Θανάσης Κατερινόπουλος: «Όταν μου είπαν ότι δεν ξύπνησε ο γιος μου, δεν θυμάμαι πώς γύρισα σπίτι»

Ο ταξίαρχος ε.α. συγκινεί μιλώντας για την μεγαλύτερη απώλεια της ζωής του

Γιώργος Κακογιάννης
Youweekly Editor
Θανάσης Κατερινόπουλος: «Όταν μου είπαν ότι δεν ξύπνησε ο γιος μου, δεν θυμάμαι πώς γύρισα σπίτι»

Ο Θανάσης Κατερινόπουλος έδωσε συνέντευξη στην εκπομπή «Mega Καλημέρα» και τον Βασίλη Βρυώνη, έχοντας στο πλευρό του την επί 12 χρόνια σύντροφό του, Ράνια Σολιδάκη. Μεταξύ άλλων ο ταξίαρχος ε.α. της Ελληνικής Αστυνομίας, που έγινε ευρέως γνωστός για την συνεργασία του σε διάφορες υποθέσεις με την Αγγελική Νικολούλη και τη Ζήνα Κουτσελίνη, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στον γιο του που έφυγε εντελώς ξαφνικά από τη ζωή.

«Έχω δεχτεί πισώπλατα μαχαιρώματα στη δουλειά. Παραιτήθηκα με το κεφάλι ψηλά και δεν έδωσα την ευκαιρία σε κανέναν να με “παραιτήσει”. Στην κορυφή δεν φτάνει κανείς με μαχαιρώματα, όπως λέει και μία παροιμία στην κορυφή φτάνουν οι αετοί και τα σαλιγκάρια γλείφοντας, έρποντας και με τα κέρατά τους», είπε αρχικά ο Θανάσης Κατερινόπουλος.

Δείτε επίσης: Θανάσης Κατερινόπουλος: «Η γυναίκα μου είναι το "λιμάνι" της ζωής μου»

Ο Θανάσης Κατερινόπουλος για την απώλεια του γιου του

Όσον αφορά την ημέρα που έμαθε ότι ο γιος του "έφυγε" στον ύπνο του, ο Θανάσης Κατερινόπουλος δήλωσε εμφανώς συγκινημένος: «Τη θυμάμαι αυτή τη μέρα. Ανέβαινα στην Αθήνα το πρωί, είχαμε ένα ραντεβού κατά τις 9. Θα πήγαινα από το σπίτι να του δώσω το αυτοκίνητο να πάει σε κάποια δουλειά γιατί δεν ήθελε να πάρει τη μηχανή... Και με πήρε ο άλλος μου γιος τηλέφωνο καθ' οδόν, ότι δεν ξύπνησε. Αυτό να μην συμβεί σε κανέναν ποτέ».

Και κατέληξε: «Την ώρα που ενημερώθηκα ήμουν στη γέφυρα της Αχιλλέως. Δεν θυμάμαι πώς γύρισα σπίτι μου στην Πετρούπολη, και ας έχω προσπαθήσει πολλές φορές να θυμηθώ. Πώς στάθηκα; Ένας Θεός ξέρει. Είχα μεγάλη συμπαράσταση από τη γυναίκα μου, τη Ράνια, κουράγιο από το δεύτερο παιδί μου. Το παλεύεις, δεν έχεις περιθώρια, ούτε μπορείς να δώσεις γροθιά στο μαχαίρι. Ξαπλώνεις να κοιμηθείς και μετράς μέχρι το 100 για να σε πάρει ο ύπνος. Αυτά τα χτυπήματα, είναι χτυπήματα ζωής και δεν περνάνε ποτέ. Απορώ και τρελαίνομαι όταν βλέπω μάνες να σκοτώνουν τα παιδιά τους».