«Άνθρωποι έκλαιγαν και ούρλιαζαν γιατί...» - Η σοκαριστική εξομολόγηση του 37χρονου για τον σεισμός στην Τουρκία

«Ήταν κόσμος που δεν είχε φορέσει καν τα παπούτσια τους»

Γεωργία Θεοδωρίδου
Youweekly Editor
«Άνθρωποι έκλαιγαν και ούρλιαζαν γιατί...» - Η σοκαριστική εξομολόγηση του 37χρονου για τον σεισμός στην Τουρκία

Στην Ελλάδα βρίσκεται ένας από τους Έλληνες που έζησε τον φονικό σεισμό των 7,8 ρίχτερ, στη Τουρκία και στη Συρία, οποίος μίλησε πριν από μερικά 24ωρα ξανά στα ελληνικά κάνάλια (δείτε εδώ τις πρώτες του δηλώσεις). Ο Αλέξης Παπαδάτος, μίλησε ζωντανά στο T-live και στην Τατιάνα Στεφανίδου το μεσημέρι της Τρίτης (7/2).

Διαβάστε επίσης: Σεισμός στην Τουρκία: Ανατριχιαστικό - Μωρό γεννήθηκε μέσα στα συντρίμμια στο Χαλέπι της Συρίας (Βίντεο)

Οι δηλώσεις του Έλληνα, Αλέξη Παπαδάτου για τον σεισμό στην Τουρκία

«Ήταν μία συγκλονιστική εμπειρία. Δεν εύχομαι σε κανέναν να τη ζήσει. Εγώ βρισκόμουν στην περιοχή για λίγες ημέρες για επαγγελματικούς λόγους. Είχα προγραμματίσει να φύγω τη Δευτέρα και δυστυχώς με πρόλαβε ο σεισμός. Την ώρα του σεισμού, ήμουν στο ξενοδοχείο και κοιμόμουν όπως ο περισσότερος κόσμος. Βγαίνοντας από το ξενοδοχείο, συνειδητοποίησα το μέγεθος της καταστροφής.

Γύρισα και είδα το ξενοδοχείο και διαπίστωσα ότι το διπλανό κτήριο δεν υπήρχε. Μέσα στο ξενοδοχείο ήταν κάποια δευτερόλεπτα που το αίσθημα ήταν απίστευτο. Ό,τι κι αν σας περιγράψω είναι πολύ λίγο» σημείωσε αρχικά ο κ. Παπαδάτος.

Και πρόσθεσε στη συνέχεια: «Πήγα κάτω από ένα γραφείο να προστατευτώ. Βέβαια έπεσε το ρεύμα κι άρχισαν να πέφτουν αντικείμενα αλλά και σοβάδες από τους τοίχους. Τότε κατάλαβα ότι έχει αρχίσει η κατάρρευση του κτηρίου. Ήταν κάποια δευτερόλεπτα στον σεισμό, που λες «τώρα θα πέσουμε». Σε ένα κτήριο περίπου 20 ορόφων, εγώ βρισκόμουν στον 6ο. Πολύ άσχημο συναίσθημα, συγκλονιστική εμπειρία. Πρόλαβα να βγω από το ξενοδοχείο και κατευθύνθηκα σε μία μεγάλη αλάνα με πολύ κόσμο. Εκεί αντικρίσαμε το μέγεθος της καταστροφής».

Ο κ. Παπαδάτος περιέγραψε τις στιγμές που ακολούθησαν μετά τον φονικό εγκέλαδο, που μετρά χιλιάδες νεκρούς. «Ήταν κόσμος που δεν είχε φορέσει καν τα παπούτσια τους, χωρίς τηλέφωνα, χωρίς τρόπο να επικοινωνήσουν με τους δικούς τους. Άλλοι να τρέχουν πανικόβλητοι να ψάχνουν τους δικούς τους, να τραβάνε τα σίδερα και τα μπάζα με τα χέρια, άνθρωποι που τους έβλεπες να κλαίνε γιατί προφανώς βρήκαν κάποιον δικό τους νεκρό».