Λουκία Παπαδάκη: «Κάποια στιγμή θα βάλω τα... παρθενικά μου πέπλα και θα περπατήσω στα σκαλιά της εκκλησίας»

Όσα αποκάλυψε στο περιοδικό YOU

Αρθρογράφος: Youweekly Team
Youweekly Team
Συντακτική Ομάδα

Έχει βάλει την δική της σφραγίδα με την πολύχρονη παρουσία της στον χώρο της τηλεόρασης και του θεάτρου. Η Λουκία Παπαδάκη είναι η Κύρα Σπηλιώτη στην αγαπημένη καθημερινή σειρά του MEGAΜαύρο Ρόδο” (Κυριακή – Τετάρτη 22.50) αλλά πάνω από όλα είναι μια γυναίκα με προσωπικότητα και ταμπεραμέντο που δεν ξεχνάς... Χωρίς ξύλινη γλώσσα, αλλά άμεση και ειλικρινής μιλάει στο YOU για τα χρόνια της λάμψης και της “Λάμψης”, το ξεκίνημα της ιδιωτικής τηλεόρασης, τον ρόλο της σαν παρουσιάστρια σε εκπομπές. Τέλος εξομολογείται για την υπέροχη προσωπική της ζωή με τον σύντροφό της Τίμο Τζάννες – το δικό της λιμάνι και συνοδοιπόρο και απαντάει εάν θα αποφασίσει μετά από 9 χρόνια να ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας μαζί του.

Κάθε φορά που κάνουμε κουβέντα απολαμβάνω τις υπέροχες ατάκες της και τον αυθορμητισμό της... Η Λουκία Παπαδάκη δεν μασάει τα λόγια της και σε όποιον αρέσει – άσχετα εάν αρέσει σε όσους την ξέρουν για αυτό...

Από την Τζώρτζια Συρίχα

Απόσπασμα από την συνέντευξη της Λουκίας Παπαδάκη στο νέο τεύχος του YOU

Πολλά χρόνια δουλειά και πολύωρα τηλεοπτικά γυρίσματα. Υπήρξε στιγμή που είτε κουράστηκες, είτε βαρέθηκες και σκέφτηκες να σταματήσεις;

Ούτε μια στιγμή δεν μου πέρασε από το μυαλό κάτι τέτοιο, αν και έχω δουλέψει πολύ σκληρά και με δύσκολες συνθήκες. Κάθε καινούργια δουλειά για μένα είναι μια νέα αρχή, εάν μιζεριάσω τότε καλύτερα να αλλάξω δουλειά... Ας μην ξεχνάμε ότι πρόσφατα τα δυο χρόνια που περάσαμε της καραντίνας, μείναμε αρκετά στο σπίτι, ζώντας μέσα σε μια ατμόσφαιρα ζόφου και σοβαρής απειλής, χωρίς την χαρά της δουλειάς και νιώθοντας μια “σκιά” από πάνω μας που πιθανόν και να ήταν η “σκιά” του θανάτου. Τώρα λοιπόν που μου ήρθαν όλα μαζί, και το θέατρο και το “Μαύρο Ρόδο”, μια καθημερινή σειρά που είναι ιδιαίτερα αγαπητή στον κόσμο, για μένα είναι μια άνοιξη.

Πως περνάς στα γυρίσματα;

Περνάω υπέροχα γιατί είμαστε συνάδελφοι που γνωριζόμαστε πολλά χρόνια μεταξύ μας και είναι πολύ όμορφο να δουλεύεις με ανθρώπους έμπειρους μπροστά και πίσω από τις κάμερες. Σίγουρα είναι πολύωρα και κουραστικά τα γυρίσματα, αλλά βγαίνει ένα καλό αποτέλεσμα και έχω μια αγαστότατη συνεργασία με όλους, τους αγαπώ και με αγαπούν. Δεν θα μπορούσα να δουλέψω διαφορετικά, δεν μπορώ να κατανοήσω πως μπορείς να κάνεις αυτή την δουλειά με μια ατμόσφαιρα αντιπάθειας και σκαιότητος.

Θα έλεγες ότι είσαι από τις τυχερές που δεν έχει τύχει να δουλέψεις σε μια τέτοια ατμόσφαιρα;

Λουκία Παπαδάκη Μαύρο Ρόδο

Δεν νομίζω ότι είναι θέμα τύχης, πιστεύω ότι όλοι μας ότι εκπέμπουμε, αυτό εισπράττουμε. Όταν μπαίνεις σε έναν χώρο χαμογελώντας, κάποια στιγμή θα σου χαμογελάσουν και οι υπόλοιποι, είναι κολλητικό. Όταν μπαίνεις με τα “αγκάθια” απλωμένα και είσαι έτοιμος να τα πετάξεις, “αγκάθια” θα εισπράξεις.

Δεν έχεις ποτέ εισπράξει στραβωμένα βλέμματα και πισώπλατα μαχαιρώματα σε συνεργασίες σου;

Είναι πολύ φαιδρά όλα αυτά για μένα. Πολύ θα ήθελα να καταλάβω, τι ακριβώς έχουμε να διαιρέσουμε και να μοιράσουμε μεταξύ μας; Αυτή είναι μια απίστευτη σπατάλη χρόνου και συναισθημάτων για εμένα. Είπε κανείς ότι μου είναι όλοι συμπαθείς; Όχι βέβαια... Είμαι σε όλους συμπαθής; Φαντάζομαι πως όχι, θα ανησυχούσα εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο. Δεν έχω σκληρύνει μέσα μου με το πέρασμα των χρόνων, αλλά βλέπω, αισθάνομαι, εισπράττω και τοποθετώ τους ανθρώπους όπως πρέπει. Δεν είμαι καθόλου γλυκούλα, ούτε ζουζουνίτσα, ούτε γλυκανάλατη, αλλά είμαι ευθύς, ειλικρινής και “καθαρή” στις σχέσεις μου γιατί πάνω από όλα έχω μια καλοσυνάτη σχέση με τον εαυτό μου. Φυσικά και υπάρχουν κάποιοι που δεν τους εκτιμώ, αλλά αυτό δεν αφορά κανέναν, παρά μόνον εμένα.

Μίλησέ μου για τον ρόλο που υποδύεσαι, της Κύρας Σπηλιώτη στο “Μαύρο Ρόδο”, μιας κακιάς πεθεράς...

Δεν είναι κακιά η Κύρα, μοιάζω κυνική και σκληρή, αλλά κατά βάση, επειδή δεν έχω αυταπάτες και δεν φοράω “ροζ” γυαλιά ακόμα και για την κόρη μου αλλά και λόγω ιδιότητος βλέπω πιο καθαρά τους άλλους ανθρώπους. Όταν βλέπω το παιδί μου να καταστρέφεται τόσο φανερά, δεν μπορώ να αντιδράσω “γλυκά”, γιατί πιστεύω στην σκληρή αγάπη και όταν κάποιος βουλιάζει τον πιάνω από το μαλλί και τον ξεβολεύω. Στα επόμενα επεισόδια θα δείτε τις σχέσεις της οικογένειας ότι θα εξελιχτούν ακόμα πιο έντονα και θα έχουμε τις αγάπες μας αλλά και τις συγκρούσεις μας.

Διάβασα ότι η παρουσία σου σε ένα καθημερινό σήριαλ όπως ήταν “Η Λάμψη” ήταν μια από τις μακροβιότερες στην Ευρώπη... Κάνοντας ένα flashback στην Σάντρα Δράκου, την ηρωίδα που έκανες για 11 χρόνια ποιες αναμνήσεις κουβαλάς;

Αλήθεια λες; Η Σάντρα Δράκου δεν ήταν ένα στιγμιότυπο, είναι ένα ολόκληρο κομμάτι ζωής, πολλά χρόνια καθημερινότητας, ήταν σπάνιες οι μέρες που δεν είχα γύρισμα. Ήταν μια λουλουδερή και ελπιδοφόρα εποχή με την έλευση της ιδιωτικής τηλεόρασης και η “Λάμψη” δημιούργησε ένα καινούργιο είδος στην τηλεόραση, έγραψε την δική της ιστορία στην χώρα μας. Είναι πραγματικά λυπηρό όμως όποιος αποτάσσει τον εαυτό του από μια τόσο σημαντική δουλειά 15 χρόνων που χάρισε ψυχαγωγία και συντροφιά σε τόσο κόσμο. Για αυτά τα πλεονεκτήματα δεν μιλάει κανείς, γιατί γενικότερα οι άνθρωποι έχουμε μια τάση να υποτιμούμε και να υποβιβάζουμε κάτι λίγο πριν ανεβούμε τα σκαλιά της Ακαδημίας και παραλάβουμε το Όσκαρ (γέλια)... Ας χαιρετίσουμε και ας γιορτάσουμε την τεράστια αυτή επιτυχία που είχαμε κάνει τότε, την δουλειά τόσων ανθρώπων που βιοπορίστηκαν και εξελίχτηκαν μέσα σε αυτή. Λυπάμαι που εκτός από εμένα, ίσως και κανά δυο άτομα ακόμα, κανένας δεν μιλάει για αυτό. Σνομπάρουμε; Τα θεωρούμε δεδομένα; Σοβαρολογούμε;...

Πρόσφατα γίναμε μάρτυρες και μιας κόντρας για τις συνθήκες δουλειάς στην “Λάμψη” ανάμεσα στον Χρήστο Πολίτη και στην Κάτια Δανδουλάκη. Πιστεύεις ότι εάν ζούσε ο Νίκος Φώσκολος κάτι τέτοιο θα συνέβαινε;

Λουκία Παπαδάκη περιοδικό YOU

Όποιος εκφράζει την προσωπική του εμπειρία, άποψη, σκέψη, -όπως θέλεις πες το- αυτό δεν αποτελεί έναυσμα αντιπαραθέσεων. Για μένα είναι σα να μην έγινε ποτέ και δεν μπαίνω ποτέ στην διαδικασία να σχολιάσω κανέναν...

Ο Νίκος Φώσκολος ήταν ένας σκληρός και απαιτητικός άνθρωπος;

Ο Νίκος Φώσκολος ήταν ένας ιδιόρρυθμος και ιδιαίτερος άνθρωπος, όπως όλοι οι άνθρωποι που δουλεύουν με την φαντασία τους και είχε μια φοβερή και ζωηρή δημιουργικότητα. Εγώ προσωπικά δεν είχα θέματα με τον Νίκο, ήμουνα όμως πάντα ευθύς απέναντί του, τον αντιμετώπιζα επί ίσοις όροις, φυσικά πάντα με σεβασμό στην δουλειά και στην πορεία του.

Πρόσφατα είδα τον Ανδρέα Ανδρεόπουλο, συνάδελφό σου τότε στην “Λάμψη” που μίλησε για την δυσχερή οικονομική κατάσταση που έχει βρεθεί και φιλοξενείται από “Το Σπίτι του ηθοποιού”...

Περισσότερα στο νέο τεύχος που κυκλοφορεί σήμερα, Τετάρτη 25/1, σε όλα τα περίπτερα μόνο με 1,50 ευρώ