Πάτρα: Εξώδικο από την οικογένεια της σπιτονοικοκυράς στη Ρούλα Πισπιρίγκου
Τι συνέβη;
Ραγδαίες είναι οι τελευταίες εξελίξεις με την υπόθεση που έχει συγκλονίσει όλο το πανελλήνιο - και όχι μόνο - με την υπόθεση της Πάτρας, την ώρα που κατηγορούμενη για το θάνατο του ενός παιδιού, είναι η μητέρα Ρούλα Πισπιρίγκου. Λίγο μετά την αποκάλυψη του ιατρικού πορίσματος για το θάνατο της Τζωρτζίνας, νέα "βόμβα" έπεσε με την είδηση πως η οικογένεια της σπιτονοικοκυράς έστειλε εξώδικο στην 33χρονη.
Εξώδικο στην Ρούλα Πισπιρίγκου
Ο δικηγόρος της οικογένειας της σπιτονοικοκυράς είχε δηλώσει αρκετές φορές πως η ηλικιωμένη δεν εμπιστεύονταν το ζεύγος Ρούλα Πισπιρίγκου - Μάνο Δασκαλάκη, και έτσι η κατηγορούμενη παρέλαβε σήμερα στις φυλακές Κορυδαλλού εξώδικο από την οικογένεια της πρώην σπιτονοικοκυράς της, Ευγενίας Κούτρα Θεοδωροπούλου.
Ο δικηγόρος της οικογένειας, Ανδρέας Θεοδωρόπουλος σύμφωνα με το protothema.gr παρέδωσε το εξώδικο στην 33χρονη κατηγορούμενη για τη δολοφονία της κόρης της, Τζωρτζίνας και με αυτό ζητά να επιστραφούν τα κλειδιά από την οικία της θανούσης.
Στη φόρα συνομιλία γιατρού με τον Δασκαλάκη - Συμβούλευε η Ρούλα να πάει σε ψυχίατρο
Η υπόθεση της Πάτρας εξακολουθεί να είναι μια ιστορία χωρίς τέλος και να απασχολεί τόσο την κοινή γνώμη αλλά και όσους την έχουν αναλάβει για το ποιος είναι (αν υπάρχει) ο ένοχος και που έχει διαπράξει το θάνατο των 3 κοριτσιών. Μέσα από το T- live την Τετάρτη 11/5 δημοσιοποιήθηκε ο διάλογος του Δασκαλάκη με έναν γιατρό, αφού είχε πάθει ανακοπή η Τζωρτζίνα.
Να σημειωθεί εδώ πως τη στιγμή εκείνη το ζευγάρι δεν είχε επικοινωνία αφού και η Ρούλα όταν έγινε η ανακοπή δεν κάλεσε τον Μάνο. Ο πατέρας από την άλλη με τον επιστήμονα, που μιλούσε εξηγούσε γιατί δεν ήθελε η μητέρα να επισκεφτεί σύμβουλο ψυχικής υγείας, ενώ εκείνος από τη μεριά του επέμενε πως η γυναίκα καλό θα ήταν να λάβει ψυχιατρική βοήθεια.
Γιατρός: Η Ρούλα θέλει βοήθεια.
Μάνος Δασκαλάκης: Η Ρούλα μια στιγμή μου μίλησε, μου είπε ότι άκουσε, δεν θα μπω σ΄αυτή τη διαδικασία για το τι άκουσε και δεν με ενδιαφέρει ειλικρινά.
Γιατρός: Μιλήσαμε αρκετή ώρα όμως.
Μάνος Δασκαλάκης: Ναι, μου το είπε.
Γιατρός: Ένιωσα ότι θα ήταν καλό, μια μάνα η οποία…
Μάνος Δασκαλάκης: Ακούστε με, προχθές με τον ψυχίατρο, η Ρούλα ήθελε να σας πάρει τηλέφωνο, είχε πολλά νεύρα. Της είπατε να πάει να της πει πώς να διαχειριστεί το παιδί μετά. Ο ψυχίατρος δεν της είπε τίποτα για το παιδί. Τη ρωτούσε μόνο αν έχει αποπειραθεί ν’ αυτοκτονήσει, αν βλέπει δράκους στο κεφάλι του άνδρα της και αν βλέπει φωτιές στα μάτια του άνδρα της. Μόνο για το παιδί δεν της είπε κάτι.
Γιατρός: Εμείς πήραμε τηλέφωνο και είπαμε « έχουμε μία μαμά η οποία έχει περάσει δύο δύσκολες καταστάσεις παιδιών, δύο απώλειες παιδιών και ήρθε μια τρίτη ανακοπή και θέλουμε να τη βοηθήσουμε στα πλαίσια αυτής της κατάστασης».
Μάνος Δασκαλάκης: Σας λέω τι ρώταγε τη Ρούλα, αυτός ο γιατρός.
Γιατρός: Άρα δεν βοήθησε;
Μάνος Δασκαλάκης: Όταν μπήκα εγώ μέσα μου λέει « η γυναίκα σου είναι ικανή ν’ αυτοκτονήσει; Να κάνει κακό στον εαυτό της;» Του λέω όχι. Αντί να μας πει κάτι για το παιδί, προσπαθούσε να δει αν είναι τρελή η Ρούλα.
Γιατρός: Μη λες τρελή.
Μάνος Δασκαλάκης: Κοιτάξτε γιατρέ, μπορεί τον τελευταίο χρόνο να γίνονται κάποια πράγματα που δεν τα ξέρετε γιατί θεωρούμε ότι δεν σας αφορούν τα προσωπικά μας, εννοείται ότι δεν σας αφορούν, από εκεί και πέρα είμαστε ο ένας 28 ετών, ο άλλος 32 ετών και ξέρουμε τι θέλει το παιδί μας. Και για το καλό του παιδιού μας, ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε. Γιατί μας έχει μείνει μόνο αυτό το παιδί. Το τι έχουμε μεταξύ μας, θα το βρούμε εμείς. Από εκεί και πέρα, μακάρι να ήταν όλες οι γυναίκες σαν τη Ρούλα.
Γιατρός: Όταν έρχεται μια μητέρα και έχει αυτή την εικόνα, εγώ οφείλω σαν γιατρός να το διερευνήσω αυτό το πράγμα. Όταν υπάρχουν χίλια περιστατικά και ξέρω τι σημαίνει όταν έχεις το παιδί σου, πρέπει να δω τι έχει, μήπως έχει μία μανιοκατάθλιψη και πρέπει να τη βοηθήσουμε. Αυτό ζητήσαμε, όχι για το παιδί. Δε ζητήσαμε παιδοψυχίατρο. Ζητήσαμε να δουν αν αυτή η μανούλα θέλει βοήθεια για να μπορεί να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση.
Μάνος Δασκαλάκης: Ο ψυχίατρος δεν κατάφερε τίποτα. Παρά μόνο να την κάνει να γελάσει μαζί του. Είμαι 8 χρόνια με τη Ρούλα. Στο πρώτο παιδί ήταν μια Ρούλα μέσα στο σπίτι που έκλαιγε, βγαίναμε έξω και γέλαγε.
Ήταν το κρύο με τη ζέστη. Και μέσα στο σπίτι έκλαιγε και πήγαινε η Τζωρτζίνα και της έλεγε «μάνα κοίτα εγώ με τον μπαμπά είμαστε δυνατοί». Αυτό προσπαθούσαμε να περάσουμε στο παιδί. Της έλεγα, «πήγαινε πες στη μαμά ότι είμαστε δυνατοί εμείς και δεν κλαίμε».
Εγώ έχω μία άλλη νοοτροπία, που δεν θα δικαιολογηθώ γι αυτό, είμαι της άποψης ότι όταν φεύγει ένας άνθρωπος, δεν μπορείς να μένεις σ αυτό, πρέπει να συνεχίσεις τη ζωή σου, γιατί έχεις άλλον έναν ή άλλους δύο ή άλλους τρεις. Κανένας δεν ξέρει τι κάνω εγώ στο σπίτι μου.
