"Ο πατέρας μου πήγε να μαχαιρώσει την μητέρα μου" - Το δράμα που κρύβει η Ζήνα Κουτσελίνη πίσω από το χαμόγελό της
Ο αλκοολισμός και οι συγκλονιστικές πτυχές της ζωής της
Χρόνια τώρα, έχει ταυτίσει το όνομά της με τη λέξη «Αλήθεια», όπως είναι και ο τίτλος της εκπομπής της στο Star. Έχει γνωρίσει την τηλεόραση μπροστά και πίσω από τις κάμερες, σε εκείνη οφείλουν την αρχή της καριέρας τους αρκετές παρουσιάστριες που μεσουρανούν σήμερα στα ερτζιανά, ενώ ως σωστή δασκάλα δίνει σήμερα το καλό παράδειγμα και κατακτά την κορυφή, πρωτοστατώντας σε ό,τι αφορά στις εξελίξεις στην υπόθεση της Πάτρας. Το YOU κάνει αναδρομή στις «Αλήθειες» της Ζήνας Κουτσελίνη, στην προσωπική της πορεία και σας δίνει μια γεύση απ' όσα πρόκειται να ακολουθήσουν...
Δεν της ξεφεύγει λεπτομέρεια. Ανέκαθεν απαιτητική στις συνεργασίες της, και αυστηρή κάποιες φορές, όπως θα παραδεχτεί ευθέως, ξέρει πότε χρειάζεται να χτυπήσει... στο καρφί και πότε στο πέταλο. Με γνώμονα την ευγένεια και τον σεβασμό, χειρίζεται δύσκολες υποθέσεις καθημερινά, με πιο πρόσφατη την υπόθεση των παιδιών στην Πάτρα, που έχει μονοπωλήσει σχεδόν τη θεματολογία της εκπομπής και ακόμα δεν έχει φτάσει στο τέλος της...
Από τον Γιώργο Κακογιάννη
Μιλώντας στο YOU, η Ζήνα Κουτσελίνη λέει χαρακτηριστικά: «Η διαδρομή προς την αλήθεια έχει δηλητήριο», προμηνύοντας πως θα υπάρξουν περαιτέρω σκληρές εξελίξεις τις επόμενες μέρες. Η σκληρότητα, βέβαια, είναι κυρίαρχο συστατικό του χαρακτήρα της. «Πάλεψα για να γίνω μια καλή δασκάλα, επέλεγα τους συνεργάτες μου γιατί τους πίστευα και ήθελα να τους διδάξω να αγγίξουν την πρωτιά. Είχα πάντα την ευγένεια και τον τσαμπουκά να μιλάω ευθέως και μπροστά στον άλλον», θα δηλώσει για την προσωπική της διαδρομή. Ο λόγος, όμως, που ακολούθησε αυτήν τη στάση ξεκινά χρόνια πριν, και καθαρά από άμυνα στις δύσκολες εικόνες που αντίκριζε, αφού τίποτα δεν ήρθε εύκολα στη ζωή της και τίποτα δεν της χαρίστηκε.
«Ο πατέρας μου πήγε να μαχαιρώσει τη μητέρα μου»
Μοιάζει αδιανόητο, αλλά χρειάστηκε από 14 χρόνων να σταθεί στα πόδια της, να φροντίσει τον εαυτό της, να μην εγκαταλείψει το σχολείο και να ζήσει στον Βόλο, μακριά από την Σκόπελο όπου γεννήθηκε και βρίσκονταν οι γονείς και ο αδελφός της. Ζούσε σε ένα μικρό δωμάτιο, ένα μικρό παιδί ξαφνικά μόνο του, να μαγειρεύει το φαγητό του, να πλένει τα ρούχα του, προσδοκώντας τη σπάνια βοήθεια κάποιων συγγενών, αλλά δίχως την αγκαλιά της μαμάς της. Η οικογένεια Κουτσελίνη πίσω στο νησί, παρά τις ασχολίες του πατέρα της με τα κτήματα και τον τουρισμό, ανέβαινε έναν Γολγοθά, με τον ίδιο να μην μπορεί να γιατρέψει τον αλκοολισμό του.
Πολλά χρόνια αργότερα η δημοσιογράφος είχε εξομολογηθεί ένα συγκλονιστικό περιστατικό:
«Ως παιδί, μπροστά στα μάτια μου ο πατέρας μου δεν είχε συνείδηση λόγω του αλκοόλ, ήταν μέσα στις παραισθήσεις, μπήκε στην κουζίνα ενώ η μητέρα μου μαγείρευε για να τη μαχαιρώσει». Το σοκ ήταν τεράστιο, η μαμά της γλιτώνει τη ζωή της και με περίσσευμα θάρρους θα αποφασίσει σχεδόν να τη φυγαδεύσει στον Βόλο, με αφορμή τις σπουδές στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο. Θα της πληρώνει το ενοίκιο του σπιτιού και θα της στέλνει ένα μικρό χαρτζιλίκι. Η Ζήνα, όπως έχει πει, από εκείνη τη στιγμή αποφάσισε να μην πιάσει πάτο και να μάθει τη ζωή χωρίς να έχει κανένα στήριγμα. Γίνεται μια άριστη μαθήτρια και ενώ θέλει να σπουδάσει αρχικά στην Καλών Τεχνών, βρίσκεται σε σχολή δημοσιογραφίας στη Θεσσαλονίκη. Για εκείνη είναι πια εύκολο να έρθει στην Αθήνα για να αναζητήσει -άγνωστη μεταξύ αγνώστων- το επαγγελματικό της μέλλον.
«Εκεί που πάτησα στα πόδια μου, έρχεται η απώλεια του αδελφού μου...»
Αυτοδημιούργητη και ανεξάρτητη, πιάνει δουλειά ως ρεπόρτερ το 1991 στο Mega, στην πρωινή εκπομπή των Δημαρά, Βαγιάνη και Διαμανταρίδη, εξασφαλίζει με το θάρρος και το θράσος της μια αποκλειστική συνέντευξη από την Αλίκη Βουγιουκλάκη και κάπως έτσι ανοίγουν οι ορίζοντες. Τότε όμως έπρεπε να κλείσει οδυνηρά ένα άλλο σημαντικό κεφάλαιο της ζωής της. Το περιγράφει εκείνη ιδιαίτερα παραστατικά: «21 Απριλίου γεννήθηκα εγώ. 21 Απριλίου γεννήθηκε ο αδελφός μου. 21 Απριλίου έπεσε ο πατέρας μου μεθυσμένος από το μπαλκόνι. Δύο μήνες μετά απεβίωσε. Ήταν ένα μεγάλο αγκάθι στη ζωή μου και έκανα πάρα πολλά χρόνια να συνέλθω.
Ήμουν ένα παιδί που πήγαινα στο γραφείο και δεν ήθελα να μου μιλάει κανένας, αλλά ούτε και να με αγγίζει κανένας. Ένιωθα μεγάλη απέχθεια. Τα χρόνια πέρασαν. Τα βρήκα με τον εαυτό μου. Πήγα σε ψυχολόγο. Πάτησα γερά στα πόδια μου. Και εκεί που πάτησα στα πόδια μου, έρχεται η απώλεια του αδελφού μου. Πάλι από το αλκοόλ».
Περισσότερα στο νέο τεύχος του YOU που κυκλοφορεί από σήμερα, Τετάρτη 13/4, σε όλα τα περίπτερα μόνο με 1,5 ευρώ
