«Έχω δεχτεί κακοποίηση από άντρες» - Συγκλονίζει για πρώτη φορά ο Γιώργος Καραμίχος
Αποκλειστική συνέντευξη!
Χαρισματικός ακόμα και σε έναν πρωτόγνωρο ρόλο, αυτόν του παρουσιαστή, με το τηλεπαιχνίδι γνώσεων “Πες την λέξη” στην ΕΡΤ1 κάθε Σαββατοκύριακο στις 7... Αντισυμβατικός από τα γεννοφάσκια του και ένας επαναστάτης με... αιτία, που δεν επαναπαύτηκε ποτέ στις δάφνες του... Τα “δυο μέτρα και δυο σταθμά” δεν ταίριαξαν ποτέ σαν φράση στο δικό του κεφάλι, ύψωνε την φωνή του όταν έπρεπε και ας ενοχλούσε κάποιους... Ο Γιώργος Καραμίχος δεν είναι απλά ένας ταλαντούχος ηθοποιός, είναι ένας ταλαντούχος non stop τύπος με πολλές συνεργασίες στο θέατρο και στην τηλεόραση, που τολμάει να στήνει και να ξεστήνει την ζωή του όποτε θέλει και άμα δεν γουστάρει κάνει delete. Πάει σχεδόν παντού παρέα με τον Λούξορ, τον τετράποδο φίλο που υιοθέτησε πρόσφατα, και διηγείται στο YOU κομμάτια της συναρπαστικής ζωής του και απίστευτα περιστατικά που τον σημάδεψαν...
Δεν έχει περάσει και λίγα για να ορθοποδήσει, αλλά παρόλα αυτά δεν βάζει κάτω το κεφάλι, μάλλον οι αναποδιές αναζωογονούν τα κύτταρά του και ανεβάζουν την αδρεναλίνη του. Πως αλλιώς να εξηγήσει κάποιος τον Γιώργο Καραμίχο;
Από την Τζώρτζια Συρίχα
Απόσπασμα από την συνέντευξη του Γιώργου Καραμίχου στο περιοδικό YOU
Έχοντας ένα τόσο “πλούσιο” βιογραφικό, σκέφτομαι ότι είσαι πολύ τυχερός για την συναρπαστική ζωή που έχεις βιώσει... Συμφωνείς;
Δεν θα έλεγα ότι είμαι τυχερός αλλά ευγνώμων για την ζωή που έχω ζήσει, γιατί τα περισσότερα πράγματα δεν μου ήρθαν εύκολα. Από μικρός έκανα μεγάλο αγώνα για να πείσω την οικογένειά μου να γίνω ηθοποιός, και ούτε ήθελαν να κάνω μεταπτυχιακό στην Αμερική 20 χρόνια αργότερα. Όλα στην ζωή μου συνοδευόντουσαν με ενοχή και απώλειες...
Ποιες ήταν οι απώλειες;
Απώλειες ανθρώπων, απώλειες περιουσιακών στοιχείων, απώλειες της αυτοπεποίθησής μου και κάποιες άλλες της αυτοκυριαρχίας μου όταν έχανα μια δουλειά και μέχρι να ξαναδουλέψω ή όταν έμπλεξα σε λάθος σχέσεις...
Σε “πρώτη ανάγνωση” όταν κάποιος ακούει τις σπουδές και την υποτροφία στο Λος Άντζελες, σκέφτεται ότι έζησες το αμερικάνικο όνειρο. Εσύ γιατί υποστηρίζεις ότι ο δρόμος σου ήταν στρωμένος με αγκάθια και όχι με ροδοπέταλα;
Ούτε έζησα το αμερικάνικο όνειρο, ούτε μου λένε τίποτα όλα όσα συμπεριλαμβάνονται σε αυτό, Hollywood, high life, Venice ή Malibu beach. Εγώ είμαι χαρούμενος σε μια παραλία χωρίς τίποτα και να δουλεύω για να κάνω αυτό που θέλω. Όταν στα 39 μου χρόνια αποφάσισα να πάω στην Αμερική με την υποτροφία από το πρόγραμμα Fulbright, σε μια πολύ απαιτητική σχολή, δεν είχα την πολυτέλεια να σκεφτώ τίποτε άλλο. Θα μπορούσα να είχα καθίσει στην Ελλάδα - που στο μεταξύ είχε σκάσει η οικονομική κρίση - και να ήμουνα από τους ελάχιστους που θα δούλευαν, επειδή είχα πολλές προτάσεις. Όμως προτίμησα να πάω εκεί που δούλευα σκληρά 28 ώρες την εβδομάδα και ήμουνα ξεκρέμαστος, γιατί τα χρήματα της υποτροφίας που φυσικά δεν μού έφταναν για να ζήσω, ενώ στο μεταξύ η εταιρεία cinegram, που δούλευα είχε χρεοκοπήσει και είχα χάσει πολλά λεφτά. Επομένως ήμουνα κυριολεκτικά στον άσο για αυτό και έκανα ότι δουλειές μπορείς να φανταστείς για να επιβιώσω, μεταξύ άλλων θεραπείες ρέικι, τον οδηγό σε μια κοπέλα με αναπηρία, τον πορτιέρη σε ένα εστιατόριο μπαρ.
Πηγαινοέφερνες σαν σωφέρ μια κοπέλα με κινητικά προβλήματα;
Η Τζέσικα ζούσε στον δεύτερο όροφο ενός σπιτιού χωρίς ασανσέρ. Για ένα χρόνο πήγαινα και την κατέβαζα από τις σκάλες επάνω στην πλάτη μου, την έβαζα στο αυτοκίνητο, και οδηγούσα 2 ώρες για να πάμε σε έναν Κινέζο γιατρό που της έκανε βιοχημικές θεραπείες με μασάζ, σε συγκεκριμένα σημεία του σώματός της για να έχει κάποιες αισθήσεις και της έδινε συμπληρώματα. Μετά την πήγαινα σε μια πισίνα με παγωμένο νερό και έμπαινα μαζί της μέσα, της ψώνιζα και μετά γυρνούσαμε σπίτι.
Γιατί επομένως προτίμησες τις δύσκολες συνθήκες στην Αμερική και δεν κάθισες στην Ελλάδα;
Δεν ήθελα να επαναπαυτώ στην ευκολία και στο βόλεμα, αλλά να ρισκάρω κάνοντας πράγματα που πίστευα ότι θα με εξέλισσαν σαν ηθοποιό και σαν άνθρωπο. Υπάρχουν ηθοποιοί που συνεχόμενα για 30 χρόνια κάνουν το ίδιο και δεν εξελίσσονται με τους ρόλους τους... Εγώ όμως δεν μπορώ να συμβιβαστώ, θέλω να μεταμορφώνομαι. Στην Ελλάδα έπρεπε να κάνω συνεργασίες κάτω από την ομπρέλα ενός κρατικού φορέα για να προχωρήσω, έκανα μερικές και αρνήθηκα διοικητικές θέσεις γιατί τις θεωρούσα αντίθετες με την δουλειά μου.
Στην Αμερική πως ήταν η ζωή;
Στην Αμερική δεν τους νοιάζει ποιο μέσο και από ποιο σόι είσαι, ασχολούνται με το τι προσφέρεις, εκτιμώντας την δουλειά σου, ακριβώς το αντίθετο από την Ελλάδα... Πρώτη φορά πήγα στην Αμερική το 2005 και έκανα μαθήματα με έναν καθηγητή από τη σχολή του Λη Στρασμπεργκ, επειδή ήθελα να μάθω να κλαίω. Έκανα κάποια σεμινάρια υποκριτικής για να μάθω να συνδέομαι με τον εσωτερικό μου κόσμο και να κλαίω αληθινά, ενώ εδώ μας μάθαιναν στις σχολές να σπρώχνουμε και να πιέζουμε προκαλώντας τεχνικό κλάμα. Την δεύτερη φορά πήγα στην σχολή της Stella Adler το 2012 με την υποτροφία Fulbright ξεκινώντας από το μηδέν, όπως ένας μαθητής, ενώ για το πρώτο 2μηνο μας απαγόρευαν να παίξουμε, απλώς να μάθουμε να παρατηρούμε... Προς το τέλος του 2μηνου πήγα σε μια ακρόαση ως φοιτητής της σχολής για τον “Βυσσινόκηπο” του Τσέχωφ και πήρα τον ρόλο... Ο σκηνοθέτης μια μέρα πριν από την πρεμιέρα αναρωτήθηκε εάν όντως ήμουνα τόσο διάσημος στην Ελλάδα, όπως του είχαν πει τα παιδιά, λέγοντάς μου “εδώ είναι Αμερική λέμε τι έχουμε κάνει”
Από την Ελλάδα το διάστημα εκείνο δεν σε αναζήτησε κανείς;
Πάρα πολλοί είχαν εκτιμήσει την δουλειά μου, εγώ δεν την είχα εκτιμήσει και ήθελα να μάθω και άλλα. Λίγο πριν φύγω για την Αμερική μου είχαν προτείνει να παίξω “Άμλετ” στο Εθνικό τον χειμώνα και “Ιππόλυτο” το καλοκαίρι στην Επίδαυρο, ενώ ο Σωτήρης Χατζάκης, που ήταν αργότερα διευθυντής, μου είχε προτείνει να σκηνοθετήσω και δυο παραστάσεις. Δεν ήθελα να φύγω από την Αμερική, προτιμούσα να ζω πληρώνοντας τους λογαριασμούς μου οριακά, από το να έρθω στην Ελλάδα, ενώ στο μεταξύ είχε γεννηθεί και ο γιος μου....
Βίωσες ρατσισμό στην αρχή ότι ήσουνα ατάλαντος επειδή ήσουνα γοητευτικός;
Ναι φυσικά, το έγραψαν και σε μια κριτική αυτό, όπως επίσης στην συνέχεια δέχτηκα ρατσισμό επειδή έκανα τηλεόραση.
Με τον ρόλο σου στο “Καφέ της χαράς” τότε γινόταν μεγάλος χαμός;
Ναι, αν και είχα παίξει μόνο σε επτά επεισόδια, όλοι νόμιζαν ότι έχω πρωταγωνιστικό ρόλο. Μου πρότειναν να με κάνουν εξώφυλλα σε περιοδικά, αλλά επειδή έπρεπε να ανοίξω λίγο παραπάνω το πουκάμισό μου και αρνήθηκα, δεν με έβαλαν στο εξώφυλλο, εμένα μου αρέσει το κουμπωμένο πουκάμισο, το ανοίγω εκεί που θέλω και όταν θέλω. Δεν πούλησα ποτέ την προσωπική μου ζωή ούτε και δέχτηκα χρήματα που μου έδιναν για να φωτογραφηθώ με τα παιδιά μου, αρνήθηκα να παίξω το παιχνίδι των παπαράτσι που με ρωτούσαν που θα φάω το βράδυ.
Θυμάσαι τι γινόταν με τις θαυμάστριες;
Δεν ταυτίστηκα ποτέ με αυτή την ματαιόδοξη πλευρά της δημοσιότητας. Η δημοσιότητα για εμένα ήταν εμπόδιο, μου δημιουργούσε μεν ευκολίες σε κάποιες δημόσιες υπηρεσίες και σε μαγαζιά για μια φιλική εξυπηρέτηση, αλλά είχε και μια φοβερή ανελευθερία στο να μην μπορώ να απολαμβάνω τις ιδιωτικές μου στιγμές σε δημόσιο χώρο όπως ήθελα. Ερχόντουσαν τότε οι θαυμάστριες στο Θέατρο Τέχνης και στο Εθνικό που ήμουνα, και, κρατώντας ανεξίτηλους μαρκαδόρους ήθελαν να υπογράψω αυτόγραφα σε όποιο σημείο του σώματός τους μπορείς να φανταστείς, ή έκαναν υστερίες και φώναζαν “εάν δεν με φιλήσεις θα αυτοκτονήσω” και εγώ γελούσα...
Αντισυστημικός και ανεξάρτητος ήσουνα από τα παιδικά σου χρόνια;
Ναι, προσπαθούσα να ξεφύγω από το μικρό περιβάλλον ενός χωριού της Βέροιας, τους Γεωργιανούς, που μεγάλωσα σε μια οικογένεια με πολύ χαμηλό εισόδημα που έβγαζαν από τα κατσίκια και τα χωράφια. Τα πρώτα χρόνια στο χωριό δεν είχαμε κάν ρεύμα, αλλά γκαζόλαμπα. Θυμάμαι την μάνα μου που δεν ξεκουραζόταν ποτέ και τώρα πια της αναγνωρίζω πόση δουλειά έριχνε όλη μέρα για να μας μεγαλώσει. Εγώ δούλευα από πολύ μικρός γιατί είχα διδαχτεί από τον πατέρα μου - και το κρατάω ακόμα - ότι δυο πράγματα είναι τα “σπαθιά” μου στην ζωή, η δουλειά μου και η αλήθεια μου και η αλήθεια δεν είναι ποτέ εύκολη, πονάει όταν την λέμε κατάμουτρα στους ανθρώπους.
Όταν έχεις μάθει να ζεις σε ένα περιβάλλον με ζωντανά πως προκύπτει η απόφασή σου να σταματήσεις να τρως κρέας;
Προέκυψε στην Αμερική που άρχισα να βλέπω διαφορές στην αντοχή του σώματός μου αλλά και κυρίως ψυχική αντοχή, παρά τις δυσκολίες της ζωής μου, όταν δεν έτρωγα κρέας. Έχουν περάσει περίπου 6 χρόνια από τότε που έφαγα τελευταία φορά κρέας που το έκοψα σταδιακά και δεν μου λείπει καθόλου. Τώρα πια ούτε που το διανοούμαι να φάω ένα πλάσμα με συναισθηματική νοημοσύνη.
Οι γονείς σου δεν προσπάθησαν να σου αλλάξουν γνώμη και να ετοιμάζουν κρέας όταν πήγαινες στο χωριό;
Αυτός ήταν ένας συνεχόμενος δύσκολος αγώνας μαζί τους στην αρχή, τώρα πια το έχουν πάρει απόφαση.
Το #me too έσκασε στην καραντίνα, είχες συνεργαστεί με κάποιον από τους θύτες;
Είχα συνεργαστεί δυο φορές με τον Λιγνάδη στο θέατρο “Αμόρε”, και αρνήθηκα να δουλέψω μαζί του σε κάποιες ακόμα. Επίσης αρνήθηκα να δουλέψω με τον Φιλιππίδη και με τον Κιμούλη, γιατί τους έβλεπα να είναι κακοποιητικοί επί σκηνής, τους ενοχλούσε όταν ένας άλλος ηθοποιός δίπλα τους ήταν πολύ καλός και τους έκλεβε το γέλιο. Ή τουλάχιστον έτσι μου φαινόταν εμένα.
Ποια είναι η γνώμη σου για την επιστροφή του Γιώργου Κιμούλη στο θέατρο;
Ας κάνει ότι θέλει. Ο Κιμούλης είναι ένας υπερταλαντούχος ηθοποιός, που τον έχω θαυμάσει πριν από πολλά χρόνια στη σκηνή, όμως τα τελευταία χρόνια δεν μπορούσα να τον βλέπω, γιατί έβλεπα το υπερεγώ του. Στην δουλειά μας ένα από αυτά που μαθαίνεις είναι να αφήνεις στην άκρη το εγώ σου. Ευτυχώς σήμερα θεωρώ ότι έχει τελειώσει η εποχή του κομπλεξικού πρωταγωνιστή και της κομπλεξικής πρωταγωνίστριας, που επειδή έχουν τραβήξει οι ίδιοι πολλά στα νιάτα τους πρέπει να εκδικηθούν τους επόμενους. Όταν τα πρώτα χρόνια κακοποιείσαι από παραγωγούς ή σκηνοθέτες που έχουν δύναμη και σου δημιουργούν άγχος μήπως και δεν σε πληρώσουν ή σε πληρώνουν 6 μήνες μετά, είναι πολύ φυσιολογικό κάποιος ηθοποιός να γίνεται και εκείνος στην συνέχεια ψώνιο και κακοποιητικός.
Εσύ καβάλησες ποτέ καλάμι;
Προφανώς κάποιες φορές έχω γίνει και εγώ υστερικός και κουραστικός, δεν γινόταν να το αποφύγω. Έχω αντιδράσει στην και εγώ στη δουλειά κακοποιητικά, με νεύρα και την έχω πει σε ανθρώπους που δεν έκαναν καλά την δουλειά τους. Δυστυχώς οι ηθοποιοί στην Ελλάδα ζούμε σε συνθήκες πρωτόγνωρες. Όταν τις εξιστορούσα στους ατζέντηδές μου στο εξωτερικό, αναρωτιόντουσαν γιατί το επιτρέπουμε. Πιο παλιά που δεν είχαμε συνδικάτο, δεν είχε έρθει ποτέ άνθρωπος του ΣΕΗ σε γύρισμα, όπως γίνεται στο εξωτερικό, για να ελέγξει εάν έχουμε υπογράψει συμβάσεις ή εάν πληρωνόμασταν στην ώρα μας. Εμείς στην Ελλάδα αλλάζουμε στον δρόμο και τρώμε φαγητό με χαλίκια, ξέρεις πόσα δόντια έχω σπάσει με φαγητό που έτρωγα στο γύρισμα και είχε μέσα χαλίκια;
Σεξουαλική παρενόχληση δέχτηκες ποτέ;
Όχι, νομίζω με φοβόντουσαν. Έχω δεχτεί κακοποίηση από άντρες και από γυναίκες που δουλεύαμε μαζί και επί σκηνής και εκτός σκηνής, όπως και από κάποιους καθηγητές ακόμα όταν ήμουνα στην σχολή που ήθελαν να έχουν την “αυλή” τους και τα αγαπημένα τους παιδιά, εμένα δεν μου ταίριαζε αυτό. Μια – δυο φορές που έπιασα υπονοούμενα - μερικά δεν τα έπιανα κιόλας - και είδα ένα μάτι που “γυάλιζε” λίγο, είπα: “ευχαριστώ για την επαγγελματική πρόταση δεν θα πάρω” και έφυγα. Ακόμα και τηλέφωνα έμαθα ότι είχαν πέσει “τον τάδε μην τον κάνετε συνέντευξη ή γράψτε για αυτόν κάτι κακό”.
Ψυχολογική υποστήριξη έχεις πάρει ποτέ;
Ναι κάνω ψυχανάλυση εδώ και ενάμιση χρόνο για να σπάσω κάποια patterns, ώστε να μην επαναλαμβάνω κάποιες επιλογές που με κάνουν και υποφέρω με έναν τρόπο και πιθανόν κάνω στην συνέχεια και άλλους να πονάνε. Επίσης έκανα ψυχοθεραπεία πριν από χρόνια, αλλά και άλλες θεραπείες με πολλές τεχνικές ανατολίτικης προσέγγισης κυρίως για να μάθω πράγματα για τον εαυτό μου και τους άλλους.
Έχεις μια κόρη την Ρεγγίνα 25 χρόνων και έναν γιο, τον Ντιέγκο Τζον Άγγελο 9 χρόνων, και είσαι μόλις 49 χρόνων. Οι φίλοι σου σε αποκαλούν “μαμπά”... Με τα παιδιά σου τι σχέση έχεις;
Είμαι πολύ προστατευτικός. Εδώ και μερικά χρόνια έχω μάθει να αποκρυπτογραφώ τις λέξεις τους και να ακούω τα παιδιά μου. Είναι οι δάσκαλοί μου που μού μαθαίνουν πως να γίνομαι καλύτερος γονιός και καλύτερος άνθρωπος.
Έχεις χρεώσει ενοχές στον εαυτό σου που ήσουνα κάποιες φορές μακριά τους;
Φυσικά δεν το συζητώ. Αυτό είναι μια καθημερινή μάχη με τον εαυτό μου εάν κάνω το σωστό σαν γονιός και εάν τους δίνω το σωστό πρότυπο.
Τι μοιράζεσαι μαζί τους;
Με την κόρη μου επειδή είναι μεγάλη πια μοιράζομαι τα πάντα, με τον γιο μου, αυτά που μπορώ να μοιράζομαι για την ώρα. Δεν θα του πω ποτέ ψέματα και εάν θελήσει να μοιραστούμε κάτι που δεν είναι της ηλικίας του, θα του πω ότι δεν θέλω να το συζητήσουμε.
Το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη που σόκαρε το Πανελλήνιο σε έβαλε να μπεις στο μυαλό αυτών των γονιών;
Την Παρασκευή ήθελα να πάω στους γονείς μου στην Βέροια και θα γυρνούσα την Τρίτη που έγινε το δυστύχημα, από τύχη δεν πήγα, θα ήμουνα και εγώ στο προηγούμενο τρένο και έχω κάνει άπειρες φορές αυτή την διαδρομή. Το ότι εμπιστευόμαστε ανθρώπους που λένε ότι όλα είναι ασφαλή, καταχράζονται το δημόσιο χρήμα και δεν κάνουν τίποτα δείχνει ότι ζούμε σε μια κοινωνία όπου κάποιοι υποστηρίζουν ακόμα αυτές τις συμπεριφορές που τις ανεχόμαστε και τελικά αποδεικνύεται ότι ζούμε τυχαία.
Ο ρόλος σου στο τηλεπαιχνίδι γνώσεων της ΕΡΤ κάθε Σαββατοκύριακο “Πες την λέξη”σου αρέσει;
Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα έμπαινα σε αυτόν τον ρόλο, αλλά τελικά κάνω ότι δεν έχω σκεφτεί. Το χάρηκα πάντως γιατί μου αρέσει να πειραματίζομαι.
Τι άλλο κάνεις τηλεοπτικά;
Τελείωσε “ Η Νύχτα του Αυγούστου” στην ΕΡΤ, έκανα ένα επεισόδιο και την επιμέλεια του σεναρίου στην σειρά “Ζωή” που θα προβληθεί στην πλατφόρμα του ΑΝΤ1, έκανα ένα επεισόδιο σε μια άλλη σειρά που λέγεται “Doc” και θα προβληθεί στον ALPHA, ένα επεισόδιο σε μια γερμανική σειρά και ένα επεισόδιο σε μια ιταλική σειρά που θα παιχτούν του χρόνου.
Με τον σκύλο σου Λούξορ είστε αχώριστοι;
Ναι. Είναι ένα υπέροχο πλάσμα που όταν τον πήρα στην αρχή δεν μπορούσε να περάσει ούτε από πόρτα ούτε να ανέβει σκαλιά γιατί τον είχαν κλωτσήσει, 6 χρόνια τον κακοποιούσαν. Είναι κοινωνικός, έχει όμως το σύνδρομο εγκατάλειψης, δεν μπορώ να τον αφήσω μόνο του αν και τώρα τον εκπαιδεύω για αυτό.
Περισσότερα στο νέο τεύχος του YOU που κυκλοφορεί σήμερα, Τετάρτη 15/3, σε όλα τα περίπτερα με 1,50 ευρώ
