Η κεταμίνη είχε χορηγηθεί για ιατρικούς λόγους - Η κατάθεση της νοσοκόμας που κρατά στα χέρια του ο Τριανταφυλλόπουλος

Όλη η αλήθεια

Αρθρογράφος: Youweekly Team
Youweekly Team
Συντακτική Ομάδα
Η κεταμίνη είχε χορηγηθεί για ιατρικούς λόγους - Η κατάθεση της νοσοκόμας που κρατά στα χέρια του ο Τριανταφυλλόπουλος

Η υπόθεση της Πάτρας και των τριών νεκρών κοριτσιών δεν βρίσκει τέλος και, όπως είχε αποκαλυφθεί λίγες ημέρες πριν, ένας πολύ γνωστός δημοσιογράφος θα ερχόνται στο προσκήνιο με στόχο την υπεράσπιση της Ρούλας Πισπιρίγκου. Ο λόγος για τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο για τον οποίο μίλησε η δημοσιογραφική ομάδα της Κατερίνας Καινούργιου στην εκπομπή της Super Κατερίνα, το πρωί της Τρίτης 31/5.

Τα στοιχεία που διαθέτει ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος

Ο δημοσιογράφος, λοιπόν, εξήγησε πως αυτή τη στιγμή στη διάθεσή του έχει όσα του ανέφερε η προϊσταμένη νοσοκόμα σε ένα από τα νοσοκομεία που βρισκόταν η 9χρονη Τζωρτζίνα, η οποία του ανέλυσε την κατάσταση στην οποία βρισκόταν η κόρη της κατηγορούμενης.

Η προϊσταμένη δεν έχει κληθεί ακόμα να καταθέσει και γι' αυτόν τον λόγο ο ίδιος προτίθεται να καταθέσει. Τα στοιχεία αυτά είναι ύψιστης σημασίας, καθώς η γυναίκα γνώριζε πως είχε χορηγηθεί κεταμίνη για ιατρικούς λόγους. Τατυτόχρονα, επισημάνθηκε πως ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος δεν θα κατατέθει υπέρ της Πισπιρίγκου.

Η πλευρά της Ρούλας Πισπιρίγκου, από την άλλη, πραγματοποίησε αίτημα για να καταθέσει μία νοσοκόμα με την οποία είχε έρθει κοντά η 33χρονη μητέρα. Παρόλα αυτά, η ίδια δήλωσε απροθυμία να καταθέσει.

«Η Τζωρτζίνα είχε μεγάλη αδυναμία στον πατέρα της»

Η δασκάλα της Τζωρτζίνας μίλησε στην εκπομπή «Live News» όπου αναφέρθηκε για την περίοδο όπου έφυγε από τη ζωή η μικρή Μαλένα.

«Εγώ πέρασα το διάστημα με την Τζωρτζίνα όταν είχε χαθεί η Μαλένα. Ήταν πάρα πολύ δεμένες σαν αδερφούλες και το παιδάκι το στήριξα γιατί εντάξει, του στοίχισε. Ήταν κοντά στην ηλικία οι δύο αδελφούλες και ήταν αγαπημένα τα κοριτσάκια. Αγαπημένες αδελφούλες πολλές φορές μιλούσε για την αδερφή της, με αγάπη.

Μετά τον χαμό της Μαλένας εγώ δεν μπόρεσα, δεν μπορούσα να το διαχειριστώ, δεν πήγα στην κηδεία, πήγα στο μνημόσυνο του παιδιού και εκεί η Τζωρτζίνα ήταν κοντά μου, ήθελε έτσι να βρίσκεται κοντά μου, αποζητούσε δηλαδή την αγκαλιά μου, το χάδι μου, εντάξει ήμασταν και δεμένες με την Τζωρτζίνα ήταν ένα παιδάκι που μόνο καλά έχω να θυμάμαι από αυτό το παιδάκι.

Η Τζωρτζίνα είχε μεγάλη αδυναμία στον πατέρα της, ένα παιδάκι που γυρνούσε και δύο τρεις φορές πίσω να τον χαιρετήσει το πρωί που τα έφερναν στο σχολείο, είχε αδυναμία στον μπαμπά της. Απομονωμένη δεν ήταν απλώς ήθελε να της δίνουμε λίγο περισσότερη προσοχή και περισσότερο εγώ, καθόταν περισσότερο κοντά μου και σιγά σιγά ερχόμενο σε επαφή με τα άλλα παιδάκια, γιατί παιδί ήταν, σιγά σιγά το ξέχασε, το ξεπέρασε και συνέχισε πιο κάτω.

Ήθελε να έχουμε κάποια επικοινωνία, είχαμε και κάποια επικοινωνία εκτός σχολείου, δηλαδή ήθελε να μου μιλάει, εκτός του ωραρίου του νηπιαγωγείου, ήθελε να μου λέει πώς περνούσε το απόγευμα, κάποιες εξωσχολικές δραστηριότητες που έκανε, ήθελε να το μοιράζεται μαζί μου».