Ο Θανάσης Κουρλαμπάς αγαπά την τέχνη του και υπηρετεί με σεβασμό όποιον ρόλο κληθεί να υποδυθεί, καταφέρνοντας με ανεπιτήδευτη ευχέρεια να μεταμορφώνεται στο γυαλί και στη σκηνή, χαρίζοντάς μας καθηλωτικές ερμηνείες.
Τη φετινή τηλεοπτική σεζόν τον απολαμβάνουμε στη δραματική σειρά εποχής «Άγιος έρωτας» του ALPHA στον ρόλο του Κυριάκου Παυλίδη, ενός άντρα με αρχές κι αξίες που κάνει το καλύτερο δυνατό για την οικογένειά του και διεκδικεί τον πρώτο του έρωτα. Μιλώντας στην Κωνσταντίνα Γαρνέλη και στο περιοδικό Tv24 προέβη σε κάποιες αποκαλύψεις για το τι πρόκειται να συμβεί στα νέα επεισόδια…
Όσα αποκάλυψε ο Θανάσης Κουρλαμπάς για τον Άγιο Έρωτα

Σας πηγαίνουν οι σειρές εποχής και μάλλον… τις πηγαίνετε κι εσείς, γιατί ταιριάζετε πολύ όμορφα στο κάδρο.
«Είναι πάντα αυτή η επιλογή που έχουμε στη μυθοπλασία να πηγαίνουμε πίσω στις δεκαετίες. Το να μπαίνεις σε μια άλλη λογική που έχει διαφορετική αισθητική, άλλους κώδικες επικοινωνίας και τρόπους έκφρασης, είναι πολύ πιο γοητευτική διαδικασία από ένα σύγχρονο έργο. Οι σειρές εποχής, όπως και οι ταινίες, είναι ωραία δημιουργήματα και γοητευτικές επιλογές. Απόλαυσα πολύ τον ρόλο μου στους “Πανθέους” γιατί ήταν μια σειρά που κινούταν σε ένα ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο πολύ συγκεκριμένο, είχε πολλά επίπεδα και ήταν μια πολύ ελκυστική περίοδος».
Αυτά ταξίδια στον χρόνο ίσως είναι και μια επιστροφή στα χρόνια της αθωότητας.
«Είναι τεράστια η διαφορά όσον αφορά το πώς επικοινωνούσαν οι άνθρωποι, πώς ήταν η σύσταση της κοινωνίας και οι ανθρώπινες σχέσεις. Η βασική δομή είναι ίδια πάντα, αλλά σχετικά με την παράμετρο της διά ζώσης επικοινωνίας και των ανθρωπίνων επαφών, τότε τα πράγματα ήταν πιο ουσιαστικά. Τώρα υπάρχει μεγάλη αποξένωση και όλα περιορίζονται στις λίγες ίντσες του κινητού μας».
Ο Νίκος Καζαντζάκης στον «Ανήφορο» είχε γράψει ότι τη ραγδαία βιομηχανική ανάπτυξη δεν ακολουθεί στον ίδιο ρυθμό και η συναισθηματική ωρίμανση. Η τεχνολογία πια μας έχει ξεπεράσει και… διαπεράσει.
«Αυτοί οι τεράστιοι δάσκαλοι, των οποίων η ευφυΐα προϋπήρξε, τα έχουν πει όλα κι εμείς ακόμα προσπαθούμε να τους κατανοήσουμε, να τους αποκωδικοποιήσουμε και να αποκτήσουμε οφέλη. Τα ίδια τα υποκείμενα που παράγουν την παγκοσμιοποίηση, χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να τη διαχειριστούν, γιατί η εξέλιξη των πραγμάτων σε όλα τα επίπεδα είναι τεράστια και προχωράει με τέτοιους ρυθμούς που πολλές φορές ξεπερνάει την ικανότητά μας να τη διαχειριστούμε».
Ας επιστρέψουμε όμως στον «Αγιο έρωτα», όπου οι ρυθμοί στη Στέρνα όπου εξελίσσεται η ιστορία είναι ακόμη… κανονικοί. Εκεί υποδύεστε τον Κυριάκο Παυλίδη. Εναν αυτοδημιούργητο άντρα, με αρχές, αξίες και πολύ καλό οικογενειάρχη. Το τέλειο ανδρικό πρότυπο.
«Είναι έντιμος, ακριβοδίκαιος, τρυφερός με τα παιδιά του άνθρωπος κι έχει μάθει να προσφέρει και να δίνεται στους ανθρώπους και στους φίλους του. Εχει ανοιχτές ιδέες για την εποχή του και τον ενδιαφέρει το κοινό καλό. Είναι ερωτευμένος, θέλει να παλέψει για τα συναισθήματά του και προσπαθεί να διαχειριστεί τις καταστάσεις που προκύπτουν στη ζωή του και τη ζωή των δικών του».
Είναι το ακριβώς αντίθετο από τον Παύλο.
«Είναι το αντίπαλο δέος. Ο άλλος πόλος. Εχω υποδυθεί σε σειρές τον δύστροπο ή τον κακό και είναι υπέροχοι αυτοί οι ρόλοι για έναν ηθοποιό και όταν γίνεσαι αντιπαθής ερμηνεύοντάς τους, το θεωρώ επιτυχία. Οσο εμβαθύνεις στην προσωπικότητα του χαρακτήρα, τόσο πιο μεγάλη είναι η πιθανότητα να ακουμπήσεις την αλήθεια του και να πείσεις τον θεατή είτε στο θέατρο είτε στην τηλεόραση. Ο Δημήτρης Παπανικολάου είναι πρωτίστως ένα εξαίρετος συνάδελφος κι ένας εξίσου πολύ καλός ηθοποιός και χαίρομαι γι’ αυτή τη συνεργασία».
Και ποια είναι η αλήθεια του Κυριάκου; Εχει ελαττώματα και ρωγμές;
«Στην προσπάθειά μου να προσεγγίσω έναν ρόλο που μου ανατίθεται, το πρώτιστο είναι να τον καταλάβω, να ανακαλύψω τις βαθύτερες σκέψεις του, να αντιληφθώ γιατί μιλά και δρα κατά αυτόν τον τρόπο και να τον αποδεχτώ ως χαρακτήρα. Ακόμη κι αν κάνει το πιο αποτρόπαιο πράγμα, πρέπει να το δω σφαιρικά. Δεν θα ταυτιστώ ποτέ μαζί του γιατί είμαι άλλη ιδιοσυγκρασία από τον ρόλο που καλούμαι να ερμηνεύσω. Ο Κυριάκος έχει κι αυτός τις ρωγμές του. Εχει κάνει τα σφάλματά του και λάθος επιλογές όπως τότε που δεν διεκδίκησε τον πρώτο του έρωτα, τη Θάλεια. Πολλές φορές η ζωή παίζει τον πρώτο ρόλο και δημιουργεί το πλαίσιο που πρέπει να δράσουν οι χαρακτήρες όσο κι αν νομίζουν ότι έχουν ελεύθερη βούληση».
Πάντως ο Κυριάκος ήταν αυτός που τη βοήθησε να αποδράσει από το ψυχιατρείο και την κρύβει στο ξενοδοχείο του!
«Θέλει να τη σώσει, να τη φροντίσει και να την κάνει να ξεφύγει από όσα την πληγώνουν και τη δεσμεύουν. Το θέμα είναι αν η επικοινωνία τους αυτή προχωρήσει σε κάτι περισσότερο».
Το ερώτημα θα είναι αν είναι αμφίδρομο, γιατί από πλευράς του είναι ξεκάθαρος για το τι θέλει.
«Μένει να απαντηθεί. Η Θάλεια τού αναγνωρίζει το καλό των προθέσεών του και σίγουρα έχει για εκείνον φιλικά αισθήματα. Αυτό που αναμένουμε τώρα να δούμε είναι αν υπάρξει έλξη και το συναίσθημα του έρωτα».
Πάντως με τον Παύλο δεν θα σταματήσουν οι διαξιφισμοί. Υπάρχουν και ζητήματα εξουσίας στη Στέρνα.

«Η κόντρα τους έχει πολλές διαστάσεις που δεν αφορούν μόνο τη Θάλεια. Αυτοί οι δύο άντρες έχουν διαφορετικές ηθικές και αξίες και εκπροσωπούν και διαφορετικά συμφέροντα, ο μεν Παύλος σε ατομικό πλαίσιο, ο δε Κυριάκος για το γενικό καλό. Ο ήρωάς μου γύρισε στον τόπο του για να κάνει πράξη όσα μαθήματα πήρε από τη ζωή και να βοηθήσει τα παιδιά του που είναι διαφορετικά μεταξύ τους. Ο μεγάλος γιος του, ο Πέτρος είναι πιο σκοτεινός τύπος και έρχεται μαζί του αρκετές φορές σε σύγκρουση».
Ο Κυριάκος έχει καταλάβει ότι ο Πέτρος έχει βάλει στο μάτι τη μέλλουσα γυναίκα του αδελφού του. Πώς θα το διαχειριστεί;
«Ο Πέτρος είναι καταλύτης στη συγκεκριμένη σχέση. Ο πατέρας του προσπαθεί να την ελέγξει και να ισορροπήσει τις καταστάσεις με βάση την ηθική των πραγμάτων, αν και με τη σοφία, που έρχεται με την ηλικία και τα βιώματα, ξέρει ότι τα συναισθήματα είναι ο βασικός παράγοντας που κατευθύνει τη ζωή των ανθρώπων. Ο Κυριάκος παλεύει μέσα του γιατί το ζήτημα αφορά στα δυο του παιδιά κι έρχεται σε σύγκρουση με τον ψυχισμό του. Στη συνέχεια έρχονται και τα ερωτικά της κόρης του που θα φέρουν ακόμη μεγαλύτερους μπελάδες. Ολοι οι ήρωες είναι σε μια μεταβατική περίοδο που θα κληθούν να χειριστούν τα θέματά τους με ώριμη αντιμετώπιση και να προσαρμοστούν στις νέες καταστάσεις».
Εκτός όμως από τη δραματική σειρά εποχής, μπορούμε να σας απολαύσουμε και σε τρεις εξαιρετικές παραστάσεις. Εν πρώτοις είναι ο «Μάρτυρας κατηγορίας».
«Είναι η δεύτερη χρονιά που ανεβάζουμε το έργο. Πέρυσι ήμασταν στο Ανεσις, φέτος στο Δημήτρης Χορν, από Τετάρτη έως Κυριακή, με ένα εκλεκτό επιτελείο πάνω και πίσω από τη σκηνή. Στην παράσταση είμαι με τους Ευγενία Δημητροπούλου, Γιάννη Δρακόπουλο, Κώστα Κόκλα, Νίκη Παλληκαράκη, Ομηρο Πουλάκη, Μελίνα Βαμβακά, Χάρη Γρηγορόπουλο, Βαρβάρα Μακράκη και Νικορέστη Χανιωτάκη που έχει κάνει και τη σκηνοθεσία. Είναι ένα έργο με έξυπνο χιούμορ κι ανατροπές. Στο επίκεντρο βρίσκεται ένα σκανδαλώδες έγκλημα με έναν μάρτυρα-κλειδί και υπάρχει κι ένα απροσδόκητο φινάλε. Μάλιστα επί σκηνής οι ένορκοι στη δίκη είναι το ίδιο το κοινό κι έτσι υπάρχει το περιθώριο μιας μικρής νόστιμης διάδρασης που κάνει την παράσταση ακόμη πιο ενδιαφέρουσα, αφού οι θεατές έχουν την αίσθηση ότι παρακολουθούν μια αληθινή δίκη».
Παράλληλα, στο θέατρο Αλκμήνη, κάθε Παρασκευή, συνεχίζετε την παράσταση ο «Θάνατος του Ιβάν Ιλίτς» του Λέο Τολστόι, σε θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη μαζί με τον Γιώργο Γαλίτη.
«Είναι ένα ταξίδι ζωής αυτό που κάνουμε παρέα με τον Γιώργο εδώ και έξι χρόνια. “Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς” βασίζεται σε αληθινό γεγονός, στην αρρώστια και στον θάνατο του δικαστή Ιβάν Ιλίτς Μετσνίκοφ, όπως τα διηγήθηκε στον ίδιο τον Τολστόι η μητέρα του αποθανόντος. Ολόκληρη η ύπαρξη του κεντρικού ήρωα σείεται συθέμελα όταν συνειδητοποιεί ότι είναι ένας κοινός θνητός και αποφασίζει ότι αυτός μπορεί να ξεγελάσει τον θάνατο».
Και στο Θέατρο Οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής, κάθε Δευτέρα και Τρίτη, σας συναντάμε στον «Ανθρωπο χωρίς όνομα» του Μπαλζάκ, σε σκηνοθεσία επίσης της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη στην πρώτη πανελλήνια μεταφορά του έργου στη σκηνή.
«Είμαστε μια υπέροχη ομάδα με τον Ορέστη Τρίκα, την Ερρικα Μπίγιου και τον Τάσο Τυρογαλά. Στο συγκεκριμένο έργο ο Μπαλζάκ διατυπώνει ένα διαχρονικό ερώτημα: Τι κάνει ένας έντιμος άνθρωπος όταν περιβάλλεται από την ατιμία; Βασικό πρόσωπο της ιστορίας είναι ο συνταγματάρχης Σαμπέρ, ήρωας της μάχης και μέγας ταξιάρχης της λεγεώνας της Τιμής, που επιστρέφει κυριολεκτικά από τον τάφο του στο Παρίσι το 1817, ύστερα από μια οδύσσεια δέκα ετών. Ομως, από τους πάντες θεωρείται νεκρός. Μέσα στην απόγνωσή του στρέφεται σε έναν δικηγόρο με αυξημένο το αίσθημα του δικαίου προκειμένου να τον βοηθήσει να κερδίσει τη χαμένη του ζωή. Θεωρώ ότι και οι τρεις παραστάσεις είναι ξεχωριστές και η καθεμία έχει να δώσει στον θεατή κάτι εντελώς διαφορετικό, το οποίο πιστεύω πως θα τις απολαύσει».