Στην αρχαιότητα ο όρος ταυτίστηκε με μια αρνητική σημασία για θρησκευτικά τελετουργικά που θεωρούνταν δόλια, απατηλά και επικίνδυνα. Διαβάστε παρακάτω...
Τον πρώτο αιώνα μετά Χριστόν η μαγεία σχετίστηκε με τους δαίμονες και μοιραία κατηγοριοποιήθηκε ως αντίθετη θρησκεία. Η έννοια αυτή παραμένει κάπως έτσι μέχρι και σήμερα, ενώ οι χριστιανοί συγγραφείς την έχουν κατηγοριοποιήσει σε μια σειρά διαφορετικών πρακτικών, όπως ξόρκια, μάγια, μαντεία, νεκρομαντεία και αστρολογία. Κατά την πρώτη περίοδο της σύγχρονης Ευρώπης, Ιταλοί ουμανιστές επαναπροσδιόρισαν τον όρο με μια θετική έννοια.
Σας παρουσιάζουμε αληθινές ιστορίες μαγείας που συγκλόνισαν τον κόσμο!
Το νερό που έγινε αίμα Ο Κύριος είπε στον Μωυσή: «Ο Φαραώ παραμένει άκαμπτος και αρνείται να αφήσει τον λαό να φύγει. Πήγαινε λοιπόν αύριο το πρωί όταν αυτός θα βγαίνει για το ποτάμι και στάσου απέναντί του κοντά στην όχθη του Νείλου, πάρε στο χέρι σου και το ραβδί που έχει γίνει φίδι και πες του: “Ο κύριος, ο Θεός των Εβραίων, με έστειλε σε σένα να σου πω να αφήσεις τον λαό του να φύγει για να τον λατρέψει στην έρημο. Εσύ όμως δεν άκουσες μέχρι σήμερα. Τώρα ο κύριος λέει ότι με αυτό που θα κάνει θα γνωρίσεις πως αυτός είναι ο κύριος. Με το ραβδί που κρατώ στο χέρι μου θα χτυπήσω τα νερά του Νείλου και θα γίνουν αίμα. Τα ψάρια του ποταμού θα ψοφήσουν και θα βρομίσει ο Νείλος. Και οι Αιγύπτιοι θα σιχαίνονται να πιουν νερό από αυτόν”». Είπε ακόμα ο κύριος στον Μωυσή: «Πες στον Ααρών να πάρει το ραβδί του και να απλώσει το χέρι του προς τα νερά της Αιγύπτου, τα ποτάμια, τα κανάλια και τις λίμνες της χώρας γιατί τα νερά θα γίνουν αίμα σε όλη την Αίγυπτο. Ακόμα και μέσα στα ξύλινα και τα πέτρινα δοχεία, το νερό θα γίνει αίμα. Ο Μωυσής με τον Ααρών έκαναν όπως ακριβώς είχε διατάξει ο Κύριος. Σήκωσε το ραβδί του ο Ααρών και χτύπησε τα νερά του Νείλου, μπροστά στα μάτια του Φαραώ και των αυλικών του. Βρόμισε ο Νείλος και έτσι οι Αιγύπτιοι δεν μπορούσαν να πιουν νερό. Ολόκληρη η χώρα της Αιγύπτου γέμισε αίμα. Αλλά το ίδιο έκαναν και οι μάγοι των Αιγυπτίων με την τέχνη τους. Ετσι ο Φαραώ έμεινε άκαμπτος όπως το είχε πει ο κύριος και δεν άκουσε τον Μωυσή και τον Ααρων. Ο Φαραώ γύρισε στο παλάτι του χωρίς να λάβει υπόψη ούτε αυτό το γεγονός. Αλλά όλοι οι Αιγύπτιοι έσκαβαν γύρω από τον Νείλο για να βρουν νερό να πιουν, γιατί το νερό του Νείλου δεν πινόταν.
Εκείνος που τυφλώθηκε Οταν διέσχισαν οι δύο Απόστολοι -Βαρνάβας και Παύλος- το νησί της Κύπρου από το ένα άκρο ως το άλλο, έφτασαν μέχρι την πόλη της Πάφου. Εκεί βρήκαν κάποιον μάγο ψεδοπροφήτη Ιουδαίο που λεγόταν Βαριησούς, ο οποίος ήταν άνθρωπος συνετός και σοβαρός. Αυτός λοιπόν ο Σέργιος προσκάλεσε τον Βαρνάβα και τον Παύλο και ζήτησε με ενδιαφέρον να ακούσει τον λόγο του Θεού που αυτοί κήρυτταν. Αντιστεκόταν όμως σε αυτούς ο Ελύμας, ο μάγος που είχε γίνει γνωστός στους Ελληνες. Προσπαθούσε λοιπόν αυτός με ενστάσεις, διαστρεβλώσεις και ραδιουργίες να απομακρύνει τον ανθύπατο από την πίστη. Αλλά ο Σαύλος, ο οποίος είχε και το όνομα Παύλος, επειδή είχε την ιδιότητα του Ρωμαίου πολίτη, αφού γέμισε μέσα του με Πνεύμα Αγιο και έριξε ένα διαπεραστικό βλέμμα στον μάγο, είπε: «Υιέ του διαβόλου, που είσαι γεμάτος από κάθε είδους δόλο και απάτη, κάθε πονηριά και ραδιουργία, εσύ που είσαι εχθρός κάθε αρετής, δεν θα σταματήσεις να διαστρέφεις και να παρουσιάζεις πλανεμένους και στραβούς τους ευθείς και ίσιους δρόμους του Θεού; Και αφού είσαι τέτοιος, να, τώρα θα πέσει εναντίον σου η δύναμη του Θεού και θα μείνεις τυφλός, χωρίς να βλέπεις τον ήλιο και το φως του για ένα ορισμένο διάστημα». Και αμέσως έπεσε πάνω στον μάγο θαμπάδα και σκοτάδι και άρχισε να περιφέρεται εδώ κι εκεί αναζητώντας ανθρώπους που θα τον οδηγούσαν από το χέρι. Τότε, όταν είδε ο ανθύπατος το θαυμαστό αυτό γεγονός, πίστεψε. Και όσο περισσότερο μάθαινε και κατανοούσε τη διδασκαλία του Κυρίου, τόσο περισσότερο γέμιζε θαυμασμό και έκπληξη γι’ αυτόν.
Ο διάβολος μπήκε σε μια γυναίκα Κάποιος νεαρός αγάπησε τόσο πολύ μια παρθένα που ήθελε με κάθε τρόπο να την κάνει δική του. Αφού είδε πως με δωροδοκίες και κολακείες δεν μπορεί να την κερδίσει, πήγε στη Μέμφη, όπου υπήρχαν μάντεις και έμαθε την τέχνη τους για έναν χρόνο. Του έδωσαν και πέταλα χάλκινα με μορφές δαιμόνων τα οποία και άφησε με τη σειρά του στο κατώφλι της πόρτας της παρθένας. Αμέσως η καρδιά της κοπέλας πληγώθηκε από δαιμονική συνέργεια ώστε να επιθυμήσει με σαρκικό έρωτα τον νέο, ενώ ως δαιμονισμένη παραμόρφωσε το βλέμμα της. Ετριζε τα δόντια, έριχνε το κεφαλομάντιλό της και φώναζε με το όνομά του τον επίδοξο εραστή της. Οι συγγενείς της συμπέραναν πως της είχε κάνει μάγια εκείνος και έτσι αποφάσισαν να την πάνε στον όσιο Ιλαρίωνα για να την ελεήσει. Το αισχρό εκείνο δαιμόνιο, μόλις είδε τον άγιο φοβήθηκε και προσπαθώντας να δικαιολογηθεί, φώναξε τα εξής: «Εγώ ήμουν στη Μέμφη και μόνο μέσω άυλων όντων και ονείρων πείραζα τους ανθρώπους αλλά δεν ξέρω πώς με έφεραν εδώ προς κακό μου. Ω, τι βασανιστήρια που παθαίνω. Πόσο αδικούμαι. Με προστάζεις δούλε του Θεού να βγω αλλά δεν μπορώ επειδή με έχουν δεμένο με σπάγγο σε πέταλο, κάτω από το κατώφλι θαμμένο και μόνο ο νέος που με έβαλε εκεί μπορεί τώρα να με λύσει». Ο γαλήνιος όσιος γέλασε και του είπε: «Πραγματικά είσαι μεγάλος και δυνατός, επειδή σε έχουν δεμένο σε πέταλο με λεπτό σκοινί και δεν μπορείς να λυτρωθείς γιατί δεν μπήκες σε εκείνον αλλά ατίμασες μια σεμνή και τιμημένη παρθένο». Και ο ψεύτης ομολόγησε διά της βίας την αλήθεια, λέγοντάς του πως δεν έχει ανάγκη να μπει σε εκείνον καθώς είναι χειρότερος από εκείνον. Ο όσιος το διέταξε να βγει από το κεφάλι της κοπέλας και αμέσως μετά να μαστιγωθεί. Η παρθένα λυτρώθηκε από την τυραννία του δαίμονα και ο όσιος τη συμβούλεψε να προφυλάσσεται στο μέλλον από κάθε αμαρτία. Επειτα την έστειλε σπίτι της και στους παρευρισκόμενους έλεγε πως οι δαίμονες δεν έχουν εξουσία εναντίον μας αν εμείς δεν δώσουμε νωρίτερα την αφορμή.
Η δούλη ελευθερώνεται Ο Ευαγγελιστής Λουκάς, στις πράξεις των Αποστόλων αναφέρει: «Κάποια μέρα, καθώς πηγαίναμε στον τόπο της προσευχής, έτυχε να να μας συναντήσει μια νεαρή δούλη με μαντικό πνεύμα, η ποία είχε πολλά κέρδη από τους κυρίους της. Με τις μαντείες της φανέρωνε τα άγνωστα και πληρωνόταν γι’ αυτό. Αυτή ακολούθησε από πίσω τον Παύλο και τον Σίλα και φώναζε λέγοντας: «Αυτοί οι άνθρωποι είναι δούλοι του Θεού και μας γνωστοποιούν τον δρόμο της σωτηρίας και τον ασφαλή τρόπο με τον οποίο θα σωθείτε». Και αυτό το έκανε για πολλές μέρες, όχι βέβαια για καλό σκοπό. Αλλά το μαντικό πνεύμα επεδίωκε να πάρει με το μέρος του όλη την εμπιστοσύνη του λαού και να την εκμεταλλευτεί με δολιότητα και πανουργία. Αγανακτώντας κάποια στιγμή ο Παύλος στράφηκε προς εκείνη και της είπε: «Σε διατάζω επικαλούμενος το όνομα του Ιησού Χριστού, να βγεις έξω από εκείνη». Και όντως, την ίδια στιγμή το πονηρό πνεύμα βγήκε. Οταν όμως είδαν τα αφεντικά της πως μαζί με τον δαίμονα χάθηκε και η ελπίδα του κέρδους από την εργασία της, συνέλαβαν τον Παύλο και τον Σίλα και τους έσυραν στην αγορά για να τους παρουσιάσουν στους άρχοντες. Και αφού τους οδήγησαν μπροστά στους στρατηγούς, είπαν: «Αυτοί οι άνθρωποι είναι ταραξίες και προκαλούν ταραχές στην πόλη μας. Κηρύττουν θρησκευτικά έθιμα που δεν επιτρέπεται σε εμάς που είμαστε Ρωμαίοι να τα παραδεχόμαστε και πολύ περισσότερο να τα τηρούμε και να τα εφαρμόζουμε». Τότε ο όχλος που είχε μαζευτεί εκεί ξεσηκώθηκε εναντίον τους. Και οι στρατηγοί ξέσκισαν τα ρούχα των δύο Αποστόλων και διέταξαν να τους ραβδίσουν γυμνούς όπως ήταν, μπροστά σε όλο το πλήθος. Μετά από πολλά χτυπήματα, τους έριξαν στη φυλακή, δίνοντας στον δεσμοφύλακα την εντολή να τους φρουρεί φυλακισμένους καλά για να μη δραπετεύσουν. Και εκείνος με τη σειρά του, ύστερα από την εντολή που είχε λάβει, τους έβαλε στο πιο βαθύ σημείο της φυλακής. Τέλος, τους έδεσε σφιχτά τα πόδια για να μην μπορούν ούτε στο ελάχιστο να μετακινηθούν. Γύρω στα μεσάνυχτα ο Παύλος και ο Σίλας, σαν να μην τους είχε συμβεί τίποτα και σαν να μην αισθάνονταν κανέναν πόνο, έψαλλαν ύμνους προς τον Θεό. Τους άκουγαν μάλιστα όλοι οι φυλακισμένοι...
Ξύλο από τους δαίμονες Μια χήρα με το όνομα Ζωή είχε δύο γιους, τον Δημήτριο και τον Αρσένιο. Ο Αρσένιος είχε μια ασθένεια που είχε επηρεάσει το πρόσωπό του και τον έκανε να πονάει πολύ. Η μητέρα του θρηνούσε καθημερινά ώσπου ο άλλος της γιος της είπε πως αν δεν τον πάνε στον Ολυμπο, όπου ασκητεύει ο αββάς Διονύσιος, δεν πρόκειται να θεραπευτεί. Εκείνη τον παρότρυνε να τον πάει. Πήγαν λοιπόν τον νεαρό στον άγιο, ο οποίος τον δέχτηκε με πολλή αγάπη. Αφού προσευχήθηκε θερμά, τον άλειψε με άγιο έλαιο στο πρόσωπο και σε λίγες ημέρες έγινε καλά. Μετά τη θεραπεία ο Αρσένιος θέλησε να μείνει λίγες ημέρες στο μοναστήρι. Βλέποντας δε την αγγελική ζωή των μοναχών αποφάσισε να γίνει κι εκείνος μοναχός. Ο αδελφός του μάλιστα συμφώνησε με την απόφασή του και του είπε πως αργότερα θα γινόταν και ο ίδιος μοναχός. Εν τω μεταξύ, όταν η μητέρα τους πληροφορήθηκε την απόφαση του γιου της, έπεσε να πεθάνει. Κάποια γυναίκα την παρότρυνε να πάει σε μάντισσα, να του κάνει μάγια για να φύγει από το μοναστήρι. Η μάντισσα έστειλε τον διάβολο για να τον βγάλει από εκεί αλλά εκείνος δεν κατάφερε καν να το πλησιάσει. Η δύναμη του αγίου τον έδιωξε μακριά. Παρουσιάστηκε λοιπόν ο διάβολος στη μητέρα του Αρσενίου, τη έσφιξε στον λαιμό και της είπε: «Τι με έστειλες σε αυτόν τον ασκητή, τον δούλο του Θεού; Τώρα θα σου δώσω την πρέπουσα ανταμοιβή σου». Και με αυτά τα λόγια την έδερνε και την κλοτσούσε αλύπητα. Η Ζωή τότε έβαλε τις φωνές καλώντας σε βοήθεια. Οι γείτονες μαζεύτηκαν γύρω της και ρωτούσαν να μάθουν τι είχε συμβεί. Τότε αναγκάστηκε να ομολογήσει την αλήθεια. Αμέσως δε, προσκάλεσε τον άγιο να προσευχηθεί και να τη συγχωρέσει που ζήτησε τη βοήθεια του διαβόλου. Εκείνος έτρεξε αμέσως κοντά της. Και αφού προσευχήθηκε θερμά για εκείνη τη θεράπευσε από τις κακώσεις που της είχε προξενήσει ο δαίμονας. Το θαύμα αυτό το διαδέχτηκε άλλο μεγαλύτερο. Τόσο πολύ αγάπησε το σχήμα των μοναχών η μητέρα αυτή όπου μετά από καιρό πήρε τη μεγάλη απόφαση να γίνει και εκείνη μοναχή. Το ίδιο φυσικά έκανε και ο γιος της Δημήτριος.
Η μαγεία νικιέται Κάποτε, ένα παιδί ήταν πολύ άρρωστο, όμως οι γιατροί δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι είχε. Το πήγαν λοιπόν στον όσιο Γεώργιο, ο οποίος και τους είπε: «Αυτό το παιδί ποιανού είναι; Μάνα και πατέρα δεν έχει;». Το ίδιο επανέλαβε τρεις φορές, ενώ στο τέλος είπε με πικρία: «Ωσπου θα υπάρχουν μάγοι και μάγισσες, αυτός ο κόσμος πολλά θα υποφέρει». Εστειλε αμέσως τον άρρωστο να φέρει νερό από το ρέμα, να κόψει ξύλα και τέλος τον ρώτησε: «Θα σου πω κάτι, αλλά θα το κάνεις;». Το παιδί απάντησε θετικά και τότε έμαθε πως πρέπει να πάει στον Τίμιο Πρόδρομο στις Σέρρες, όπου και θα έβρισκε τη λύση για τη θεραπεία του. Πριν φύγουν, του είπε να σηκωθεί και να πάει στο εκκλησάκι. Το παιδί το έκανε, σηκώθηκε ενώ ήταν πολύ άρρωστο και τοίχο-τοίχο έφτασε στο εκκλησάκι που του είπε ο Γεώργιος. Μόλις μπήκε μέσα έριξε πάνω του ένα χάλκινο σκεύος γεμάτο αγιασμό λέγοντάς του τα εξής λόγια: «Από αυτή τη στιγμή γιατρεύτηκες αλλά εκείνο που σου είπα πρέπει να το κάνεις. Πρέπει να πας στις Σέρρες». Πράγματι, το αγόρι είχε θεραπευτεί και ακολούθησε τη συμβουλή του χαρισματικού όσιου.
Η δύναμη του Θεού Μια γυναίκα μάντισσα, που έκανε φυλαχτά και ξόρκια, ήρθε κάποια στιγμή σε επαφή με τον Αγιο Συμεών. Εκείνος σχεδίαζε να γίνει φίλος μαζί της δίνοντάς της είτε χρήματα είτε ρούχα και γενικά ό,τι μάζευε από αυτούς που του έδιναν. Μια μέρα της είπε: «Θέλεις να σου κάνω εγώ να φυλαχτό για να μη σε πιάνει ποτέ το μάτι;». Εκείνη δέχτηκε με τη σκέψη πως ακόμα και αν είναι σαλός, ίσως μπορεί να το κάνει. Πήγε λοιπόν και έγραψε σε μια μικρή πινακίδα στα συριακά: «Να καταργήσει ο Θεός τη δύναμή σου και να σταματήσει να οδηγεί σε εσένα τους ανθρώπους αποστρέφοντάς τους από τον Θεό». Της το έδωσε και εκείνη το κράτησε για πάντα. Από τότε δεν μπόρεσε να κάνει ποτέ σε κάποιον μάγια ή φυλαχτό.
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΓΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΓΕΙΑ...
Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ο κρατών και κυβερνών τα πάντα, Αγιος και δεδοξασμένος υπάρχεις. Διό Βασιλεύ των Βασιλευόντων και Κύριε των Κυριευόντων δόξα σοι. Ο καθήμενος εν τω φωτί τω απείρω και απροσίτω βροτοίς, όπερ είδον δυνάμεις χιλιάδες και μυριάδες Αγίων Αγγέλων και Αρχαγγέλων. Συ γιγνώσκεις τα κρύφια του ταπεινού δούλου σου Κυπριανού. Οτι ουκ εγίγνωσκον πρότερoν τα σα θαυμάσια Κύριε παντοδύναμε. Συ ει μόνος Κύριος Ιησούς Χριστός ο Θεός ημών. Ο ευδοκήσας εξ αναξίου γενέσθαι με άξιον και συζησάμενος τω εν σοι πόθω και αγάπη προς ακοήν των Αγίων σου Αποστόλων και Ιερομαρτύρων και πάντων σου των Αγίων. Παρακαλώ δε την σην φιλανθρωπίαν, ίνα όπου επλεόνασεν η αμαρτία υπερπερισσεύει η χάρις σου Κύριε, ότι εκράτουν τα νέφη και ουκ έβρεχον, έδενον την γην και ουκ έδιδε τους καρπούς αυτής. Τας αμπέλους και ουκ εβλάστανον, τα ποίμνια των προβάτων και ουκ εποίουν γάλα, τα αιγίδια και ουκ εγέννων, τους άνδρας και ουκ εσμίγοντο μετά των γυναικών αυτών, τας μητέρας και ουκ ετεκνοποίουν, τα πλοία και ουκ έπλεον, τα εργαστήρια και ουκ ειργάζοντο, τους αλιείς και ουχ ηλίευον, τους κήπους και ουκ εποίουν λάχανα, τα δένδρα και ουκ εκαρποφόρουν, τους ποταμούς και ουκ έτρεχον, τους μύλους και ουκ εγύριζον, τους αδελφούς και ανδρόγυνα εις αφιλίωτον έχθραν έφερον και τους διεχώριζον, εποίουν το θέρος χειμώνα και τον χειμώνα θέρος, ταύτα πάντα ειργαζόμην φαντασία τελεία. Αρτι δέ Κύριε ο Θεός ημών ικετεύω σε και παρακαλώ, ίνα διά της εμής προσευχής ενώπιόν Σου Θεέ και Κύριέ του Ελέους ως θυσία ευπρόσδεκτος γενέσθω σοι. Και πας άνθρωπος έχων πνεύμα πονηρίας καθαρισθεί όλως. Ή αγρός ή κήπος ή κτήμα ή μύλος ή πλοίον ή αλιεύς ή μελίσσιον ή έμπορος ή επιστήμων ή άρχων ή αρχόμενος ή τεχνίτης ή μεταξοσκώληξ ή και ο δούλος του Θεού (όνομα πάσχοντος) συν παντί τω οίκω αυτού. Αν είναι δεδεμένος με μαγείας και πονηρά έργα ή γοητείας ή από 72 γλωσσοφαγιών εστίν εμποδισμένος και μαγευμένος και εγκλείει 365 λόγια της Μαγείας άτινα έρχονται προς βλάβην και κατανάλωσιν του δούλου του Θεού (όνομα πάσχοντος) συν παντί τω οίκω αυτού. Παρευθύς όπου αναγνωσθεί η παρούσα ικετήριος δέησις και προσευχή μου ενώπιόν της Σης χάριτος του Θεού ελευθερωθή πας ο κόσμος και τόπος εκ πάσης οργής τε και ασθενείας και εκ παντός δεσμού και μαγείας και πάσης φαρμακείας και γοητείας, πάσης βασκανίας και καταλαλιάς, γλωσσοφαγιάς, αμελείας ή νωθρότητος, ακρατείας, αφροσύνης, αδυναμίας και απογνώσεως, πάσης αδικίας και πάσης πλάνης ή απάτης ή εμποδίου προερχομένων υπό του διαβόλου, ομοίως και ο δούλος του Θεού (όνομα πάσχοντος) συν παντί τω οίκω αυτού. Και έστω λελυμένος και λελυτρωμένος εν τω ονόματι του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Και είτε εν τω ουρανώ εισίν αι μαγείαι και τα φαρμακεύματα εκείνα ή εν τη γη ή εν τη θαλάσση ή εν παντί τόπω και εδάφει, ευθύς την ώρα ταύτη λυθήσονται και καταργηθήσονται από του δούλου του Θεού (όνομα πάσχοντος) και από παντός του οίκου αυτού και ελευθερωθήσεται ο δούλος του Θεού (όνομα πάσχοντος) και πας ο οίκος αυτού από πάσης ώρας πονηράς και γοητείας ή οφθαλμών πονηρών ή φθόνου ή καταλαλιάς ή γλωσσοφαγιάς ή μαγείας ή φαρμακείας ή κατάρας ή αναθέματος ή αφορισμού και πάσης βλασφημίας ή ενεργείας του. Ευθέως αναχωρήσατε από του δούλου του Θεού (όνομα πάσχοντος) πάσα η επήρεια του πονηρού επί τη επικλήσει του Παναγίου σου ονόματος, του Πατρός και του μονογενούς Υιού και του Αγαθού και Ζωοποιού Πνεύματος και διά της προσευχής εμού του ταπεινού και ευλαβούς δούλου σου Κυπριανού φεύξονται οι δαίμονες, δραπετευθήσονται και καταργηθήσονται αι πονηρίαι αυτών και τα νέφη δώσωσιν υετόν επί πάσαν την γην, και η γη δώσει τα γενήματα αυτής εις τον καιρόν αυτών, και τα δένδρα καρποφορήσωσι, και οι αμπελώνες ευφορήσωσι πλήθος βοτρύων, και αι γυναίκες λυθήσωνται και ελευθερωθήσωνται από του κακού των μητρών αυτών. Ομοίως και τα κτήνη των ποιμένων και πας ο κόσμος, άρχων ή αρχόμενος ή κήπος ή μελισσουργός ή μεταξουργός και πάσα η κτήσις λυθήσεται από παντός δεσμού και δαίμονος. Ομοίως και ο δούλος του Θεού (όνομα πάσχοντος), συν παντί τω οίκω αυτού και τοις πράγμασιν αυτού, και έστω ελεύθερος και λελυτρωμένος από πάσης ασθενείας και ώρας κακής και παντός δαίμονος και αντικειμένης δυνάμεως δεόμεθά σου, ίνα λυθώσι και αφανισθώσι τα πονηρά έργα διά της επικλήσεως του Παναγίου Πνεύματος του Θεού Σαβαώθ. Και ει εν τω Ουρανώ έστι δεδεμένος και εμποδισμένος ο δούλος του Θεού (όνομα πάσχοντος) λυθήτω, ή εν τη γη ή εν ανωφλίω λυθήτω ή εν κατωφλίω ή εν δέρματι αλόγου ή εν σιδήρω ή εν λίθω ή εν ξύλω εκάρφωσαν τα πονηρά έργα λυθήτωσαν και ωσεί καπνός εκλιπέτωσαν ή εν γραμματίω διά μελένης ή αίματος ανθρώπου, ζώου, πτηνού, ιχθύος ή διά μολύβδου ή διά κινναβάρεως ή διά ζωμού λεμονιού ή δι’ άλλου τινός έγραψαν αυτά και έθηκαν εν τίνι τόπω και διεσκέλισεν αυτά ο δούλος του Θεού (όνομα πάσχοντος) προς βλάβην αυτού, τη ώρα ταύτη λυθήτωσαν και καταργηθήτωσαν και εκριζωθήτωσαν τα της μαγείας έργα από τους τόπους και κατοικίας εκεί όπου αναγινώσκεται η δέησίς μου και προσευχή αύτη ή εν αυλαίς του οίκου αυτού κατέχωσαν ή διέσπειραν αυτά ή μετάλλου τινός εποίησαν τα κομβοδέματα εκείνα λυθήτωσαν ή εις κόκκαλα διεπέρασαν αυτά ή εν τη θαλάσση ή εν φρέατι ή εν μνήματι ερρίφθησαν λυθήτωσαν ή με όνυχας ανθρώπων, ζώων ή πτηνών ζώντων ή τεθνεώτων ή με χώμα τεθνεώτων εποίησαν τα φάρμακα εκείνα λυθήτωσαν ή υπό πλακός επλακώθησαν ή από πασσάλους ή καρφιού εκαρφώθησαν ή διά βελόνης επέρασαν, αυτά λυθήτωσαν την ώραν ταύτην ή διά αργύρου ή χρυσού ή δι’ άλλου τινός μετάλλου εποίησαν τα πονηρά έργα, λυθήτωσαν την ώραν ταύτην ή διά μαλλίου ή βαμβακιού ή μετάξης ή λινάρεως ή κανάβεως ή δι’ άλλου τινός χόρτου έδεσαν, ταύτα λυθήτωσαν την ώραν ταύτην ή εις κράββατον κατέχωσαν αυτά, λυθήτωσαν τήν ώρα ταύτην ή διά βρόχου, βούρλου ή άλλου τινός έδεσαν, λυθήτωσαν την ώραν ταύτην ή εν ύδατι εποίησαν αυτά ή κούφω ξύλω ή κοχλάζοντι ύδατι αν έβρασαν, αυτά λυθήτωσαν την ώραν ταύτην ή εν αίματι ανθρώπου, ζώου ή πτηνού ή ιχθύος ζώντων ή τεθνεώτων εποίησαν αυτά ως σύ, Κύριε ο Θεός ημών γινώσκεις τους τόπους και τρόπους και τους ανθρώπους, λυθήτωσαν την ώραν ταύτην και διαρρηχθήτωσαν τα της μαγείας έργα ένθα κείνται, και τον μεν δούλον σου (όνομα πάσχοντος) διαφύλαξον συν παντί τω οίκω αυτού, τα δε πονηρά έργα λυθήτωσαν και απωλεσθήτωσαν και ωσεί καπνός εκλιπέτωσαν από τον δούλον του Θεού (όνομα πάσχοντος) εν ονόματι του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και διά της δόξης του Μεγάλου Θεού του Ζώντος συντριβήτωσαν τη δυνάμει του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού πάσαι αι ενάντιαι δυνάμεις, αναχωρησάτωσαν τα της μαγείας έργα και απομακρυνθήτωσαν από τον δούλον του Θεού (όνομα πάσχοντος) μίλια 65 πρεσβείαις των μαρτύρων και πάντων των Αγίων σου. Αμήν.
