Ματθίλδη Μαγγίρα: «Βίωσα όλο τον πόνο της γέννας, μετά ένιωθα ότι μπορώ να σταματήσω μια νταλίκα»

«Μου πήρε χρόνια να αποφασίσω να χωρίσω, θεωρούσα ότι είναι δική μου αποτυχία»

Γιώργος Κακογιάννης
Youweekly Editor
Φωτογραφία: NDP Photo Agency
Φωτογραφία: NDP Photo Agency

Η Ματθίλδη Μαγγίρα κάθισε στον καναπέ του Γιώργου Κρικοριάν για τη στήλη «Ψυχολογίες» στην εκπομπή «Πάμε Δανάη». Η πληθωρική ηθοποιός μίλησε για τη σχέση με την αδερφή της, Μπέττυ Μαγγίρα, για την γέννα της, για τον χωρισμό της, αλλά και για πολλά άλλα κεφάλαια από τη ζωή και την καριέρα της.

«Ήμουν πολύ οξύθυμη αλλά πλέον δεν τσιμπάω. Ως άνθρωπος είμαι δυναμική, επαναστάτρια, πλέον είμαι και ευτυχής. Ευτυχής είναι εκείνος που έχει εναρμονιστεί με τον πραγματικό του εαυτό, δεν αγχώνεται και έλκει πλέον τα πράγματα», είπε αρχικά η Ματθίλδη Μαγγίρα.

Και συμπλήρωσε αμέσως μετά: «Ως παιδί ακολουθούσα το θέλω μου, με το “πρέπει” δεν μάσαγα. Ήξερα από 2 χρονών τι θέλω να κάνω στη ζωή μου, θα τραγουδάω, θα χορεύω και θα παίζω. Όταν γεννήθηκε η Μπέττυ ήμουν 5 χρονών και μου δόθηκε η ευθύνη να προσέχω τη μικρή, όποτε έπεφτε έτρωγα εγώ το ξύλο. Έμαθα από μικρή την έννοια της ευθύνης κι ευγνωμονώ τους γονείς μου γι’ αυτό».

Δείτε επίσης: «Γλυκιά μου Σταματίνα, με κάνει έξαλλη...» - Η Μαγγίρα έβαλε τα πράγματα στη θέση τους μετά την αναφορά του ονόματός της από την Τσιμτσιλή

Η Ματθίλδη Μαγγίρα για την γέννα της και για τον χωρισμό

Στη συνέχεια η Ματθίλδη Μαγγίρα αναφέρθηκε στον έρωτα και την καψούρα: «Ο έρωτας είναι ο πιο δυνατός αντικατοπτρισμός για την προσωπική μας εξέλιξη. Στην αρχή μιας σχέσης τα βλέπεις όλα καλά, μετά φεύγει ο έρωτας κι έρχεται ο ξενέρωτας. Ό,τι βλέπω στον άλλον που με ξενερώνει σημαίνει ότι το έχω κι εγώ. Την βαριέμαι πολύ την καψούρα».

Όσον αφορά τη μητρότητα, δήλωσε: «Είναι ένα κομμάτι το οποίο αν δεν το βιώσεις δεν το γνωρίζεις. Έκανα φυσιολογική γέννα, δεν έκανα ούτε επισκληρίδιο, βίωσα όλον τον πόνο. Μετά τη γέννα ένιωθα ότι έχω τέτοια δύναμη που μπορώ να σταματήσω μια νταλίκα».

Η Ματθίλδη Μαγγίρα μίλησε και για τον χωρισμό της, λέγοντας: «Ένας χωρισμός είναι κι ένας θάνατος. Αυτό που σε πονάει περισσότερο είναι η απότομη αποκοπή από μια συνήθεια. Πέρασα κατάθλιψη, μπορώ να την αναγνωρίσω κιόλας σε ανθρώπους. Μου πήρε χρόνια μέχρι να αποφασίσω να χωρίσω, θεωρούσα ότι είναι δική μου αποτυχία γιατί η γυναίκα κρατάει το σπίτι. Προτεραιότητά μου είναι να έχω καλά εμένα για να μπορώ να φροντίζω το παιδί μου και όσους το χρειάζονται».