαζί με τη δουλειά σου εξερευνείς και τον εαυτό σου . Οπότε περνούν τα χρόνια, μεγαλώνεις, πετυχαίνεις, καταφέρνεις εκείνο και το άλλο, νιώθεις ότι γνωρίζεις τον εαυτό σου και λες "μπόρεσα και αυτό» και «άντεξα και εκείνο". Μετά αρχίζουν όμως κάποια μοτίβα να επαναλαμβάνονται και λες «πάλι θα το κάνουμε αυτό;» και αρχίζει η γνώση να μπαίνει μέσα και δεν είναι πια άγνωστο» είπε.

«Είναι ένα γήπεδο γνωστό όπου ξέρεις τους ανθρώπους, ξέρεις τους συμπαίκτες, ξέρεις και τον εαυτό σου καλύτερα οπότε οι εκπλήξεις είναι λιγότερες. Τα άγνωστα είναι μικρότερης έντασης, μικρότερης διάρκειας και έρχεται κάποια στιγμή που λες "ρε παιδί μου, ωραία όλα αυτά αλλά έχω χάσει το παλιό, το πρώτο, που δεν ήξερα που θα πάω, που θα φτάσω και ποιος θα είμαι μετά από αυτή την πόρτα". Λες δηλαδή ότι κατά πάσα πιθανότητα θα είσαι ο ίδιος που είσαι και τώρα».

«Η προσδοκία πια της έκπληξης είναι μικρότερη. Παρόλα αυτά όμως έρχονται πάντα κάποιες στιγμές, όπως και τώρα στην παράσταση, όπου βλέπω όλους τους συντελεστές και όσο κουρασμένος κι αν είμαι ψυχικά λέω πως αυτό το πράγμα ζω και αυτή είναι η δουλειά μου» πρόσθεσε.