Ζωή Κρονάκη: «Μέχρι ο άντρας μου να καταλάβει την δουλειά μου δεν πέρασα εύκολα»

«Το δεύτερο παιδί μου ήρθε ανέλπιστα»

Βέρα Θεσσαλονικιά και σε πρώτη ανάγνωση κοκέτα από... κούνια, με μια δεύτερη ματιά όμως συνειδητοποιείς ότι η Ζωή Κρονάκη δεν είναι απλά μια γοητευτική γυναίκα αλλά, superwoman που στον δρόμο της δεν πάτησε πάνω σε ροδοπέταλα... Από δικηγορίνα, δημοσιογράφος, ραδιοφωνική παραγωγός, mom blogger και στην πορεία παρουσιάστρια πολλών εκπομπών με τελευταία κάθε Σαββατοκύριακο “Δυο στη ΜΙΑ” μαζί με τον Δημήτρη Γιαγτζόγλου στην ΕΡΤ1. Ο χωρισμός των γονιών της και οι τελευταίες στιγμές που έζησε με τον βιολογικό της πατέρα την σημάδεψαν, όπως και οι δύσκολες συμπεριφορές στον εργασιακό χώρο. Τέλος, τα σεμινάρια αυτοβελτίωσης για την σχέση και τον γάμο της με τον σύζυγό της Τάσο Παναγιώταρη και τα δυο της παιδιά Κρίστα και Γιώργος, είναι τα ωραιότερα “παράσημα” της ζωής της όπως αποκαλύπτει στο YOU...

Δηλώνει - όπως είναι λογικό - συγκλονισμένη από την τραγωδία στα Τέμπη και σκέφτεται ότι θα μπορούσε να είναι και εκείνη ένα εν δυνάμει θύμα, κάνοντας αμέτρητες διαδρομές από παλιά μέχρι και πρόσφατα με το τρένο αυτό, έχοντας άγνοια κινδύνου και περνώντας τις περισσότερες ώρες της στο κυλικείο...

Από την Τζώρτζια Συρίχα

Απόσπασμα από την συνέντευξη της Ζωής Κρονάκη στο περιοδικό YOU

Γιατί εγκατέλειψες την δικηγορία για την δημοσιογραφία;

Κατάλαβα ότι η δικηγορία δεν μου ταίριαζε όταν βγήκα άρρωστη από την δικαστική αίθουσα επειδή με έπιασε κρίση πανικού ενώ παρακολουθούσα μια αυτόφωρη διαδικασία.

Με δεδομένο ότι έχεις μια μεγάλη πορεία στον χώρο, νιώθεις δικαιωμένη από αυτή;

Ακόμα και σήμερα μετράω καμιά φορά τα χρόνια, την πολλή δουλειά, τον κόπο και με πιάνει μια πικρία, πολλές φορές σκέφτομαι ότι τα όμορφα θα μπορούσαν να μου είχαν συμβεί νωρίτερα. Ωριμάζοντας όμως καταλαβαίνω ότι μάλλον για τον καθένα από εμάς το timing της επιτυχίας είναι διαφορετικό.

Υπήρχαν ευκαιρίες που άφησες ανεκμετάλλευτες;

Δεν νομίζω. Όταν κάτι δεν μου άρεσε δεν έκανα “εκπτώσεις” στις συμπεριφορές, στις προτάσεις, λειτουργούσα κυρίως με το ένστικτο, είχα στο μυαλό μου ότι έπρεπε να χαράξω μια πολύ συγκεκριμένη πορεία. Μου είχαν προταθεί και πράγματα που πιστεύω ότι δεν μου ταίριαζαν. Κανείς δεν ξέρει εάν αυτά που αρνήθηκα θα με οδηγούσαν σε μια επόμενη ευκαιρία ή θα ήταν καταστροφικά.

Έχεις ζήσει σε τοξικό περιβάλλον που δεν άντεχες;

Ναι φυσικά, με τοξικές και προσβλητικές συμπεριφορές, είτε στην τηλεόραση, είτε στο ραδιόφωνο που είναι και ένα πιο χαλαρό μέσο. Εμείς είμασταν και μια γενιά δημοσιογράφων που θεωρούσαμε δεδομένες τις κακές συμπεριφορές από τους ανώτερούς μας και ότι έπρεπε να τις υπομείνουμε γιατί έτσι μαθαίναμε. Σε αυτή την δουλειά πάντα προσπαθείς να αποδείξεις και πάντα θα υπάρχει κάποιος από πάνω που θα σου κουνάει το δάχτυλο και είτε θα σε αποδεχτεί είτε όχι. Τώρα πια δεν μπορώ την τοξικότητα καθόλου, προτιμώ να μείνω σπίτι μου παρά να βρίσκομαι σε ένα τοξικό περιβάλλον, δίνω σημασία σε πιο σημαντικά πράγματα, γιατί η ζωή είναι μικρή και εξαρτάται από εμάς σε ποιο σταυροδρόμι θα βαδίσουμε.

Πως αντέδρασες σε συμπεριφορές που σε υποτίμησαν;

Έχει τύχει διευθυντής να μου μιλήσει πολύ άσχημα, να βρίσει την οικογένειά μου και την μάνα μου, αλλά δεν μασούσα, είχα την πολυτέλεια να τα παρατάω και να φεύγω. Ευτυχώς που οι νέες γενιές αντιλήφτηκαν νωρίτερα από εμάς, ότι δεν μπορεί να σε κακοποιεί κάποιος επειδή είναι ανώτερός σου.

Σεξουαλική παρενόχληση στον εργασιακό χώρο έχεις βιώσει;

Με την έννοια του φλέρτ ναι, αλλά μέχρι εκεί, δεν άφηνα κάτι να εξελιχτεί περισσότερο. Δεν μου έθεσαν ποτέ το δίλημμα “ή θα μου κάτσεις ή θα φύγεις από την δουλειά”. Υπήρξαν όμως και περιπτώσεις γυναικών συναδέλφων που με θύμωναν όταν τις έβλεπα να κερδίζουν μια θέση ενώ ήξερα ότι προοριζόταν για εμένα και αντιλαμβανόμουνα για ποιο λόγο συνέβαινε αυτό.

Νιώθεις δικαιωμένη τελικά από αυτή τη δουλειά;

Και εκατό ζωές εάν ζούσα πάλι αυτή θα έκανα. Είμαι ευγνώμων, παρά την ανασφάλεια που ένιωσα κάποιες φορές όταν βρισκόμουνα εκτός, για διαφορετικούς λόγους, και φοβόμουνα ότι θα χαθώ βγαίνοντας από το “παιχνίδι”.

Είσαι από τις εμμονικές παρουσιάστριες που παρακολουθείς τα νούμερα τηλεθέασης;

Από τις εμμονικές όχι, τα κοιτάω κάθε Σαββατοκύριακο. Έχω την αίσθηση ότι από τον Γενάρη και μετά, που κάναμε κάποιες αλλαγές με γνώμονα τον τηλεθεατή, τα πράγματα πηγαίνουν καλύτερα και με χαροποιεί ιδιαίτερα.

Έχει υπάρξει αμήχανη στιγμή κατά τη διάρκεια της εκπομπής;

Ναι. Πρόσφατα η Τιτίκα Στασινοπούλου είπε “στον αέρα” μία λέξη που... δεν έπρεπε. Κοιταχτήκαμε αμήχανα με τον Δημήτρη, βέβαια αναφέραμε πως ήταν μία έκφραση από τους «Δύο ξένους», γι' αυτό δεν το κατάλαβε και η γυναίκα.

Υπάρχει καλεσμένος που δεν θες να δεις ξανά στα μάτια σου;

Υπήρχε ένας που ένιωσα ότι δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει στην εκπομπή, δεν ήταν όπως έπρεπε σε επίπεδο νηφαλιότητας για να το πω κομψά. Προσπαθήσαμε με τον Δημήτρη να το διαχειριστούμε και δεν κατάλαβε κανείς τίποτα, αλλά μας δημιούργησε προβλήματα.

Στην εκπομπή έχετε λίστα καλεσμένων που κάνουν υψηλότερα νούμερα τηλεθέασης;

'Οχι. Έχει συμβεί όμως να μας πει καλεσμένος: «Δεν ξέρω πώς θα πάνε τα νούμερά σας, θα προτιμήσω να βγω αλλού», τελικά όμως ήρθε και του άρεσε πολύ η εκπομπή. Πάντα καλούμε ανθρώπους που έχουν να πουν κάτι, πάνω στην επικαιρότητα ή στο κομμάτι του πολιτισμού, δεν έχουμε όμως δεισιδαιμονίες για κάποιους που ακούγεται ότι είναι γρουσούζηδες ή δεν κάνουν νούμερα.

Έχεις βρεθεί απέναντι σε καλεσμένο που δεν ανταποκρινόταν στις ερωτήσεις;

Ναι, στο παρελθόν. Είναι το χειρότερό μου οι μονολεκτικές απαντήσεις, πρέπει να έχεις καλά αντανακλαστικά και να κάνεις συνέχεια ερωτήσεις, είναι θέμα εμπειρίας και χειρισμού.

Έχεις μία άλλη αγάπη το ραδιόφωνο, απ' το οποίο σταμάτησες πρόσφατα. Τι ακριβώς έγινε, υπήρχε παρασκήνιο;

Ζωή Κρονάκη: «Μέχρι ο άντρας μου να καταλάβει την δουλειά μου δεν πέρασα εύκολα»

Σε συζητήσεις που κάναμε, είχα πει πως θεωρούσα πολλές τις ώρες που έβγαινα ζωντανά, σε σχέση με το οικονομικό κομμάτι. Για μένα είναι πολύτιμο να επιστρέφω νωρίς στο σπίτι μου και να είμαι με τα παιδιά μου. Βάζοντας όλα αυτά στη ζυγαριά, θεώρησα ότι η καλύτερη επιλογή για μένα ήταν να φύγω. Την απόφαση την λάβαμε, ωστόσο, κοινή συναινέσει με τον σταθμό και δεν υπάρχει κάποια πικρία.

Ποια στιγμή της καριέρας σου δεν θέλεις να θυμάσαι;

Όλες οι στιγμές μας οδηγούν κάπου. Παρόλα αυτά η πιο δύσκολη στιγμή μου ήταν μετά το Alter, αλλά δεν υπάρχει κάτι που λέω ότι το διαγράφω.

Η εκπομπή «Μαμά-δες» που παρουσιάζει η Τζένη Θεωνά είναι δικό σου project. Δεν είναι άδικο να στήνεις μια εκπομπή και να την παρουσιάζει άλλος;

(γελάει) Δεν έγινε έτσι, καμία σχέση και μην σπείρεις ζιζάνια. Η εκπομπή εδώ και δύο χρόνια πάει πολύ καλά και χτίζει το δικό της brand name. Τη δεύτερη χρονιά μου ήρθε η πρόταση για το Σαββατοκύριακο και έπρεπε να ζυγίσω αν θέλω να μείνω στις «Μαμά-δες», που είναι το «μωρό μου», ή αν θέλω να κάνω το επόμενο βήμα. Για μένα το «Δύο στη 1» ήταν τεράστια πρόκληση και αναβάθμιση, ένα δώρο από την ΕΡΤ. Κανείς δεν μου έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό, ήταν επιλογή μου, έχει ένα infotainment ύφος που πάντα λάτρευα, και θεωρώ ότι με εξελίσσει. Είμαι χαρούμενη και για τις «Μαμά-δες» πιστεύω ότι η Τζένη Θεωνά, έφερε έναν αέρα ανανέωσης και έβγαλε ένα πιο fun κομμάτι.

Θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου ένα καλομαθημένο ή κακομαθημένο μοναχοπαίδι;

Ποτέ δεν αισθάνθηκα ένα χαιδεμένο παιδί, το αντίθετο... Η μαμά μου κλήθηκε από μικρή να αναλάβει τον διττό ρόλο μαμάς και μπαμπά, για αυτό και ήταν ανέκαθεν πολύ αυστηρή μαζί μου, ακόμα και σήμερα είναι αυστηρή. Μετά τον χωρισμό της με τον μπαμπά μου με πήρε και πήγαμε στο πατρικό της στην Καβάλα, μείναμε με τον παππού και την γιαγιά, προφανώς γιατί δεν ήθελε να μου στερήσει, όπως το είχε στο μυαλό της, ένα σχηματοποιημένο οικογενειακό περιβάλλον. Όταν ήμουνα 13 χρονών εκείνη ξαναπαντρεύτηκε. Ο πατριός μου ήταν ένας άνθρωπος που προσπαθούσε πάντα να στέκεται ένα βήμα πίσω, πολύ διακριτικός, και αυτό του το αναγνωρίζω, η μαμά μου ήταν ο αρχηγός της οικογένειας.

Με τον βιολογικό πατέρα σου τι σχέση είχες;

Περίεργη, επιφανειακή θα έλεγα στην αρχή που στο πέρασμα των χρόνων και λίγο πριν τον χάσω έγινε πιο δεμένη και ισχυρή. Δεν έχω κάτι αρνητικό να θυμάμαι από εκείνον, αλλά δεν έχω και κάτι ουσιαστικό. Όμως τον κατανοώ, ήταν ένας bonviveur με πολύ καλή οικονομική κατάσταση, που έκανε σε μικρή ηλικία, στα 25 του, οικογένεια, και μπορεί να μην είχε την ωριμότητα και την λογική να την υποστηρίξει..

Την απουσία και την απώλειά του πως την διαχειρίστηκες;

Ήμουνα τυχερή που είχα τον χρόνο να του πω αυτά που ήθελα. Δυστυχώς έχασε όλη την περιουσία του, έγινε από δήμαρχος κλητήρας, και τότε έχασε και όλους τους φίλους του, έμεινε πολύ μόνος του. Εγώ προσπάθησα, αν μη τι άλλο, να του τηλεφωνώ, στο διάστημα της πανδημίας λίγο τον έχασα και έψαξα να τον βρω, τότε αρρώστησε για ένα 6μηνο και πηγαινοερχόμουνα για να τον δω Αθήνα – Θεσσαλονίκη εκμηδενίζοντας τις αποστάσεις. Προσπάθησα έτσι όσο γινόταν να αναπληρώσω το κενό που είχαμε μεταξύ μας, αφήνοντας τις περισσότερες φορές πίσω την δική μου οικογένεια. Πέθανε από μια πάρα πολύ σπάνια πάθηση αιματολογικής φύσεως που λέγεται μυελοίνωση, μάλιστα περάσαμε δύσκολα για πολύ μεγάλο διάστημα γιατί δεν είχαμε διάγνωση για την ασθένειά του και μπαινοβγαίναμε 4 μήνες στα νοσοκομεία χωρίς να ξέρουμε από τι πάσχει.

Κουβαλάς ενοχές αφήνοντας τα παιδιά σου για να πας στην δουλειά και πως συνδυάζεις καριέρα και οικογένεια;

Δεν είχα ποτέ ενοχές γιατί θεωρώ πολύ υγιές μια γυναίκα να παραμένει ενεργή στην δουλειά της. Πάντα προσπαθούσα να είναι έτσι κανονισμένος ο χρόνος μου ώστε να είμαι με τα παιδιά, τις ώρες που πρέπει, να τα διαβάζω και να πηγαίνουμε σε δραστηριότητες. Πιο μικρά που ήταν, είχα επιλέξει να κάνω μόνο ραδιόφωνο.

Σου κάνουν παράπονα που δεν σε βλέπουν;

Βέβαια, εννοείται ότι στενοχωριέμαι όταν το ακούω και το συζητώ μαζί τους. Δεν τους άρεσε πάντα, αλλά θεωρώ πολύ βασικό να τους λέω την αλήθεια.

Επειδή ο σύζυγός σου, Τάσος Παναγιώταρης, δεν είναι στον ίδιο χώρο, και λόγω του άστατου ωραρίου σου, δημιουργήθηκαν προστριβές στη σχέση σας;

Μέχρι να καταλάβει τις ιδιαιτερότητες της δουλειάς μου, δεν πέρασα εύκολα. (γελάει) Παντρευτήκαμε πολύ γρήγορα με πολιτικό γάμο, στους έξι μήνες που γνωριζόμασταν, και αυτό μπορεί να σου βγει λουλούδι ή... αγκινάρα. Στην αρχή έπρεπε να δείξω υπομονή γιατί τού ήταν ξένος ο χώρος και αυτό τον άγχωνε, του πήρε δύο χρόνια να συνηθίσει.

Είστε δεκατρία χρόνια παντρεμένοι. Σε αυτό το διάστημα υπήρξαν στιγμές που ένιωσες ότι δεν βρίσκεσαι τόσο πολύ δίπλα του;

Φυσικά και υπήρχαν στιγμές που έπρεπε να είμαι σε εκπομπή, εκτός Αθήνων για ρεπορτάζ και θα ήθελα να είμαι δίπλα στα παιδιά μου και στον άντρα μου. Αλλά έκανα υπομονή και έβλεπα τα πράγματα λογικά, γνώριζα πως έπρεπε να κάνω την δουλειά μου και μετά να επιστρέψω.

Συμβουλεύεσαι για ότι κάνεις τον άντρα σου;

Μόνο. Θεωρώ ότι ο Τάσος και η σχέση μας με βοήθησαν πολύ να ανελιχθώ επαγγελματικά, μαζί με κάποια σεμινάρια αυτοβελτίωσης που παρακολουθήσαμε και με βοήθησαν να σταθώ στα πόδια μου. Παλιά, επειδή είχα στεγανά, δεν μπορούσα να πω τη λέξη «παρουσιάστρια», ένιωθα περίεργα. Σκεφτόμουν ότι δεν ήμουν άξια, παρότι είχα δουλέψει χρόνια γι' αυτό. Με τα σεμινάρια σταμάτησα να φοβάμαι τους στόχους που θέτω.

Αυτά τα σεμινάρια βελτίωσαν και τη σχέση σου με τον άντρα σου;

Πολύ. Δόξα τω Θεώ εδώ και 13 χρόνια είμαστε πολύ ερωτευμένοι, αλλά όπως όλα τα ζευγάρια περάσαμε μία καμπή. Ένιωθα πως πρέπει να τα κάνω όλα τέλεια και ότι ο άλλος δεν το κατανοούσε αυτό. Αυτά τα μαθήματα βοήθησαν πολύ στη σχέση μας αλλά και στη δουλειά μου.

Ψυχοθεραπεία γιατί έκανες;

Δεν με οδήγησε κάποιο συγκεκριμένο γεγονός την πρώτη φορά, γενικά πάντα έχω προσωπικές αναζητήσεις. Την δεύτερη φορά ωστόσο, έκανα όταν έμεινα έγκυος στο δεύτερο παιδί μου -που ήρθε ανέλπιστα γιατί οι γιατροί μάς το είχαν αποκλείσει- και τη μέρα που το ανακοίνωσα στη μητέρα μου έμαθα πως αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Μέχρι να σταθεροποιηθεί η πορεία της υγείας της, είχα τεράστια άρνηση, δεν έτρωγα, ήμουν σε κακό χάλι. Η ψυχοθεραπεία με σταθεροποίησε, λειτούργησε ανασταλτικά απέναντι στους φόβους μου.

Χρησιμοποιούσες και εσύ τρένο για να πας στην Θεσσαλονίκη;

Φυσικά, έπαιρνα πολύ συχνά το intercity, ήταν το τρένο μας για όσους ήμασταν φοιτητές στο ΑΠΘ. Το πρώτο πράγμα που κάναμε μάλιστα, ήταν να αφήνουμε τις τσάντες μας και να πηγαίνουμε στο κυλικείο, όπως έκαναν και τα παιδιά που επέβαιναν στην μοιραία αμαξοστοιχία. Με θυμάμαι πολύ έντονα στο μπαρ αυτού του τρένου.

Θα ξαναμπείς σε τρένο;

Ναι. Σε οποιοδήποτε μέσο θα ξανάμπαινα, εφόσον θα χρειαζόταν. Αλλά εννοείται ότι πια δεν νιώθω ασφαλής και πιστεύω ότι κανείς μας δεν νιώθει.

Πέρσι είχες και ένα σοβαρό ατύχημα με το αυτοκίνητο που παραλίγο να σου κοστίσει την ζωή;

Ναι, ήμουν πολύ τυχερή γιατί φορούσα ζώνη ασφαλείας. Το αυτοκίνητό μου διαλύθηκε, αν το έβλεπε κάποιος θα έλεγε «αποκλείεται να βγήκες από εκεί σώα και αβλαβής», είχα τον Θεό και την Παναγία μαζί μου. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με κάτι τέτοιο δεν σβήνεται από το μυαλό σου. Σχεδόν σε καθημερινή βάση, όταν οδηγώ έχω την αίσθηση του τρακαρίσματος, θυμάμαι πως ήταν το τράνταγμα, η ανησυχία... Και πάντα έχω τον φόβο μην μου ξανασυμβεί.

Η εκπομπή θα συνεχιστεί και του χρόνου;

Αυτήν την περίοδο κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα τι μέλλει γενέσθαι. Πάντως το κλίμα είναι θετικό, όπως και το feedback, ευελπιστώ ότι θα συνεχίσουμε.

Αν σου έκαναν πρόταση να μεταφέρεις την εκπομπή σε ιδιωτικό κανάλι θα το έκανες;

Όχι, το ιδανικό για μένα θα ήταν να συνεχίσει ως έχει. Η τηλεόραση δεν είναι ένας χώρος ονειρικά πλασμένος, παρόλα αυτά έχουμε φτιάξει μία ομάδα χωρίς τοξικότητα, όλοι χαιρόμαστε να πηγαίνουμε στη δουλειά μας. Δεν θα ήθελα να διαταραχθεί ούτε μία... τρίχα απ' αυτό το πράγμα.

Περισσότερα στο νέο τεύχος του YOU που κυκλοφορεί σήμερα, Τετάρτη 15/3, σε όλα τα περίπτερα με 1,50 ευρώ