Τέμπη – Ραγίζει καρδιές η μητέρα της 20χρονης Κλαούντια: «Τη σκότωσαν, την έκαψαν και μας έδωσαν μια κούτα στάχτη»
«Να μην κλάψει καμία άλλη μάνα όπως εγώ»
Πανελλήνιο πένθος στις 28 Φεβρουαρίου, καθώς συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ημέρα που δύο τρένα συγκρούστηκαν μετωπικά στα Τέμπη, αφήνοντας πίσω τους 57 νεκρούς. Ανάμεσα τους βρισκόταν η 20χρονη Κλαούντια Λάτα, φοιτήτρια Ιατρικής.
Η μητέρα της, Άλμα, μίλησε στην πρωινή ενημερωτική εκπομπή του Open «Ώρα Ελλάδος» και ράγισε καρδιές περιγράφοντας εκείνη την ημέρα που έμαθε τα νέα, καθώς και τον αγώνα που κάνει μέχρι σήμερα, μαζί με τους υπόλοιπους συγγενείς των θυμάτων, για να υπάρξει δικαίωση.
«Σήμερα είναι η πιο δύσκολη ημέρα της ζωής μου, σφίγγεται το στομάχι μου, περίμενα την κόρη μου πώς και πώς, είχα την ελπίδα σαν μάνα να τη βρω ζωντανή, όμως μετά από τρεις μέρες την πήρα σε μια μαύρη σακούλα... Ήταν φοιτήτρια της Ιατρικής, ήταν δίκαια στη ζωή της, κι όμως έφυγε τόσο άδικα. Έκαψαν το παιδί μας και μας έδωσαν μια χούφτα στάχτη», δήλωσε μεταξύ άλλων η μητέρα της Κλαούντια.
Για να συμπληρώσει: «Ο πόνος είναι μεγάλος. Μας λείπει πάρα πολύ, όμως μέχρι να αφήσω την τελευταία μου πνοή θα ζητάω δικαιοσύνη, να δικαιωθεί η κόρη μου, που τόσο άδικα έφυγε από αυτή τη ζωή. Έκλεισαν τόσα σπίτια, γκρέμισαν τόσα όνειρα, ήταν το μέλλον αυτής της χώρας και τους σκότωσαν με τόσο άδικο τρόπο».
«Θα είμαστε η φωνή των παιδιών μας», λέει η μητέρα της Κλαούντια για την υπόθεση των Τεμπών
Στη συνέχεια αναφέρθηκε και στους αγώνες που κάνουν προκειμένου να αποδοθεί δικαιοσύνη. «Αγωνιζόμαστε για να μην γίνει ποτέ ξανά και πουθενά αλλού κάτι σαν τα Τέμπη. Να μην κλάψει καμία άλλη μάνα όπως εγώ. Θα αγωνιστούμε για τα υπόλοιπα παιδιά, θα είμαστε η φωνή των νεκρών μας. Πρέπει η δικαιοσύνη να αποφασίσει ποιος φταίει», είπε χαρακτηριστικά η μητέρα της Κλαούντια για να προσθέσει: «Η εξεταστική επιτροπή ήταν μία θεατρική παράσταση, έτσι κι αλλιώς δεν περιμέναμε τίποτε άλλο. Όταν ο Καραμανλής λέει ότι “ο πόνος μας είναι βουβός”, μόνο από εκεί να καταλάβετε. Ελάτε σπίτι μου να δείτε αν πονάω»
Και κατέληξε: «Μία ζωή αγωνιστήκαμε για να σπουδάσουμε τα παιδιά μας, να είναι μορφωμένα, κι όμως έφυγαν από αμόρφωτους... Δεν φταίει ο σταθμάρχης, κάποιος τον έβαλε εκεί».
