Ο Γιάννης Πλούταρχος εξομολογείται τη μάχη του με τη δυσλεξία: «Δυστυχώς μετέφερα το πρόβλημα σε κάποια από τα παιδιά μου»

Ο Γιάννης Πλούταρχος ήταν καλεσμένος στο Στούντιο 4 της ΕΡΤ, το απόγευμα της Τρίτης 19 Μαρτίου, όπου αναφέρθηκε στις μαθησιακές του δυσκολίες, που τον οδήγησαν να εγκαταλείψει το σχολείο στην Α' Λυκείου. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, έδωσε έναν εσωτερικό πόλεμο με την δυσλεξία.

«Στο σχολείο είχα μεγάλο πρόβλημα, γιατί ήμουν δυσλεκτικός και δεν το γνώριζα. Έλεγαν “δεν παίρνει τα γράμματα”, και δυστυχώς τη δυσλεξία την μετέφερα σε κάποια απ' τα παιδιά μου. Αυτός ήταν ένας εσωτερικός πόλεμος, αλλά δεν τρέχει και τίποτα. Αν επιμείνεις και βρεις τους τρόπους να το αντιμετωπίσεις, τώρα πλέον που υπάρχουν και τρόποι, μπορεί να είναι και προσόν κάποια στιγμή. Για να καλύψεις τα κενά αναγκάζεσαι να βρεις άλλους τρόπους», δήλωσε αρχικά ο Γιάννης Πλούταρχος

VIRAL ΕΙΔΗΣΗ

Άρης Σοϊλέδης: Στο θέατρο με γοητευτική συνοδό - Καθόντουσαν στην πρώτη γραμμή και της έπιασε το χέρι

Ο λόγος που ο Γιάννης Πλούταρχος εγκατέλειψε το σχολείο

Σε διαφορετικό σημείο της συνέντευξης ο Γιάννης Πλούταρχος εξήγησε και τους λόγους που έγιναν ακόμα μεγαλύτερα τα μαθησιακά κενά που είχε. «Όταν ήμουν Δ' Δημοτικού είχε βγει νόμος που τα παιδιά των μικρών χωριών έπρεπε να μεταφερθούν στα μεγαλύτερα, για να κάνουν την εκπαίδευσή τους. Τότε αντέδρασαν οι κάτοικοι του χωριού και δεν μας πήγαιναν στο σχολείο. Τη μισή Δ' και τη μισή Ε' δεν πήγα καθόλου σχολείο. Κάποια στιγμή πήγαμε, άρχισαν τα πρώτα κενά και με το θέμα μου έγιναν ακόμα μεγαλύτερα. Ανορθόγραφος και δεν τα κατάφερα ποτέ, δεν μπορούσε ποτέ να μου εξηγήσει κάποιος γιατί ενώ διαβάζω ζαλίζομαι. Μπέρδευα τα γράμματα», είπε μεταξύ άλλων ο τραγουδιστής.

Δείτε επίσης: Γιάννης Πλούταρχος: «Σκέφτηκα να τα παρατήσω γιατί...»- Η αποκάλυψη του τραγουδιστή για τις δύσκολες στιγμές που πέρασε

Ο Γιάννης Πλούταρχος έκλεισε την ιστορία του λέγοντας: «Κάποια στιγμή στην Α' Λυκείου τα παράτησα. Δεν τα κατάφερα ούτε στο Γενικό Λύκειο, ούτε στο Τεχνικό, που πήγα τα επόμενα χρόνια. Αγανάκτησα, τα έβαλα με τον εαυτό μου, έβαλα τα κλάματα και έλεγα “Τίποτα δεν μπορώ να κάνω, τίποτα δεν κάνω σωστά”. Ήταν και η μάνα μου δίπλα, όπως οδηγούσα και έκλαιγα, και μου έλεγε: “Όλα τα κάνεις σωστά, μην λες τέτοια πράγματα, θα το δεις στην πορεία. Δεν με ενδιαφέρουν τα σχολεία, εσύ και η ψυχολογία σου να είναι καλά. Είχα δύο υπέροχους γονείς».