Σε κερδίζει με το ζεστό της χαμόγελο και την ανοιχτή καρδιά της από την πρώτη στιγμή, αλλά μία κουβέντα μαζί της αποκαλύπτει πολλά περισσότερα. Η Βάσω Γουλιελμάκη παραμένει δραστήρια, φρέσκια και ανανεωμένη, λίγο πριν ανέβει ξανά στο θεατρικό σανίδι, και μιλάει στο youweekly.gr για όλα.
Από την πρόσφατη συμμετοχή της στη σειρά «Η Κατάρα της Τζέλας Δελαφράγκα» και μέχρι την κόρη της με τον Σωκράτη Αλαφούζο, Μαρίλια, υπάρχουν πολλές πτυχές να συζητήσουμε με την αγαπημένη ηθοποιό που αποκαλύπτει ότι τα τελευταία χρόνια πέρασαν άνθρωποι από το πλευρό της. Ατυχία τους που δεν έμειναν…
Δείτε επίσης: Βάσω Γουλιελμάκη: «Θέλω έναν σύντροφο να είναι δίπλα μου στα εύκολα και στα δύσκολα»
Η Βάσω Γουλιελμάκη σε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης
Special thanks στο Tazza All day bistro & wine bar (Πεντέλης 9 & Πετράκη 5, Αθήνα) για την ευγενική φιλοξενία
Συμμετείχες στην «Κατάρα της Τζέλας Δελαφράγκα». Θεωρείς η παρωδία ήταν ένα είδος που έλειπε από την τηλεόραση σήμερα;
Νομίζω ότι αυτό το είδος δεν υπήρχε στην ελληνική τηλεόραση, το έφεραν ο Μιχάλης Ρέππας και ο Θανάσης Παπαθανασίου. Ήταν κάτι πολύ πρωτοποριακό και ευφάνταστο! Νιώσαμε μεγάλη χαρά που το υπηρετήσαμε, είναι κάτι που δεν βλέπουμε συχνά πια στην τηλεόραση.
Πώς ήταν η εμπειρία να συνεργάζεσαι ξανά με τους Παπαθανασίου και Ρέππα;
Είναι ξεχωριστοί πρώτα σαν άνθρωποι και μετά σαν καλλιτέχνες. Έχουν αυτή την απίστευτη αισθητική και χιούμορ που βγαίνει από μέσα τους και αντανακλάται στη δουλειά τους. Τις περισσότερες σκηνές δεν μπορούσαμε να τις γυρίσουμε από τα γέλια. Ο Μιχάλης είναι ο μεγαλύτερος “χάχας” της παρέας, ενώ ο Θανάσης διατηρεί τις ισορροπίες. Είναι πραγματική απόλαυση να δουλεύεις μαζί τους.
«Ο πρώτος χρόνος που έφυγε η κόρη μου απ’ το σπίτι ήταν πολύ δύσκολος. Δεν ξέρω πώς πέρασε… Η δουλειά με έσωσε!»
Είσαι γνωστή για το χιούμορ σου, αλλά πρόσφατα ανέφερες ότι ήσουν η πιο “αγέλαστη” στις πρόβες της παράστασης όπου πρωταγωνιστείς. Γιατί;
Ήμουν πολύ αγχωμένη, γιατί ο ρόλος που ανέλαβα ήταν εξαιρετικά δύσκολος. Ήθελα να είμαι αντάξια των προσδοκιών του κοινού, πάντα αγχώνομαι όταν είναι μεγάλο το φορτίο της ευθύνης. Αλλά σε γενικές γραμμές είμαι κι εγώ μία εύθυμη νότα.
Το τρακ πριν τις παραστάσεις φεύγει ποτέ;
Ποτέ! Ούτε στην πρώτη, ούτε στην τελευταία παράσταση. Το τρακ είναι πάντα εκεί, γιατί θέλεις να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό για το κοινό και την ομάδα σου. Το θέατρο είναι ομαδική δουλειά, ακόμη και όταν έχεις μόνο ένα μονόλογο, πάντα υπάρχουν άνθρωποι που συμπορεύονται μαζί σου.
Έχεις πει ότι είσαι εκφραστική, αλλά όχι υπερβολική. Πώς διατηρείς την ισορροπία αυτή;
Μεγαλώνοντας, έμαθα να είμαι πιο συγκρατημένη. Είμαι αληθινή και ειλικρινής, αλλά δεν μου αρέσει να γίνομαι το κέντρο της προσοχής. Προτιμώ να είμαι μαζεμένη, ντροπαλή και συνεσταλμένη, χωρίς όμως να χάνω την αυθεντικότητα μου.
Υπήρξαν στιγμές ανταγωνισμού στον χώρο;
Ο ανταγωνισμός πάντα υπάρχει, αλλά δεν τον καλλιεργώ. Πιστεύω ότι ο καθένας έχει τον χώρο του. Αν δείξεις ότι αυτό είναι το σημείο σου, ότι τώρα μιλάς εσύ, τότε ο άλλος δεν θα προσπαθήσει να σε “σπρώξει”. Δεν αφήνω τον ανταγωνισμό να με στενοχωρεί.
Πώς ήταν τα πρώτα σου χρόνια στο θέατρο;
Ήμουν πολύ τυχερή που ξεκίνησα με σπουδαίες παραστάσεις και συνεργασίες. Εργάστηκα με καταξιωμένους ηθοποιούς και σκηνοθέτες, όπως ο Μίνως Βολανάκης, και συμμετείχα σε παραστάσεις που άφησαν ιστορία όπως η «Μικρή μας πόλη» και «Η κυρία από τη θάλασσα». Θυμάμαι μόνο καλά πράγματα, αυτά τα χρόνια ήταν γεμάτα όμορφες στιγμές όχι μόνο για εμένα, αλλά και για το ελληνικό θέατρο.
Πώς συνδύασες τη μητρότητα με τη δουλειά σου;
Αν κοιτάξω πίσω, ακόμη απορώ πώς τα κατάφερα! Έλυνα τα προβλήματα καθημερινά, όταν προέκυπταν. Μπορεί τα πράγματα να φαίνονται «βουνό», αλλά λύνονται. Ήταν μια τεράστια πρόκληση να είμαι συνεπής στη δουλειά μου και ταυτόχρονα να είμαι παρούσα ως μητέρα, νοικοκυρά και ό,τι έχει σχέση με το παιδί. Όμως, αυτός είναι ο πιο όμορφος ρόλος της ζωής μου, και δεν θα τον άλλαζα με κανέναν άλλο.
Βλέπεις τον εαυτό σου στην κόρη σου, όσο μεγαλώνει;
Ναι, αλλά περισσότερο βλέπω τον πατέρα της, ειδικά στον χαρακτήρα και το παρουσιαστικό -αν και πολλοί λένε ότι μου μοιάζει. Όταν αναγνωρίζω τον εαυτό μου πάνω της, ακόμα και σε μικρές κινήσεις ή εκφράσεις, συγκινούμαι. Είναι αυτό που λένε «το σπλάχνο μου».
Ανησυχούσες ποτέ μήπως η κόρη σου ακολουθήσει το επάγγελμά σου;
Όχι ιδιαίτερα, γιατί είναι πολύ ώριμη και έχει σωστή κρίση. Ως δουλειά, η υποκριτική είναι όμορφη, αλλά το περιβάλλον μπορεί να είναι δύσκολο. Πάντα της είχα εμπιστοσύνη και δεν αγχώθηκα ποτέ για τις επιλογές της, είναι πιο δυναμική από εμένα.
Βλέπουμε πολλές φορές τα νέα κορίτσια να πρωταγωνιστούν ως θύματα επιθέσεων, αυτό σου δημιουργεί άσχημα συναισθήματα;
Όλα αυτά τα βλέπω σαν παιδιά μου, είναι τρομερό. Όταν ακούω για κορίτσια που δολοφονούνται ή κακοποιούνται με οποιοδήποτε τρόπο, νιώθω σαν να είμαι η μάνα τους. Δεν μου έχει περάσει απ’ το μυαλό για το παιδί μου, ίσως επειδή ξέρω ότι θα βρει το δρόμο του και δεν σκέφτομαι το κακό σενάριο. Ελπίζω να είναι τυχερό.
Πώς αντιμετώπισες την περίοδο που η κόρη σου έφυγε από το σπίτι; Βίωσες το “σύνδρομο της άδειας φωλιάς”;
Ο πρώτος χρόνος ήταν πολύ δύσκολος. Δεν ξέρω πώς πέρασε… Ευτυχώς, η δουλειά με έσωσε. Όταν απασχολείς το μυαλό σου, δεν έχεις χρόνο να βυθιστείς σε αρνητικές σκέψεις ή να νιώσεις έντονα τη μοναξιά. Σίγουρα υπάρχουν στιγμές στενοχώριας, αλλά έγινε πιο εύκολο. Όπως και να το κάνουμε είναι μία άδεια φωλιά. Στα προβλήματα πάντα έκανα εργασιοθεραπεία, ήμουν τυχερή που είχα δουλειά.
Υπήρξαν στιγμές που δεν είχες δουλειά και άρα δεν είχες κάπου να διοχευτεύσεις τις στενοχώριες σου;
Ναι, υπήρχαν τέτοιες στιγμές. Ωστόσο, ευτυχώς ήταν για μικρά διαστήματα και είχα πάντα φίλους και ανθρώπους γύρω μου που με στήριζαν. Μπορούσα να μιλήσω ειλικρινά σε κάποιον που με καταλάβαινε.
Έχεις κάποιο “απωθημένο” στην καριέρα σου;
Όχι, δεν έχω απωθημένα, νιώθω χορτάτη. Το μόνο που θέλω είναι υγεία για την κόρη μου και για τον εαυτό μου.
Πλέον νιώθεις μεγαλύτερη ανάγκη να έχεις έναν σύντροφο δίπλα σου;
Το να έχεις έναν άνθρωπο δίπλα σου, και να μοιράζεσαι τα πάντα μαζί του, είναι σπουδαίο πράγμα. Ωστόσο μεγαλώνοντας θες ανθρώπους που θέλουν να είναι δίπλα σου και δεν μένουν από συνήθεια ή από συμβιβασμό. Πάντα έχω ανθρώπους που με αγαπάνε πραγματικά και τους αγαπάω.
Υπήρχαν σύντροφοι δίπλα σου τα τελευταία χρόνια;
Βέβαια, δεν είμαι τόσο μοναχική…
Για ποιο λόγο δεν έμειναν;
Γιατί δεν έμεινα εγώ να ρωτάς. (γελάει) Και δεν είναι δικό σου το φταίξιμο όταν φεύγεις από κάπου, μπορεί να θέλεις να μείνεις, αλλά να μην μπορείς επειδή δεν είναι κατάλληλο το πρόσωπο. Οι άνθρωποι εμφανίζουν άλλο πρόσωπο με τα χρόνια, αλλάζουν. Αυτό συμβαίνει και με φίλες, με τις οποίες κάναμε παρέα και κάποια στιγμή προχωρήσαμε σε άλλα πράγματα.
Τι αλλαγές παρατηρείς στον εαυτό σου;
Καλές αλλαγές, παρόλο που μεγαλώνω και περίμενα ότι θα γίνω δύστροπη, όπως λένε για άλλους. Δεν έχω χάσει την παιδικότητά μου, ούτε την εμπιστοσύνη στους ανθρώπους. Παρόλο που πολλές φορές είχα ανθρώπους τοξικούς δίπλα μου, δεν άλλαξαν το χαρακτήρα μου, δεν με “δηλητηρίασαν”. Έμεινα ακέραιη και αυτό μου αρέσει. Πλέον με χαϊδεύω λίγο περισσότερο και με αγαπάω.
«Αν κοιτάξω πίσω, ακόμη απορώ πώς τα κατάφερα, ήταν τεράστια πρόκληση να είμαι συνεπής στη δουλειά μου και ταυτόχρονα να είμαι παρούσα ως μητέρα. Όμως, αυτός είναι ο πιο όμορφος ρόλος της ζωής μου, και δεν θα τον άλλαζα με κανέναν»
Ποια είναι η σχέση σου με τους τοξικούς ανθρώπους;
Πλέον, λέω “όχι” στους τοξικούς ανθρώπους. Μου είναι δύσκολο να αποκοπώ, αλλά το κάνω στο σωστό timing για μένα, που θα πονέσει λιγότερο η καρδιά μου.
Το κίνημα #MeToo έχει φέρει αλλαγές στον χώρο του θεάτρου. Πιστεύεις ότι έχει πετύχει τους στόχους του;
Έχει κάνει σημαντικά βήματα, αλλά υπάρχουν ακόμη πολλά να γίνουν. Το να φοβούνται κάποιοι να προβούν σε ανάρμοστες συμπεριφορές είναι μια αρχή, σίγουρα όμως χρειάζονται κι άλλα ουσιαστικά βήματα. Είναι δύσκολο να αλλάξει μία γενιά, όταν μεγαλώνει με συγκεκριμένο τρόπο, το βλέπουμε και από το χιούμορ στο θέατρο. Είναι ένα θέμα που απαιτεί υπομονή, διάθεση και ανοιχτό μυαλό από όλους. Δεν χρειάζεται να ασπαστείς αυτό που λέει ο άλλος, αλλά να πάρεις το χρόνο για να το επεξεργαστείς. Το κάνω αυτό από τότε που η Μαρίλια μπήκε στην εφηβεία.
Σε εξέπληξε κάποια στιγμή η κόρη σου;
Βέβαια. Είναι εξαιρετική στον λόγο της και με έχει βάλει στη θέση μου αρκετές φορές. Για δικηγορίνα την προόριζα, αλλά πήγε στα οικονομικά (γελάει). Με έχει κάνει πιο υπομονετική και με έχει βοηθήσει να ακούω τη νέα γενιά με σεβασμό και κατανόηση.
Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σου σχέδια;
Θα είμαι στο θέατρο Ριάλτο-Αλέκος Αλεξανδράκης, στην παράσταση “Στο Τσακ” της Δήμητρας Παπαδοπούλου με πολύ ωραίους συνεργάτες. Είναι μια πολύ παράσταση που έκανε το ντεμπούτο της πριν από χρόνια με σπουδαίους ηθοποιούς όπως ο Βλάσσης Μπονάτσος, ο Πέτρος Φιλιππιδης, η Δήμητρα Παπαδοπούλου, ο Σπύρος Παπαδόπουλος και η Μίνα Αδαμάκη. Τότε μας άφησε όμορφες εντυπώσεις και την ίδια αίσθηση αφήνει τώρα, που δοκιμάστηκε με επιτυχία στη Θεσσαλονίκη. Είμαι ενθουσιασμένη που συνεχίζουμε στην Αθήνα.
">
">
">
">
">
">
">