''Ουσιαστικά ήταν μία καθημερινή σαπουνόπερα'' - Ο Γιαννόπουλος παίρνει θέση για τις «Άγριες Μέλισσες»
Όσα δήλωσε ο ηθοποιός για τον ντόρο που έγινε γύρω από το σήριαλ
Ο ηθοποιός Γιώργος Γιαννόπουλος έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό «Λοιπόν» και μίλησε τόσο για τους ρόλους που τον έχουν σημαδέψει, όσο και για τις Άγριες Μέλισσες και τον ντόρο που δημιουργήθηκε γύρω από την μεγάλη επιτυχία του ANT1, και επιχείρησε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους όσον αφορά την πραγματική τους τηλεοπτική υπόσταση.
Ο ηθοποιός δε μασάει τα λόγια του και έχει συνηθίσει στις δηλώσεις που προκαλούν σχόλια. Μάλιστα πρόσφατα με αφορμή το κίνημα metoo και τις καταγγελίες που είδαν το φως της δημοσιότητας, είπε πως παρά το γεγονός ότι σέβεται τις καταγγελίες δεν υπάρχει λόγος να δίνεται τέτοια έκταση, εφόσον υπάρχει η δικαιοσύνη, σηκώνοντας έτσι αντιδράσεις.
Αναλυτικά οι δηλώσεις του Γιαννόπουλου για τους ρόλους του και για τις Άγριες Μέλισσες
-Ποιος είναι ο θεατρικός ρόλος, ο οποίος έχει αφήσει το πιο βαθύ του αποτύπωμα μέσα σας;
«Ποιος είναι ο ρόλος που έχει αφήσει το πιο βαθύ απότυπωμά του μέσα μου; Ο… εαυτός μου! Αλήθεια σου λέω! Γιατί με το μέσα μου δουλεύω όλους τους ρόλους μου. Οι ρόλοι για εμένα είναι «οχήματα». Δουλεύω με ειλικρίνεια και φροντίζω σε όποιο ρόλο κι αν πέσει στα χέρια μου, μέσα σε αυτόν να «βλέπει» κι εμένα τον ίδιο. Ίσως και για αυτόν ακριβώς το λόγο να είμαι ένας ηθοποιός που δεν έβαλε ποτέ ταμπέλες στη ζωή του. Α είμαι εμπορικός, α είμαι ηθοποιός, α αυτό μου πάει, α εκείνο δεν θα το παίξω… Ένας καλλιτέχνης πρέπει να μπορεί να υποστηρίξει τα πάντα με την ίδια ειλικρίνεια και την ίδια εντιμότητα. Και γενικότερα; Ας μην μεγαλοποιούμε τόσο τα πράγματα, ας μην τρελαινόμαστε.
Έγινε για παράδειγμα τεράστιος ντόρος με τις «Άγριες Μέλισσες», φυσικά κι ήταν μία υπέροχη δουλειά, φυσικά ήταν μια παραγωγή προσεγμένη από την πρώτη μέχρι την τελευταία της λεπτομέρεια αλλά εντάξει… Δεν έπαυε ουσιαστικά να είναι μία καθημερινή σαπουνόπερα. Αν το καλοσκεφτείς, θα δεις κι εσύ πως οι «Μέλισσες» επί της ουσίας ήταν μια σαπουνόπερα. Εντάξει δεν θα μπορούσε να είναι όπως ήταν η «Λάμψη» το 2000 γιατί τα χρόνια αλλάζουν, οι συνθήκες αλλάζουν, η αισθητική αλλάζει. Αλλά ήταν μια σαπουνόπερα με ιλουστρασιόν περιτύλιγμα..».
Αυτή ήταν η συνταγή της επιτυχίας σύμφωνα με το σκηνοθέτη της σειράς
Ο σκηνοθέτης των Άγριων Μελισσών Σταύρος Μιχαλόπουλος έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα Αυγή και μίλησε για την τεράστια επιτυχία που σημείωσε η σειρά κατά τα τρία χρόνια προβολής της. Μίλησε επίσης για την εμπειρία του μέσα από αυτή τη δουλειά, αλλά και για τις διαφορές του θεάτρου με την τηλεόραση που διαφέρουν πολύ.
Ο σκηνοθέτης τοποθετείται συχνά για κάθε κακώς κείμενο τόσο στην κοινωνία μας όσο και ειδικότερα στο χώρο του θεάματος. Μάλιστα κατά τη διάρκεια της δίκης Φιλιππίδη είχε κάνει μια δημόσια ανάρτηση στο Facebook εξαιτίας της οποίας προκλήθηκαν αντιδράσεις με αποτέλεσμα τον αποκλεισμό του από την πλατφόρμα.
-Η σκηνοθεσία στην τηλεόραση διαφέρει πολύ από το μεγάλο πανί;
«Η σκηνοθεσία είναι μια διαδικασία που βασίζεται στην τεχνική και στο όραμα. Σ’ αυτήν τη διαδικασία παίζει ρόλο σημαντικό η άποψη του δημιουργού-σκηνοθέτη. Η ματιά του στα πράγματα, η φαντασία. Εκτός από τη διαδικασία της παραγωγής που είναι διαφορετική στην τηλεόραση, η σκηνοθεσία δεν έχει ουσιαστικές διαφορές. Ο σκηνοθέτης πρέπει να αντιμετωπίζει το σενάριο με τον ίδιο τρόπο που θα έκανε και σε μια ταινία. Αλλά οι ιδιαιτερότητες της παραγωγής (χρόνος, χρήματα, διάρκεια) πρέπει να γίνονται κατανοητές στον σκηνοθέτη και να βαδίσει μ’ αυτές. Είναι μια συλλογική δουλειά πολύ απαιτητική τόσο σε χρήμα όσο και σε τεχνική. Είναι δύο διαφορετικές εκφάνσεις του ίδιου μέσου. Ο σκηνοθέτης πρέπει να τις αντιμετωπίζει με τον ίδιο σεβασμό και να έχει κοινή προσέγγιση».
-Πώς ήταν η εμπειρία στις «Άγριες μέλισσες»;
«Οι «Άγριες μέλισσες» είναι ένας σταθμός στην ελληνική μυθοπλασία. Είναι μια απόδειξη ότι μπορούμε να κάνουμε καλή τηλεόραση. Κανείς μας δεν το υπέθετε αυτό. Ένα δυνατό σενάριο των Τσαμπάνη-Καλκόβαλη με τη συνεργασία τριών σκηνοθετών και την υποστήριξη της παραγωγής κατάφερε να φτιάξει μια σειρά που θα μείνει. Ήταν μια μοναδική εμπειρία και ένα δύσκολο στοίχημα. Έπρεπε να το πιστέψουμε και το κάναμε. Ο Λευτέρης Χαρίτος κατάφερε να συνδυάσει τις ικανότητές μας (μαζί με τον Σταμάτη Πατρώνη και εμένα) και έφτιαξε ένα μοναδικό αποτέλεσμα. Μάθαμε όλοι από τις «Μέλισσες», πιστεύω, και αυτό είναι ευτυχία».
