Γλυκά Νερά: «Με χτυπούσε, είχε βίαιες εξάρσεις θυμού!» - Η συγκλονιστική απολογία του Αναγνωστόπουλου
Όσα είπε για τη δολοφονία της Καρολάιν
Την Τετάρτη 11/5 ήταν η μέρα που ο Μπάμπης Ααναγνωστόπουλος πέρασε την πόρτα του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών, προκειμένου να κάνει την πολυαναμενόμενη απολογία του σχετικά με τα όσα τον οδήγησαν στην δολοφονία της άτυχης Κάρολαιν, ενός εγκλήματος που συγκλόνισε την χώρα. Οι γονείς της αδικοχαμένης νεαρής δεν πήγαν στη δίκη ενό ο κατηγορούμενος συνέχισε να υποστηρίζει πως όλα έγιναν εν βρασμώ ψυχής.
Η πολύωρη απολογία του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου
Σύμφωνα με το newsit.gr αυτά είναι όσα υποστήριξε ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος στον πρόεδρο του δικαστηρίου:
«Μερικές φορές από την αγάπη μου μπορεί να την πίεζα»
Πρόεδρος: Περιγράφετε μια σχέση που δε βλέπω κανένα πρόβλημα;
Μπάμπης: Και δεν υπήρχε δε θα βρείτε κανένα να σας το πει. Είχαμε δεχτεί πολύ σκληρά χτυπήματα με την απώλεια του πρώτου παιδιού και κάναμε επανεκκίνηση.
Μου είναι παρά πολύ δύσκολο να πω κάτι άσχημο για εκείνη. Ένα χαρακτηριστικό της έντονο, είναι σε στιγμές με έντονα συναισθήματα που μπορεί να τα προκαλούσε οτιδήποτε, είχε την ίδια περίπου αντίδραση. Μπορεί να περνούσε ένα δίωρο που δεν είχε έλεγχο του εαυτού της. Όπως σας το λέει η ίδια.
Πρόεδρος: Τι οδηγούσε τη σύζυγο σας σε αυτή τη συμπεριφορά;
Μπάμπης: Θα υπήρχε μια αφορμή, αλλά εγώ το έβλεπα υπό το πρίσμα όλων αυτών που είχε βιώσει.
Πρόεδρος: Μέχρι το σημείο που αρχίζουν οι τριβές δεν αντιμετωπίζατε κανένα πρόβλημα;
Μπάμπης: Και οι δυο ξέραμε ότι είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλο. Ξέραμε ότι πέρναγε δυσκολίες, μπορεί κάποιος να έβλεπε ένα ζευγάρι να χτυπάει ο ένας τον άλλο και δεν έβλεπε δυο εβδομάδες αγάπης, αν έβλεπε κάποιος το δάσος… στη ζυγαριά μου τα ξεσπάσματα αυτά θεωρούσα ότι δεν ήταν ικανά να με κάνουν να αλλάξουν γνώμη. Ο λόγος που σας είπα με τόσες λεπτομέρειες ότι έχει συνέβη ήταν ότι η αφορμή από μόνη της δε θα βγάλει λογική. Αν το συνδυάσετε με την ψυχική κατάσταση που βρισκόταν η σύζυγός μου.
Πρόεδρος: Από την πλευρά της υπήρχε κάποιο εκπεφρασμένο παράπονο;
Μπάμπης: Όχι, δεν υπήρχε γενικό παράπονο. Είναι ευφυής άνθρωπος. Αν κάτι την ενοχλεί θα το δείξει, θα ξινίσει, θα νευριάσει, θα το πει και αυτό είναι μέρος της γλύκας της. Εγώ έτσι την ερωτεύτηκα.
Πρόεδρος: Έβγαινε με τη φίλη της την Παρασκευή γιατί έπρεπε να σας πάρει;
Μπάμπης: Για να πάω να την πάρω.
Πρόεδρος: Για να μη γυρίσει με ταξί;
Μπάμπης: Να πάρω και τη φίλη της. Είχαμε φτιάξει το έθιμο η Παρασκευή να είναι η μέρα. Ήταν πιο εύκολο για μένα να μπει σε ένα ταξί στο Σύνταγμα και να έρθει, από το να ξυπνήσω το παιδί να πάμε να την πάρουμε.
Πρόεδρος: Νιώθω ότι δεν καταλαβαίνετε ποιο είναι το πρόβλημα.Έμοιαζε ένας άνθρωπος σε απόλυτη σύγχυση. Το καταλαβαίνατε εσείς αυτό;
Μπάμπης: Ναι. Σε στιγμές έντασης. Υπήρχε η φράση «θα πάω να φύγω». Αλλά σε στιγμές έντονες συναισθηματικής αστάθειας. Πάντα όμως δυο ώρες αργότερα καθόμασταν αγκαλιά και κάναμε όνειρα για το σε ποιο σχολείο θα πάει η Λύδια.
Πρόεδρος: Το «πνίγομαι» έχει κάποια λογική;
Μπάμπης: Είναι της στιγμής.
Πρόεδρος: Διαβάζοντας κάποιος το ημερολόγιο αυτό το συναίσθημα αποκομίζει. Το αντιληφθήκατε ποτέ;
Μπάμπης: Τα πηγαίναμε πολύ καλά στην πλειοψηφία του χρόνου. Το μόνο που με ενδιέφερε είναι το πως θα είναι ευτυχισμένη. Αν είχαμε στιγμή έντασης το απόγευμα, δεν υπήρχε περίπτωση να μην κοιμηθούμε μαζί.
Πρόεδρος: Τη φράση «το Μπάμπη τον αγαπάω αλλά δε μπορώ να είμαι μαζί του». Πως το επεξεργάζεστε;
Μπάμπης: Τη δικαιολογώ. Είχε μια πίεση γιατί ήταν ένας άνθρωπος που του έπεσαν πάνω του παρά πολλά. Μπορεί σε στιγμές από την αγάπη μου να την πίεζα. Αυτή η καταχώριση στο ημερολόγιο που διαβάσατε, είμαι βέβαιος ότι την επόμενη ημέρα θα ήμασταν αγκαλιά.
Συγκεκριμένα ανέφερε πως υπήρχαν βίαιες εξάρσεις θυμού της Καρολάιν από την εφηβική ηλικία ωστόσο ο ίδιος δεν το θεωρούσε προβληματικό.
Μπάμπης: Θέλαμε έναν άνθρωπο να μας εξηγήσει γιατί υπάρχουν αυτά τα βίαια ξεσπάσματα, η βία, οι βωμολοχίες…
Πρόεδρος: Δηλαδή τι σας έκανε;
Μπάμπης: Με χτυπούσε
Πρόεδρος: Άφηνε σημάδια;
Μπάμπης: Όχι, δεν ξέρω αν δεν έβαζα τα χέρια μου μπροστά.
Πρόεδρος: Γιατί σας επιτίθεται όμως;
Μπάμπης: Δεν ξέρω
Πρόεδρος: Συνήθως κάνουμε επίθεση όπου φοβόμαστε, όπου νιώθουμε απειλή.
Μπάμπης: Δε θα το έλεγα απειλή. Υπήρχαν βίαιες εξάρσεις θυμού από την εφηβική ηλικία. Το έλεγε και η ίδια.
Πρόεδρος: Αυτή τη βία την είχατε δει από νωρίς; Δεν μου αναφέρατε κάτι;
Μπάμπης: Δεν το θεωρούσα προβληματικό.
Πρόεδρος: Ε, πως δεν είναι προβληματικό να σας χτυπάει κάποιος;
Μπάμπης: Δεν υπήρχε περιστατικό βίας πριν την περίοδο που συζητάμε. Μπορεί να νευρίαζε έντονα, να φώναζε και μετά να ζητούσε συγγνώμη.
«100 φορές την Κάρολαιν θα διάλεγα»
Η απολογία ξεκίνησε με τον ίδιο να μιλά για τον εαυτό του και για την ζωή του και συνέχισε με την σχέση του με το θύμα, τις επιλογές που έκανε όσον αφορά την σχολή της, τον γάμο τους και το σπίτι στο οποίο διέμεναν. Η απολογία βρίσκεται σε εξέλιξη και η εικόνα θα ολοκληρωθεί στη συνέχεια.
Κατηγορούμενος: Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα έζησα τέσσερα χρόνια στην Αλόννησο, γιατί εκεί ήταν εκπαιδευτικός η μητέρα μου. Όλα μου τα καλοκαίρι έκτοτε είναι στην Αλόννησο. Τελειώνοντας Λύκειο πήγα στο εξωτερικό για σπουδές. Μετά μου έγινε πρόταση από την μεγαλύτερη εταιρεία ελικοπτέρων.
Η ζωή μου άλλαξε το 2017 όταν τυχαία πήγα στην Αλόννησο και ήταν η πρώτη φορά που είδα την Καρολάιν, μετέπειτα σύζυγο μου. Ήταν το πιο υπέροχο πλάσμα που έχω μπροστά μου μαζί με την κόρη μας. Γνωριστήκαμε σε μια παρέα στη διάρκεια των εορτών του Πάσχα. Γνωριστήκαμε πλατωνικά εκείνο το Πάσχα και θυμάμαι την απογοήτευση μου όταν έμαθε την ηλικία της.
Πρόεδρος: Ποιος είχε την πρωτοβουλία για την ανάπτυξη αυτής της σχέσης;
Κατηγορούμενος: Το καλοκαίρι πήγα ξανά στην Αλόννησο για λίγο για μια βάπτιση. Συναντήθηκα ξανά με την Καρολάιν και στις 15/7 που είναι και η επέτειος μας. Το ποιος το ξεκίνησε δεν μπορώ να το προσδιορίσω, συνέβη αυθόρμητα. Όσο και να προσπαθήσω να σας περιγράφω την Καρολάιν στα 16 της χρόνια ήταν – είναι - ο πιο ιδιαίτερος άνθρωπος που έχω γνωρίσει στη ζωή μου.
Ένας άνθρωπος πανέξυπνος που στα 16 της χρόνια μπορούσες να μιλήσεις για τα πάντα. Ήταν ένας άνθρωπος που δεν έχω γνωρίσει άλλον σαν και εκείνη, που έχει προσωπικότητα, που σε κάνει να την αγαπήσεις να τη σεβαστείς.
Πρόεδρος: Ήταν.
Κατηγορούμενος: Ήταν ένας άνθρωπος που δεν μπορούσες να μην την αγαπήσεις, σε γέμιζε αγάπη, είχε μια προσωπικότητα που με έκανε να μην καταλαβαίνω την ηλικία της όταν ήμασταν μαζί. Κολλήσαμε από την αρχή. Ήταν ένας άνθρωπος που ήταν σε τελείως διαφορετική φάση της ζωής της και θα ήταν τα επόμενα χρόνια. Εγώ είχα τελειώσει τις σπουδές μου εκείνη είχε μέλλον.
Όλο το καλοκαίρι το περάσαμε μαζί. Ήρθε και μια εβδομάδα μαζί και στην Αθήνα, ήταν αυτονόητο, δεν υπήρξε συζήτηση για αυτό, ότι θα είμαστε μαζί. Εκατό φορές να γύριζα πίσω το χρόνο, εκατό φορές την Καρολάιν θα διάλεγα με κλειστά μάτια.
Πρόεδρος: Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν μπορείτε να το κάνετε;
Κατηγορούμενος: Ναι, αυτό είναι …. Ο δεσμός μας ήταν ισχυρός από την αρχή. Είναι δύσκολο να περιγράψω σε κάποιον το πώς ήμασταν. Τέσσερα χρόνια μαζί της, το όνομά μου δεν το άκουσα. Με έλεγε «αγάπη μου» και «μικρέ μου». Αυτό που έδινα – με τόσα λάθη που έχω κάνει – το έδινα μέσα από την καρδιά μου. Μακάρι να μπορούσα να συνεχίσω να το δίνω.
Ήταν ό,τι πιο όμορφο έχει υπάρξει στη ζωή μου… Γυρνώντας από το ταξίδι μας στις Φιλιππίνες είχαμε βρει το καλύτερο φροντιστήριο και ξεκίνησε την προετοιμασία. Το βρήκαμε μαζί. Εκτός από όλα τα υπόλοιπα η Καρολάιν ήταν μαθήτρια του 19,9. Δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην έχει πει ότι θα πάει ψηλά με το μυαλό της.
Πρόεδρος: Η σχολή που διάλεξε ήταν της επιλογής της;
Κατηγορούμενος: Τον ήθελε το συγκεκριμένο τομέα, Στατιστική στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Πήγε καλά στην προετοιμασία της. Το να βρει ένα Πανεπιστήμιο ήταν πλάνο της κοινής μας ζωής. Συζητάγαμε τι θα κάναμε. Το πιο όμορφο που είπαμε ήταν «γιατί στην επέτειο μας 15 Ιουλίου που κλείνουμε δυο χρόνια γιατί να μην παντρευτούμε;». Αφού, λέγαμε, ότι ξέρουμε ότι θα είμαστε μαζί.
Πρόεδρος: Το είχατε ανακοινώσει και στους οικείους σας;
Κατηγορούμενος: Το όνειρο της ήταν να παντρευτεί σε παραλία. Είχε φανταστεί μια παραλία, το ηλιοβασίλεμα και να παντρευτούμε στη θάλασσα. Αργά ή γρήγορα καταλήξαμε ότι αυτό δεν μπορούσαμε να το κάνουμε στην Ελλάδα, γιατί έπρεπε να το κάνουμε σε κάποιο ξωκλήσι. Καταλήξαμε να κάνουμε ένα ταξίδι και μέσα σε αυτό το ταξίδι να γίνει και ο γάμος μας. Το ήξερα ότι ήταν νωρίς.
Ακόμη και τώρα, αν σταματούσε ο χρόνος στις 10 Μαΐου, πριν ένα χρόνο και πάλι το ότι παντρευτήκαμε τότε δεν το μετάνιωσα, γιατί είδα πόσο χαρούμενη την έκανε. Το αγαπήσαμε σαν ιδέα. Οργανώσαμε ένα γάμο που βλέπεις σε ταινίες. Κλείσαμε μια παραλία για εμάς.
Η Καρολάιν είχε κλείσει όλο αυτό από την Αλόννησο, για να καταλάβετε πόσο ικανή ήταν. Είχε ολοκληρωθεί μέχρι τα Χριστούγεννα από την ίδια, σαν να το είχε οργανώσει ένα γραφείο ανθρώπων. Ήμουν πανευτυχής.
Πρόεδρος: Είχατε ανακοινώσει στους οικείους σας ότι θα παντρευτείτε;
Κατηγορούμενος: Θα το ανακοινώναμε μόλις επιστρέφαμε.
Πρόεδρος: Είχατε τόση χαρά, λέτε, και δεν το είπατε στους γονείς, είναι σημαντική απόφαση...
Κατηγορούμενος: Δεν υπήρχε θέμα να το κρύψουμε. Το σχέδιο ήταν γυρνώντας από το Πορτογαλία, όπου πήγαμε οι δυο μας, να το πούμε μετά, να το ανακοινώσουμε σε όλους στην Αθήνα και να κάνουμε το πάρτι του γάμου στην Αθήνα ή στην Αλόννησο που θα μπορούσαν να έρθουν όλοι.
Πρόεδρος: Πως επιλέξατε τη συζυγική σας κατοικία;
Κατηγορούμενος: Πλησιάζοντας στις Πανελλήνιες ήταν σημαντικό να μην της αποσπά κάτι την προσοχή. Είχαμε συγκεντρωθεί σε αυτό. Το μόνο που κάναμε μαζί τότε ήταν η απόφαση να αλλάξουμε σπίτι στην Αθήνα. Αυτό που θέλαμε ήταν η κοινή μας ζωή να ξεκινήσει ονειρικά σε κάθε κομμάτι.
Πρόεδρος: Ναι, άλλα το όνειρο έπρεπε να λάβει υπόψη του και την πραγματικότητα. Λάβατε υπόψη σας ότι το σπίτι θα έπρεπε να εξυπηρετεί και τις δικές της ανάγκες; Θα μπορούσε να παρακολουθεί το Πανεπιστήμιο στον Πειραιά;
Κατηγορούμενος: Η προτεραιότητά μου ήταν εκείνη. Στο σχέδιο υπήρχε να πάρουμε ένα μεγαλύτερο σπίτι. Οι περιοχές που ψάχναμε ήταν και το Μαρούσι και η Κηφισιά και αλλού. Θέλαμε να βρούμε ένα σπίτι που να πλαισιώνει αυτό που λέτε.
Πρόεδρος: Ωραία είναι να μένεις στο Μαρούσι, αλλά όλοι κοιτάμε και την πρακτική πλευρά. Ήξερε εκείνη πως είναι να περνάς 8 το πρωί την Κηφισίας; Εσείς το ξέρατε αυτό.
Κατηγορούμενος: Το συγκεκριμένο σπίτι το αγάπησα, και εκείνη δεν ήθελε ένα σπίτι μέσα στην πόλη. Και εγώ δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να μένει μέσα στην πόλη.
Πρόεδρος: Πως θα μετακινούνταν στο Πανεπιστήμιο στον Πειραιά από τα Γλυκά Νερά;
Κατηγορούμενος: Δεν είχε περάσει ακόμη στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Ήταν ένα ωραίο σπίτι, το είδε και εκείνη με βιντεοκλήση. Το σπίτι ήταν δίπλα στη θεία της που μένει στη Παλλήνη, πέντε λεπτά από το μετρό. Ήξερα ότι το ήθελε και ήταν κοινή απόφαση εμείς οι δυο να μην μείνουμε στο κέντρο.
Πρόεδρος: Πότε αρχίζουν τα προβλήματα; Μέχρι εδώ όπως λέτε ήταν όλα ρόδινα.
Κατηγορούμενος: Το πρόβλημα είναι υποκειμενική λέξη …Εγώ τη λέξη πρόβλημα δεν την έβαλα.
Πρόεδρος: Από τη δικογραφία φαίνεται πως είχατε προβλήματα.
Κατηγορούμενος: Το αν είναι πρόβλημα ή όχι εγώ στο μυαλό μου το έχω διαφορετικά. Γιατί ξέρω τι περάσαμε μαζί.
Κατηγορούμενος: Η εγκυμοσύνη τόσο νωρίς που δεν προγραμματίζαμε. Ήταν ένα σοκ. Παρ’ όλα αυτά δεν υπήρχε μεταξύ μας να τερματιστεί η εγκυμοσύνη. Ξέραμε ότι θα κάνουμε κάποια στιγμή παιδί, δεν διακυβεύτηκε ποτέ αν θα κρατούσε το παιδί.
Ήταν δεδομένο ότι το παιδάκι ήρθε. Αυτό που έπρεπε να βρούμε ήταν πώς το παιδάκι θα έκανε τη ζωή μας πιο ευτυχισμένη. Ο γυναικολόγος μας βοήθησε πολύ. Της είπε ότι θα μπορεί να κάνει ότι ονειρεύονταν. Μας έδωσε μια ανάσα...
Κατηγορούμενος: Αυτό που μας συνέβη εκείνο το απόγευμα και δε συνέβη στο σώμα μου με γονάτισε. Μας γονάτισε. Μας διέλυσε. Όποιος και να μου το περιέγραφε πριν δε θα το πίστευα. Η Κάρολαιν και πάλι ήταν εκεί για εμένα. Επιβεβαιώθηκε η ποιότητα αυτού του ανθρώπου.
Το Σάββατο το βράδυ απέβαλλε στην κρεβατοκάμαρα μας. Τον σποράκο τον χάσαμε στο σπίτι και το είδαμε. Τον βάλαμε σε ένα κουτάκι, ήταν παιδάκι, δεν ήταν έμβρυο και πήγαμε στον Υμηττό.
