Μας συστήθηκε με έναν αέρα που λίγα μοντέλα διαθέτουν σε Ελλάδα και εξωτερικό, ωστόσο με την πάροδο του χρόνου μας απέδειξε πως είναι πολλά περισσότερα. Η Νόνη Δούνια λέει στο youweekly.gr: «Ακόμα δεν είδες τίποτα», όπως είναι ο τίτλος της εκπομπής στο MEGA με τον Κώστα Τσουρό στην οποία συμμετέχει και μιλάει για όλα όσα έχει ζήσει μέχρι σήμερα.
Από την «λυτρωτική» μητρότητα μέχρι την αμφισβήτηση στην πολιτική, ως το χειρουργείο καρδιάς που χρειάστηκε να κάνει και το αντιμετώπισε ως πονόδοντο: Μία κουβέντα μαζί της ποτέ δεν είναι βαρετή – κι αν δεν μας πιστεύετε, δείτε το και από την ίδια.
- Φωτογραφίες : Κώστας Καπαρελιώτης
- Styling: Έλενα Οικονόμου
- Μακιγιάζ: Εύα Ζαχαριάδου
Special thanks στο Athens Capital Hotel – MGallery Collection (Ελ. Βενιζέλου 4 και Κριεζώτου 2, Αθήνα) για την ευγενική φιλοξενία
Η Νόνη Δούνια μιλάει για όλα στο youweekly.gr
«Ακόμα δεν είδες τίποτα», για δεύτερη χρονιά: Πώς είναι το κλίμα στην εκπομπή;
Είναι πολύ ωραίο, προσωπικά περνάω υπέροχα και πιστεύω πως έχουμε εξελιχθεί σε μια δεμένη ομάδα. Φυσικά, υπάρχουν διαφωνίες, όπως και πέρσι, αλλά το θεωρώ εξαιρετικά παραγωγικό, γιατί αυτός είναι και ο σκοπός: σε ένα πάνελ να εκπροσωπούνται όλες οι απόψεις, ώστε ο τηλεθεατής είτε να προβληματίζεται είτε να ταυτίζεται με κάποιον, δημιουργώντας έτσι μια συζήτηση που θυμίζει τις παρέες μας.
Σαν εκπομπή ασχολείστε και με θέματα επικαιρότητας, πώς νιώθεις όταν τα βλέπεις;
Ευτυχώς, δεν ασχολούμαι με την ενημέρωση και την επικαιρότητα, παρόλο που θα μπορούσα. Αυτή τη στιγμή της ζωής μου, το θεωρώ κάτι βαρύ, καθώς η επικαιρότητα είναι ιδιαίτερα σκληρή. Πλέον, προτιμώ να επικεντρώνομαι μόνο σε ευχάριστα πράγματα, αποφεύγοντας να συζητώ ή να αναπαράγω τέτοια θέματα. Έχω αλλάξει, επίσης, τον τρόπο με τον οποίο λαμβάνω πληροφορίες. Διαβάζω εφημερίδες, αλλά αν ξέρω ότι μια εικόνα θα με στιγματίσει και θα με επηρεάσει για μέρες, επιλέγω να μην την δω σε λεπτομέρεια.
Η Μαρία Σολωμού θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει τον τρόπο που βλέπει τους 50άρηδες άντρες. Τους έβαλε όλους σε μια κατηγορία και δεν είναι όλοι έτσι.
Αυτή είναι μία συμβουλή που δίνεις και στα παιδιά σου; Επειδή φαντάζομαι ότι επηρεάζονται πολύ περισσότερο από εμάς.
Στα παιδιά μου συμβουλεύω να ενημερώνονται από μέσα που τους ταιριάζουν περισσότερο, προτιμώντας πιο νεανικές πηγές σε σχέση με αυτές που χρησιμοποιώ εγώ. Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να έχουν γνώση για όσα συμβαίνουν γύρω τους. Ανήκουν, όμως, σε μια νέα γενιά που ήδη λαμβάνει πληθώρα πληροφοριών από τα social media, γι’ αυτό και προσπαθώ να τους περάσω το μήνυμα ότι πρέπει να φιλτράρουν προσεκτικά όσα διαβάζουν και να διασταυρώνουν τις πληροφορίες τους με αξιόπιστες πηγές.
Πώς δέχτηκες το γεγονός ότι ο γιος σου οδηγεί μηχανή;
Δεν μπορώ να το αρνηθώ, αφού κι εγώ κυκλοφορώ με μηχανάκι, όπως και ο πατέρας του. Όταν υπάρχει αυτό το παράδειγμα μέσα στο σπίτι, τι μπορείς να πεις; Επιπλέον, στο νησί όπου έχουμε εξοχική κατοικία, οι μετακινήσεις γίνονται κυρίως με μηχανάκια. Φυσικά, η οδήγηση στην Αθήνα είναι τελείως διαφορετική, γι’ αυτό απαιτείται πολλαπλάσια προσοχή. Κάθε φορά κάνω τον σταυρό μου και εύχομαι να είναι ασφαλής. Άλλωστε, ακόμα και ως οδηγός αυτοκινήτου, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί -γι’ αυτό πρέπει πάντα να είμαστε σε επιφυλακή.
Τα παιδιά σου σού περιγράφουν τα όνειρα που έχουν;
Ναι, αυτή την περίοδο διανύουν μια δημιουργική φάση στη ζωή τους ως φοιτητές στη Διοίκηση Επιχειρήσεων, γεμάτοι ανησυχίες, αναζητήσεις, όνειρα, αλλά και ανασφάλειες σχετικά με το αν θα πάρουν τις σωστές αποφάσεις. Τους έχω εξηγήσει, φυσικά, ότι οι αποτυχίες και τα λάθη είναι αναπόφευκτα και απαραίτητα βήματα για να φτάσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα—και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό.
Ποια χαρακτηριστικά έχουν πάρει από εσένα και ποια από τον πατέρα τους;
Έχουν πολλές διαφορές μεταξύ τους, αλλά είναι και ανεξάρτητες προσωπικότητες. Πιστεύω πως γεννιόμαστε με έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα, ενώ η συμπεριφορά μας διαμορφώνεται αρχικά από το οικογενειακό περιβάλλον και στη συνέχεια από τους φίλους και τον επαγγελματικό χώρο. Νομίζω πως ο γιος μας έχει περισσότερα στοιχεία από εμένα, ενώ η κόρη μας μοιάζει περισσότερο στον μπαμπά της. Για παράδειγμα, εγώ δεν είμαι καθόλου ανταγωνιστική, όπως και ο γιος μας, ενώ ο σύζυγός μου και η κόρη μας είναι το αντίθετο. Αν παίξουμε επιτραπέζιο και δεν κερδίσουν, το παιχνίδι δεν τελειώνει εκεί!
Ο σύζυγός μου δεν τσακώνεται. Εκνευρίζομαι μόνη μου! Εκείνος με αφήνει να πω ό,τι έχω να πω, ξέροντας ότι σε 10 λεπτά θα μου έχει περάσει!
Για να συνυπάρξετε τόσα χρόνια πρέπει ένας από τους δύο να κάνει πίσω, έτσι δεν είναι;
Πιστεύω πως αυτό είναι μια διαρκής διαδικασία, όπου οι ρόλοι εναλλάσσονται. Κάποιες φορές κάνει εκείνος πίσω, άλλες φορές εγώ. Διαφορετικά, δεν θα μπορούσε να διατηρηθεί μια σχέση για 22 χρόνια. Είναι φυσικό να υπάρχουν δύσκολες στιγμές, αλλά για να προχωρήσει και να συνυπάρξει ένα ζευγάρι, χρειάζεται δυνατή σύνδεση και κοινά «θέλω».
Στους τσακωμούς ποιος κάνει το πρώτο βήμα για να τα ξαναβρείτε;
Ο σύζυγός μου δεν τσακώνεται -τσακώνομαι μόνη μου! Συνήθως είναι εκείνος που υποχωρεί, αφού είναι απίστευτα ήρεμος και ψύχραιμος. Δεν υψώνει ποτέ τον τόνο της φωνής του, ενώ εγώ εκνευρίζομαι μόνη μου. Με αφήνει να πω ό,τι έχω να πω, ξέροντας ότι σε 10 λεπτά θα μου έχει περάσει!
Ποια είναι η «κόκκινη γραμμή» που σε βγάζει εκτός εαυτού;
Αυτό που δεν αντέχω είναι το ψέμα και η έλλειψη σεβασμού -όταν νιώθω ότι κάποιος είναι αγενής απέναντί μου. Έχω τη δύναμη να ακούσω την αλήθεια, όσο σκληρή κι αν είναι, και την προτιμώ από όμορφα ψέματα ή κουτσομπολιά πίσω από την πλάτη μου. Αν κάτι σε ενοχλεί ή δεν σου ταιριάζω, πες το μου ξεκάθαρα, να το συζητήσουμε, κι αν χρειαστεί, ας μην ξαναμιλήσουμε.
Βρίσκεσαι σε έναν χώρο, όμως, ο οποίος έχει και ψέματα. Πώς το αντιμετώπισες;
Νομίζω ότι κάθε χώρος έχει τον δικό του μικρόκοσμο, με εντάσεις και άτομα που δεν είναι πάντα ειλικρινή. Απλώς, επειδή το μόντελινγκ και τα μέσα έχουν μεγάλη προβολή, ο κόσμος νομίζει ότι αυτά συμβαίνουν μόνο εκεί, κάτι που δεν ισχύει. Φυσικά, η πολιτική είναι ένας σκληρός και ανδροκρατούμενος χώρος, οπότε είναι πιο δύσκολο για μια γυναίκα, αλλά τέτοιες καταστάσεις υπάρχουν παντού και το μόνο που χρειαζόμαστε είναι να είμαστε έτοιμοι να τις αντιμετωπίσουμε. Αυτό έρχεται με την εμπειρία και την ωριμότητα, καθώς θα διαχειριστείς μια κατάσταση διαφορετικά στα 25, διαφορετικά στα 35 και διαφορετικά στα 45.
Αν μπορούσες να δώσεις μία συμβουλή στον νεότερο εαυτό σου, ποια θα ήταν αυτή;
Θα με συμβούλευα να μην δίνω τόση σημασία στη γνώμη των άλλων. Όταν ήμουν πιο μικρή, με επηρέαζε πολύ, είχα δεύτερες σκέψεις, ανησυχούσα μήπως στενοχωρήσω κάποιον και σκεφτόμουν τι θα πουν οι άνθρωποι που σέβομαι και εκτιμώ τη γνώμη τους. Θα έλεγα ό,τι λέω και στα παιδιά μου: «Προχωρήστε μπροστά, μην ασχολείστε με το τι λέει ο καθένας, κάντε αυτό που νιώθετε σωστό, αρκεί να μην βλάπτετε τον συνάνθρωπό σας».
Κανείς μας δεν ήξερε ότι η Ευρυδίκη Βαλαβάνη είναι έγκυος, εγώ το είχα καταλάβει. Έχουν γίνει μαμάδες βλέπουν κάποιες μικρές κινήσεις που θα κάνει ασυναίσθητα μία έγκυος…
Πότε άλλαξες σε αυτό το κομμάτι;
Όταν έγινα μητέρα. Η μητρότητα για μένα ήταν απελευθερωτική και λυτρωτική επειδή αυτόματα έγιναν προτεραιότητα τα παιδιά. Όλα τα άλλα πήραν μία άλλη διάσταση, δεν με αφορούσαν πια και πλέον τα θεωρώ ασήμαντα.
Από εκείνο το σημείο κι έπειτα ποιες αλλαγές ήρθαν στη ζωή σου;
Επειδή η απόλυτη προτεραιότητά μου έγινε η ανατροφή των παιδιών μας, ώστε να αποκτήσουν ρίζες και φτερά, σταμάτησα να δίνω σημασία σε πράγματα που αφορούσαν τη δουλειά ή την καθημερινότητά μου. Η προσοχή μου στο κομμάτι των παιδιών ήταν τόσο έντονη που όλα τα υπόλοιπα πέρασαν σε δεύτερη μοίρα και η αξία τους μειώθηκε αυτόματα. Όλο αυτό συνέβη φυσικά, και το αποδέχτηκα πλήρως. Θεωρώ ότι είναι το πιο υπέροχο και μεγαλειώδες πράγμα που έχω κάνει στη ζωή μου. Έχω πετύχει και στη δουλειά μου, αλλά η οικογένεια είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση μου. Φυσικά, δεν είναι όλα εύκολα όταν γίνεσαι γονιός, δεν θεωρώ ότι είναι όλοι φτιαγμένοι για να γίνουν γονείς, και φυσικά δεν υπάρχει κάποια σχολή για αυτό. Ο καθένας μεγαλώνει τα παιδιά του με τον τρόπο που επιθυμεί.
Έμεινες πίσω για κάποια χρόνια προκειμένου να μεγαλώσεις τα παιδιά σου;
Ναι, το είχαμε συμφωνήσει από την αρχή, επειδή ήθελα να είμαι κοντά στα παιδιά. Παρόλο που θα μπορούσα να έχω βοήθεια από την πεθερά μου και τη μαμά μου, οι οποίες ήταν πάντα πρόθυμες, τις «εκμεταλλευόμουν» μόνο όταν θέλαμε με τον άντρα μου να βγούμε για φαγητό ως ζευγάρι ή να κάνουμε ένα μικρό ταξίδι. Στην καθημερινότητα, ήθελα να είμαι εγώ μαζί τους, να κάνουμε τα πάντα από κοινού. Έχω διαβάσει πολλά παραμύθια και έχω παίξει αρκετά μαζί τους, ήμουν πάντα εκεί.
Έχει ανοίξει ένας διάλογος τελευταία, σχετικά με το αν μια γυναίκα πρέπει να μένει στο σπίτι με τα παιδιά ή αν πρέπει να δουλεύει. Ποια είναι η δική σου θέση;
Δεν υπάρχει το «πρέπει». Υπάρχουν γυναίκες που θέλουν να μένουν στο σπίτι και γυναίκες που θέλουν να εργάζονται, και είναι σημαντικό να μην κατηγορεί η μία την άλλη. Το πρόβλημα είναι ότι οι γυναίκες συχνά κρίνουν αυστηρά η μία την άλλη: αν θήλασαν ή όχι, αν γέννησαν με καισαρική ή φυσιολογικό τοκετό, αν μένουν σπίτι ή αν εργάζονται. Κάθε γυναίκα έχει τον δικό της τρόπο να μεγαλώνει τα παιδιά της, και θεωρώ λυπηρό να κρίνουμε η μία την άλλη για τις επιλογές μας.
Ως εκπομπή δεν πήρατε θέση υπέρ της Σίσσυς ή της Αντελίνας στο δημόσιο διάλογο που έχουν ανοίξει. Εσύ τι πιστεύεις;
Κατ’ αρχάς, θεωρώ ότι έχει γίνει μια παρεξήγηση. Ο Χάρης Βαρθακούρης δεν είπε ότι η θέση της γυναίκας είναι στο σπίτι. Ανέφερε ότι μαζί με την Αντελίνα αποφάσισαν να είναι εκείνη στο σπίτι με τα κορίτσια, καθώς βρίσκονται στη φάση της εφηβείας και τα έχουν ανάγκη. Επίσης, η Αντελίνα, προσωπικά, θεωρώ ότι είναι μια πολύ δυναμική γυναίκα και δεν θα έκανε κάτι απλώς επειδή της το είπε ο άντρας της. Η απόφαση αυτή ήταν κοινή και αφορά τον τρόπο που θέλουν να πορευτούν – και είναι απόλυτα δικαίωμά τους.
Πάντα θα μου λείπει ο πατέρας μου γιατί δεν έζησε πολλές μεγάλες στιγμές, όπως το γάμο μου και τα παιδιά μου… Με το αξίωμα της βουλευτού θα καμάρωνε
Ωστόσο, γενικότερα υπάρχουν δηλώσεις που είναι οπισθοδρομικές και προέρχονται από πρόσωπα με αξιώματα, όπως είδαμε πρόσφατα με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και το «κάνε κάνα παιδί». Είναι σαν να σου λένε «πλύνε κάνα πιάτο». Δυστυχώς, αυτή η αντίληψη υπάρχει ακόμα. Παρόλα αυτά, πιστεύω ότι προχωράμε μπροστά, και θέλω να πιστεύω ότι οι γυναίκες έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε να είμαστε ίσες με τους άντρες.
Σχετικά με την ατάκα της Μαρίας Σολωμού για τους 50άρηδες, τι θεωρείς ότι θα γινόταν, αν την έλεγε ένας άντρας για τις γυναίκες;
Θα είχε γίνει χαμός, θα τον συζητούσαν για ένα μήνα στις εκπομπές – και όχι μόνο. Νομίζω ότι η Μαρία, λόγω αυθορμητισμού, έβαλε όλους τους ανθρώπους σε μια κατηγορία. Δεν ξέρω αν θα το έλεγε ξανά μετά από δεύτερη σκέψη, αλλά θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει τον τρόπο που βλέπει τους 50άρηδες άντρες. Δεν είναι όλοι έτσι.
Τι συμβουλές δίνεις στην Ευρυδίκη Βαλαβάνη, που ετοιμάζεται κι εκείνη να γίνει μητέρα;
Η Ευρυδίκη είναι ένα καλοσυνάτο πλάσμα, γεμάτο αγάπη για τους ανθρώπους, και σίγουρα απογοητεύεται από κακές συμπεριφορές. Όμως, θεωρώ ότι τώρα, που θα γίνει μαμά, θα μάθει να ξεχωρίζει πραγματικά πού πρέπει να δίνει σημασία. Ήδη το κάνει, καθώς εκτίθεται εδώ και πολλά χρόνια, στην εποχή των social media, όπου ο καθένας έχει τη δυνατότητα να εκφράσει την κακία του μέσω ενός πληκτρολογίου. Θέλω να πιστεύω ότι τα αρνητικά σχόλια δεν την επηρεάζουν και είμαι σίγουρη ότι θα είναι μία υπέροχη μαμά.
Πριν από ενάμιση μήνα είχε βγει σε ζωντανή σύνδεση στην εκπομπή σας η Ανθή Βούλγαρη και έλεγε: «Το δύσκολο της εγκυμοσύνης, το λέω και για την Ευρυδίκη». Γνωρίζατε τότε ότι είναι έγκυος;
Κανείς μας δεν το ήξερε, εγώ το είχα καταλάβει ως μαμά. Φυσικά δεν ήμουν σίγουρη, άλλα όσες έχουν γίνει μαμάδες βλέπουν κάποιες μικρές κινήσεις που θα κάνει ασυναίσθητα μία έγκυος: Μπορεί να πει ότι της μύρισε κάτι στο καμαρίνι ή να παρατηρήσει ότι κάποιος καπνίζει. Προφανώς δεν της είπα τίποτα, την άφησα να το μοιραστεί εκείνη, όταν θέλει και δεν θα πίεζα οποιονδήποτε άνθρωπο να μου πει κάτι.
Στο κομμάτι της μητρότητας υπήρχε κάποιο γεγονός που σε σημάδεψε;
Τα γεγονότα της ζωής μου που με έχουν σημαδέψει είναι η απώλεια του πατέρα μου και η μητρότητα. Μέχρι στιγμής, δεν έχει συμβεί κάτι άλλο που να συγκρίνεται με αυτά τα βιώματα. Τώρα που τα παιδιά μας αρχίζουν να ανεξαρτητοποιούνται και να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις, βρισκόμαστε σε μια μεταβατική περίοδο, αλλά το θεωρώ φυσιολογικό. Δεν θα το χαρακτηρίσω κάτι βαρύ. Όπως και η θητεία του γιου μας, ήταν συγκινητικό – ξαφνικά αντιλαμβάνεσαι την ταχύτητα του χρόνου και αναρωτιέσαι: «Πότε συνέβη όλο αυτό;»
Περισσότερο σε “ταρακούνησε” η απώλεια του πατέρα σου ή το γεγονός ότι έπρεπε να κάνεις ένα δύσκολο χειρουργείο καρδιάς;
Καμία σχέση, εννοείται η απώλεια του πατέρα μου και δεν συγκρίνεται με τίποτα. Το χειρουργείο καρδιάς το αντιμετώπισα με πολύ ψυχραιμία, σαν να ήταν πονόδοντος. Είχα πίστη, ήξερα ότι έπρεπε να το κάνω και αν ήταν να φύγω, θα έφευγα. Βέβαια, πέρασε και από το μυαλό μου η σκέψη «κι αν δεν ξυπνήσω ξανά;», αλλά από την άλλη, σκέφτηκα ότι ο γιατρός που θα με χειρουργούσε κάνει αυτή τη δουλειά κάθε μέρα.
Στην πολιτική θα επανέλθω υπό προϋποθέσεις. Νιώθω τυχερή που δεν είμαι στη Βουλή αυτή τη στιγμή
Όταν “έφυγε” ο πατέρας σου ήταν η στιγμή που κλήθηκες να κόψεις τον “ομφάλιο λώρο”;
Νομίζω ότι τον είχα κόψει πολύ πιο πριν. Από παιδί ήθελα την αυτονομία μου και έφυγα από το σπίτι όταν ήμουν 22 χρονών. Απλά ένιωσα ότι έφυγε ένας άνθρωπος με τον οποίο δεν πρόλαβα να πω κάποια πράγματα, γιατί όλα συνέβησαν αιφνίδια. Για εκείνον, όμως, ήταν καταπληκτικό – δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να μην αρρωσταίνει κάποιος και να μην ταλαιπωρείται. Για όσους μένουν πίσω, όμως, είναι σοκαριστικό. Πάντα θα μου λείπει γιατί δεν έζησε πολλές μεγάλες στιγμές, όπως το γάμο μου και τα παιδιά μου… Πιστεύω πως αν ζούσε για να δει το αξίωμα της βουλευτού, θα είχε τρελαθεί από τη χαρά του, θα καμάρωνε.
Μελλοντικά σκέφτεσαι να επανέλθεις στην πολιτική;
Υπό προϋποθέσεις: Πώς θα είναι η πολιτική σκηνή εκείνη τη στιγμή, αν θα μπορώ να κάνω προεκλογική εκστρατεία σε εκείνη τη φάση της ζωής μου – γιατί δεν είναι κάτι απλό. Θα πρέπει να το συζητήσουμε οικογενειακά, και θέλω να ακούσω τη συμβουλή του συζύγου μου, γιατί την εκτιμώ πολύ.
Βλέποντας την πολιτική σκηνή τώρα, πώς νιώθεις;
Η αλήθεια είναι πως νιώθω τυχερή που δεν είμαι στη Βουλή αυτή τη στιγμή. Θέλω να πιστεύω ότι συμμετείχα σε μία πιο δημιουργική τετραετία, όπου έγιναν πολλά – και λόγω της πανδημίας, ειδικά στον τομέα του ψηφιακού εκσυγχρονισμού. Αυτή τη στιγμή, όμως, τα πράγματα είναι πολύ δυσάρεστα, υπάρχει μία απαξίωση του πολιτικού συστήματος, και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στη χώρα μας, αλλά παγκοσμίως. Νομίζω ότι ο κόσμος πρέπει ίσως να επανεξετάσει τα κριτήρια με τα οποία ψηφίζει και να επιλέξει τελείως διαφορετικά πρόσωπα, αν τα υπάρχοντα δεν τον ικανοποιούν.
Δέχτηκες πόλεμο όσο ήσουν στη Βουλή;
Δεν θα το αποκαλούσα «πόλεμο». Στην αρχή, αντιμετώπισα αμφισβήτηση, επειδή ερχόμουν από έναν διαφορετικό χώρο, οπότε καταλαβαίνω ότι κάποιοι είχαν τις προκαταλήψεις τους, κάτι που το θεωρώ αναμενόμενο. Δεν συνέβη μόνο σε μένα, γενικά, μια γυναίκα θα δεχτεί σχόλια για το ντύσιμο, την εμφάνιση και άλλες λεπτομέρειες που δεν θα σχολιάζονταν ποτέ για έναν άντρα. Δεν θα επικεντρωθούν στο έργο της, αλλά στην εικόνα της. Είναι λίγο κουραστικό, αλλά προχωράμε.
Υπάρχουν γυναίκες που θέλουν να μένουν στο σπίτι και γυναίκες που θέλουν να εργάζονται, και είναι σημαντικό να μην κατηγορεί η μία την άλλη.
Τι έχει το μέλλον για εσένα;
Σύνταξη (γέλια). Σίγουρα δεν φαντάζομαι τον εαυτό μου να ζω στην Αθήνα. Σε 10 χρόνια το πολύ, θέλω να έχω μια πολύ πιο απλή και ήρεμη ζωή: Με τη θάλασσα μου, τις βόλτες μου, και αν θέλω να δω τους φίλους μου ή να πάω στο θέατρο, να μπορώ να έρχομαι. Το αστικό τοπίο με έχει κουράσει πάρα πολύ, η κίνηση, ο θυμωμένος και αγενής κόσμος, το άγχος…
">
">
">
">
">
">
">