Στην κάμερα της εκπομπής «Super Κατερίνα» και μίλησε το πρωί της Τρίτης ο Χρήστος Κάλοου, σε μία συνέντευξη με έντονο συναισθηματικό φορτίο. Ο καλλιτέχνης άνοιξε την καρδιά του και αναφέρθηκε σε κομβικές στιγμές της ζωής του, από τα δύσκολα παιδικά του χρόνια μέχρι τη σοβαρή περιπέτεια υγείας που τον καθήλωσε στο κρεβάτι για περίπου έναν χρόνο.
Αρχικά, ο Χρήστος Κάλοου αναφέρθηκε στη συμμετοχή του στη Eurovision, μια στιγμή που παραμένει ξεχωριστή για τον ίδιο. «Είχα την τιμή το 1990 να συμμετέχω με την Ελλάδα στη Eurovision και εκπροσωπώ την αγαπημένη αυτή πατρίδα στο Ζάγκρεμπ. Θα ήθελα σε αυτό που λέγεται Τέχνη, να ξεχάσουμε θέματα που αφορούν πολιτική ή μάλλον να καταδείξουμε αυτά τα θέματα μέσα από την Τέχνη, αντί να λέμε “αποχωρώ”», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ο Χρήστος Κάλοου για τα παιδικά χρόνια σε ορφανοτροφείο
Στη συνέχεια, γύρισε πολλά χρόνια πίσω. Όπως αποκάλυψε, οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν μόλις πέντε ετών, με αποτέλεσμα να βρεθεί στο Ζάννειο ορφανοτροφείο στην Εκάλη. Μίλησε, επίσης, για τη σχέση με τον πατέρα του, τον οποίο είδε μόλις τρεις φορές σε όλη του τη ζωή: «Όταν έμαθα ότι πεθαίνει ο πατέρας μου, πήρα το αεροπλάνο απ’ το Δουβλίνο στο Λονδίνο και μετά στην Ουαλία, ένιωθα ότι είχα υποχρέωση σε έναν άνθρωπο που με αγνόησε, επειδή ήταν ο πατέρας μου, να πάω να τον δω. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής μου τον είδα τρεις φορές».
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε και σε μία ανάμνηση από τα Χριστούγεννα στο ορφανοτροφείο, όταν ο Κώστας Βουτσάς και η Σπεράντζα Βρανά επισκέφθηκαν τα παιδιά. «Το 1983 με πήρε ο Κώστας Βουτσάς και μου λέει “Χρήστο, θα έρθεις να συζητήσουμε; Θέλω να παίξεις το γιο μου σε κωμωδία”. Και του θύμησα ότι ήμουν ένα απ’ τα παιδάκια που έδινε σοκολάτες στην Εκάλη», δήλωσε ο Χρήστος Κάλοου.
Κλείνοντας αναφέρθηκε στη σοβαρή περιπέτεια υγείας που αντιμετώπισε. «Από ένα ιατρικό λάθος, το 2005, υπέστη ένα εγκεφαλικό αρκετά βαρύ και χρειάστηκε σχεδόν ένας χρόνος για να σηκωθώ από το κρεβάτι. Στην αρχή πήγα σε ένα καροτσάκι, μετά μετακινούμουν με ένα καροτσάκι και τα λοιπά. Μπορείς να το πεις θαύμα αλλά μπορείς να το πεις και θέληση, γιατί νομίζω ότι είναι ένας συνδυασμός», εξομολογήθηκε.
Ο Χρήστος Κάλοου δεν έκρυψε και την πικρία του για τη στάση ανθρώπων που θεωρούσε φίλους. «Όταν συνέβη αυτό, με αγνόησαν οι πάντες. Όλοι αυτοί οι φίλοι, οι συνάδελφοι, οι συνδικαλιστές που ήμουν μες στο σωματείο και έτρεχα για το πρόβλημά τους. Ξαφνικά αγνοήθηκα από όλους αυτούς τους οποίους είχα εξυπηρετήσει», είπε κλείνοντας, αφήνοντας σαφείς αιχμές.
">
">
">
">
">
">
">
">