Survivor 4 - Περικλής Κονδυλάτος: "Την Ανθή θα την θυμάμαι σαν..."
Τι παραδέχθηκε ο πρώην παίκτης του Survivor;
Μετά την αποχώρησή του από το Survivor ο Περικλής Κονδυλάτος αφού έφαγε, είδε τους φίλους του, έδωσε τις συνεντεύξεις του, βρέθηκε και καλεσμένος στην εκπομπή “Σου Κου Family” το μεσημέρι του Σαββάτου.
Ο σχεδιαστής κοσμημάτων μίλησε για όλους και για όλα και φυσικά δεν παρέλειψε να αναφέρει την πολυσυζητημένη σχέση του με την Ανθή Σαλαγκούδη!
Πιο συγκεκριμένα, ο Περικλής Κονδυλάτος σημείωσε χαρακτηριστικά πως «το παιχνίδι μάς δείχνει ότι υπάρχει απόλυτη ρευστότητα. Εγώ, πριν φύγω, έγινα φίλος με τον Τριαντάφυλλο και τον Γιώργο Κοψιδά και δεν μιλούσα με την Ανθή».
«Μετά το Survivor δεν έχουμε μιλήσει με την Ανθή. Την άκουσα να λέει ότι έχω κλείσει σαν κεφάλαιο. Μάλλον για την Ανθή είμαστε οι άνθρωποι κεφάλαια ενός βιβλίου για να πει αυτή τη λέξη. Δεν ξέρω τι εννοούσε» πρόσθεσε ο πρώην παίκτης του ριάλιτι επιβίωσης.
«Ότι ήταν να πω για την Ανθή, το έχω πει και αισθάνομαι ότι έχω αρχίσει και γίνομαι γραφικός χωρίς να το θέλω από την ευγένεια μου να απαντάω στις ερωτήσεις. Όμως νομίζω ότι αν απαντούσα, δεν θα προσέθετα κάτι άλλο σε αυτά που ήδη έχω πει. Έχω πει ότι θέλω να είναι καλά, ότι χαίρομαι που την βλέπω υγιή και σε μια πολύ καλύτερη κατάσταση από αυτή που την έβλεπα και έτσι θέλω να κλείσει αυτή η ιστορία».
«Δεν έχω κάτι με την κοπέλα και δεν θα τα έβαζα ποτέ με καμία γυναίκα. Πραγματικά την θυμάμαι σαν την γλυκιά Ανθή που γνώρισα, την εύθραυστη μες στο παιχνίδι που προσπαθούσε να βρει τα πατήματα της. Έτσι την έχω στην καρδιά μου».
Όσα είπε ο Περικλής για την Ανθή
Η εξομολόγηση του Περικλή Κονδυλάτου για την βία που δέχτηκε
«Λόγω των κακών συνθηκών που υπήρχαν στο σπίτι μας, ήμουν πολύ αποτραβηγμένο παιδί και ήμουν κλεισμένος στον εαυτό μου και πολύ απορροφημένος στη μεγάλη μου αγάπη, τα καλλιτεχνικά. Δεν είχα καθόλου επικοινωνία με τους συμμαθητές μου.
Αυτοί το εξελάμβαναν ότι ήμουν ψώνιο και τους απέρριπτα. Το οποίο σε καμία των περιπτώσεων δεν ίσχυε. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να γίνομαι στόχος κακεντρεχών σχολίων, πειραγμάτων για το στιλ μου και την εκκεντρικότητά μου. Το πιο σημαντικό απ’ όλα ήταν η βία που δέχτηκα από παιδιά της ηλικίας μου.
Συγκεκριμένα, δημιουργούσαν μια κλίκα 5 με 6 άτομα όπου μου έκαναν πολύ χοντρό bullying και δυστυχώς έφταναν στο σημείο να βιαιοπραγήσουν όλοι μαζί πάνω μου. Θυμάμαι, μία φορά είχαν μαζευτεί κάποια παιδιά και με χτύπησαν με δύναμη παντού.
Αμύνθηκα και επιτέθηκα όπως μπορούσα, αλλά ήμουν ένας εναντίον πολλών. Αυτό με έκανε να κλειστώ ακόμα περισσότερο στον εαυτό μου. Ήμουν πιο αποτραβηγμένος πλέον, στα διαλείμματα ήμουν μέσα στην τάξη και ζωγράφιζα, έγινα σχεδόν ερημίτης.
Καθώς μεγάλωνα όμως, χρονιά με τη χρονιά και την ενασχόλησή μου με τη ζωγραφική, γνώρισα και άλλα παιδιά που είχαν την ίδια καλλιτεχνική ευαισθησία με μένα και άρχισα να κοινωνικοποιούμαι με ανθρώπους που είχαν την ίδια καλλιτεχνική αντίληψη και ιδιοσυγκρασία και τελικά αυτό είναι η λύτρωση του ανθρώπου.
Αυτό που είχε πει ο Ιωακείμ Φίνιξ στα Όσκαρ. Όταν κέρδισε το Όσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου για ερμηνεία του στην ταινία “Τζόκερ”: “Τρέχα προς τη σωτηρία με αγάπη και η εσωτερική ειρήνη θα ακολουθήσει”».
