Η αληθινή ιστορία που συγκινεί: Το μωρό δεν έκλαιγε για δύο χρόνια...
Θα σας αγγίξει σίγουρα...
Μια συγκλονιστική ιστορία είχε συμβεί σε μια κοπέλα στο Καρπενήσι...Οι δύσκολες στιγμές που είχε περάσει και τα βάσανα την είχαν σημαδέψει πολύ σοβαρά...
Διαβάστε παρακάτω όλη την ανατριχιαστική ιστορία της...
Μια κοπέλα ζούσε στο Καρπενήσι και είχε παντρευτεί έναν πολύ σκληρό ανδρα, ο οποίος την χτυπούσε για το παραμικρό.
Τα βάσανα της ζωής την έκαναν να υπηρετεί στη Μονή της Παναγίας της Προυσιώτισσας κάθε Δεκαπενταύγουστο.
Μία περίοδο δούλευα παραδουλεύτρα σε ένα γιατρό, που ήταν καλοπληρωτής αλλά και πολύ σκληρός σαν τον άνδρα μου.
Μία μέρα πήρα τον κάδο των σκουπιδιών για να πάω να τα πετάξω και ξαφνικά άκουσα ενα κλαυθμύρισμα.
Φθάνοντας στο σκουπιδότοπο άνοιξα το καπάκι και βλέπω ένα, μωρό μέσα στα αίματα. «Παναγιά μου τι να κάνω;
Να γυρίσω στο γιατρό δε γίνεται γιατί αυτός το πέταξε, όμως αν το πάρω στο σπίτι ο άντρας μου θα με σφάξει σαν λαμπριάτικο αρνί».
Το πήρα, το φίλησα σκουπίζοντας τα αίματα και το έσφιξα στην αγκαλιά μου, γιατί ήταν ο χειμώνας πολύ παγερός. Όταν έφθασα στο σπίτι δεν ήταν κανείς.
Είπα μέσα μου, «Ο Θεός είναι μαζί μου» και αφού το έπλυνα το τύλιξα σε μία παλιά μου πουκαμίσα και το σταύρωσα προσευχόμενη, «Παναγία μου Προυσιώτισσα, χαρίτωσε το να μην κλάψει».
Και το θαύμα έγινε. Το μωρό για δυο χρόνια δεν έκλαψε! Το τάϊζα κρυφά και το κοίμιζα κάτω από το κρεβάτι μας.
Όταν ερχόταν ο ανδρας μου η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά.Πέρασε ο καιρός και το παιδί άρχισε να μπουσουλά.
Οπότε ενα μεσημέρι εκεί που τρώγαμε ξετρύπωσε το μωρό και ήρθε κάτω από το τραπέζι. Μόλις το είδε ο άνδρας μου τα μάτια του γυάλισαν σαν του λιονταριού. «Τι είναι αυτό;», μου λέει.
Τότε έκανα τον σταυρό μου και του είπα το μυστικό. Συγκινήθηκε και το δέχθηκε σαν να ήταν δικό του.
Το παιδί αυτό τώρα έχει παντρευτεί και εργάζεται στο Καρπενήσι. Από το παιδί αυτό έχω ένα ποτήρι νερό, ενώ από τα δικά μου τίποτα.
Αληθινή ιστορία: «Μου είχε πει πως συγκατοικούσε στην Αθήνα με τη ξαδέρφη του. Ώσπου βρήκα στη τσέπη του τη βέρα...»
Η αληθινή ιστορία της Λίνας: «Μου είχε πει πως συγκατοικούσε στην Αθήνα με τη ξαδέρφη του. Ώσπου βρήκα στη τσέπη του τη βέρα...»
«Ο γάμος μας θα ήταν ονειρικός και ανυπομονούσε να κάνει παιδιά. Μια ημέρα, πώς έσπασε ο διάολος το πόδι του, μου ζήτησε να του σιδερώσω ένα κουστούμι που μόλις είχε φέρει και ήταν ακόμη στη βαλίτσα του.
Με τον Κώστα ήμασταν 6 χρόνια μαζί. Εγώ μένω στη Θεσσαλονίκη και ο γελοίος και ψεύτης στην Αθήνα. Θα μου πείτε καλά και πώς συναντηθήκατε και τα φτιάξατε;
Η γνωριμία μας έγινε μέσω Facebook. Στην αρχή της γνωριμίας μας μου είχε πει πως ήταν εμπορικός αντιπρόσωπος. Λόγω επαγγέλματος έκανε και συνεχίζει να κάνει ακόμη πολλά ταξίδια. Ασφαλώς, και μόνον από το τίτλο, θα έχετε την απορία πώς μου έταξε γάμο ενώ ήταν ήδη αρραβωνιασμένος με άλλη γυναίκα…
Ο Κώστας μου είχε πει, πως για λόγους οικονομίας, συγκατοικούσε στην Αθήνα με μια ξαδέλφη του.
Επειδή ήταν μεγαλύτερη και κάπως παράξενη δεν μου είχε δώσει το τηλέφωνο του σπιτιού.
Μπορούσα, όμως, να τον καλέσω όποια ώρα της ημέρας ήθελα και να μιλήσουμε. Επειδή, δεν ήθελε να δίνει δικαιώματα με είχε σώσει στο κινητό του ως «Μάστορας Θεσσαλονικιός». Ξέχασα να σάς πω πως εμπορεύεται ηλεκτρικές συσκευές.
Επειδή λοιπόν τον έβρισκα 9 φορές στις 10, στο τηλέφωνο, ο νους μου δεν είχε πάει ποτέ στο κακό. Γιατί άλλωστε; Η αλήθεια βέβαια είναι πως τις περισσότερες ώρες της ημέρας ήταν στο αυτοκίνητο και στους πέντε δρόμους.
Το βράδυ για να ανακτήσει τις δυνάμεις του κοιμόταν γύρω στις 10.
Στη Θεσσαλονίκη περνούσε 15 ημέρες το μήνα. Άλλωστε έπρεπε, ως επόπτης, να επιβλέπει όλα τα καταστήματα της Βορείου Ελλάδος.
Τον είχα γνωρίσει στους γονείς μου, στους συγγενείς και τους φίλους μου. Παντού κυκλοφορούσαμε μαζί, άλλωστε. Έλεγε στους πάντες πως θα παντρευτούμε και είμαι η γυναίκα της ζωής του.
Ο γάμος μας θα ήταν ονειρικός και ανυπομονούσε να κάνει παιδιά. Μια ημέρα, πώς έσπασε ο διάολος το πόδι του, μου ζήτησε να του σιδερώσω ένα κουστούμι που μόλις είχε φέρει και ήταν ακόμη στη βαλίτσα του. Πράγματι την άνοιξα και πήρα το σακάκι να το πατήσω στο σίδερο.
Για να μη γυαλίσει το ύφασμα το γύρισα από την ανάποδη. Μέχρι εδώ καλά ε; Κρατιέστε; Αν όχι καθίστε στην καρέκλα για να μη σωριαστείτε στο πάτωμα όπως εγώ…
Από την αριστερή τσέπη έπεσε μια βέρα που μέσα της έγραφε Ελένη.
Νόμιζα πως κάποιος μου κάνει πλάκα! Τα πόδια μου λύγισαν και σωριάστηκα στο πάτωμα. Όταν συνήλθα πήρα ένα ψαλίδι και έκανα κομμάτια όλο το κουστούμι. Έτσι σκισμένο το έβαλα στη βαλίτσα. Τη βέρα την πέταξα στον καμπινέ!
Έβγαλα τη βαλίτσα στο διάδρομο και φώναξα έναν κλειδαρά να αλλάξει τον ομφαλό της πόρτας. Κατά τις 10 το βράδυ άκουσα τον Κώστα να χτυπά το κουδούνι και να φωνάζει να του ανοίξω. Φυσικά δεν του άνοιξα ποτέ.
Έπαψα να απαντώ στις δαιμονισμένες κλήσεις του και εύχομαι να σωριαστεί και να χαθεί από προσώπου γης μια ώρα αρχύτερα!
Την κατάρα μου να έχει που με κορόιδεψε και έπαιξε με τα αισθήματά μου. Χώρια που κορόιδεψε και όλη μου την οικογένεια που τον είχε σαν παιδί της.
Στα τσακίδια να πάει αυτός και η αγάπη του….
Λυπάμαι και την άλλη γυναίκα.. Ποιος ξέρει τι ψέματα θα της έχει αραδιάσει της καημένης. Όλη η ιστορία είναι μια κακόγουστη φάρσα και απορώ με το θράσος του και τη ψυχραιμία να με κοιτάζει στα μάτια!
Ευτυχώς που η καλή μου τύχη με έσωσε από ένα γάμο “μαϊμού”!»
Πηγή: http://efisecrets.gr
