Τραγωδία Τέμπη: «Τα ακούγαμε όλα από το κινητό! Η κόρη μου παρακαλούσε να...» - Σοκάρει μαρτυρία πατέρα
«Την άκουγα που εγκατέλειπε το τρένο και άκουγα, ο Χρήστος, ο Χρήστος»
Συγκλονίζουν καθημερινά οι μαρτυρίες επιβατών και γονέων για το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη. Πάνω από 50 άνθρωποι ταυτοποιήθηκαν νεκροί και το κλίμα που επικρατεί σε όλη την Ελλάδα είναι ασύλληπτος θρήνος!
Στην εκπομπή Δεκατιανοί του ΣΚΑΙ, μίλησε πατέρας του οποίου η κόρη επέβαινε στο δεύτερο βαγόνι και σώθηκε από θαύματα. Αυτή την στιγμή νοσηλεύεται τραυματισμένη στη Λάρισα.
Όπως αποκάλυψε λοιπόν, την ώρα της σύγκρουσης μιλούσαν στο τηλέφωνο και άκουσε τα πάντα, όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης και στη συνέχεια όταν προσπαθούσαν να βγουν από τα διαλυμένα βαγόνια.
Η μαρτυρία πατέρα για την τραγωδία στα Τέμπη
«Την κόρη μου και άλλες δυο φίλες της που είναι συμφοιτήτριες, ευτυχώς τις βοήθησε ο Θεός. Ήταν στο δεύτερο βαγόνι. Τη βοήθησε ο Θεός και επέζησε. Ο λόγος που βγήκα να μιλήσω είναι για να ευχαριστήσω δυο ανθρώπους που τη βοήθησαν. Την ώρα του δυστυχήματος, η κόρη μου ήταν μέσα στο τρένο μαζί με τις φίλες της, την Μαρία και την Έλλη και άλλο ένα παιδί, υπήρχε εκεί και ένα παιδί, Χρήστος το όνομά του.
Δείτε επίσης: «Θα μαζέψουν κομμάτια κρέας και εάν υπάρχει DNA θα τα παραδώσουν σε φέρετρο» - Ανατριχιάζει η αδερφή του Γιάννη Βουτσινά
Την ώρα του δυστυχήματος, η κόρη μου έμεινε με το κινητό στο χέρι και ακούγαμε live όλες τις εξελίξεις. Την άκουγα που εγκατέλειπε το τρένο και άκουγα, ο Χρήστος, ο Χρήστος. Τη βοήθησε, να τον έχει καλά ο Θεός, και την κόρη μου και τις φίλες της αλλά και ένα παιδί που είχα κάψει τα μάτια του. Είναι ένας ήρωας αστυνομικός που θεωρώ ότι πρέπει να αναφέρω το όνομά του γιατί αν δεν ήταν αυτό το παιδί, δε θα μπορούσαν να βγουν από εκεί αυτά τα παιδιά. Υπηρετεί στο αστυνομικό τμήμα Γλυφάδας, να τον χαίρονται οι γονείς του.
Δεν τον γνωρίζαμε, ούτε είχε πει την ιδιότητά του, την έμαθα εγώ μετά… Όταν τα παιδιά εγκατέλειψαν το τρένο με τη βοήθεια αυτού του παιδιού, η κόρη μου τσακίστησε σε κάτι σίδερα, τα ακούγαμε όλα από το κινητό… Εκείνη την ώρα βρέθηκε ένας αστυνομικός, τον έπιασε η κόρη μου από τα πόδια και τον παρακάλεσε να την πάρει και να την πάει στο νοσοκομείο. Αυτός ο άνθρωπος την έβαλε στο περιπολικό με τις δυο φίλες της, φύγανε αμέσως για το νοσοκομείο. Ευάγγελος Ντόντος είναι το όνομά του και υπηρετεί στη Λάρισα» ανέφερε ο πατέρας της φοιτήτριας.
«Οι εικόνες ήταν τραγικές, τραυματισμένοι άνθρωποι, κάποιοι ακρωτηριασμένοι»
Ο φοιτητής Ανδρέας Αλικανιώτης, µιλάει στο Secret των Παραπολιτικών για τις δραµατικές στιγµές της σύγκρουσης. Ήταν ανάμεσα στα παιδιά που έσωσαν πολύ κόσμο!
«Σπουδάζω µηχανικός στην Ακαδηµία του Εµπορικού Ναυτικού της Θεσσαλονίκης και πήγαινα στην πόλη µε το τρένο. Βρισκόµουν στο δεύτερο βαγόνι και µέχρι να γίνει το συµβάν περιφερόµουν στο τρένο µαζί µε τον συµφοιτητή µου, τον ∆ηµήτρη, και άλλα δύο παιδιά από τη σχολή µας. Κάποια στιγµή νωρίτερα, επειδή είχε καθυστέρηση το τρένο, µιλούσα στο κινητό για το ποιος θα µε παραλάβει όταν θα φτάσω, γιατί δεν θα προλάβαινα το λεωφορείο για να πάω στη Μηχανιώνα, όπου µένω και είναι και η σχολή µου».
Δείτε επίσης: «Δεν θα νιώσω ξανά την αγκαλιά του παιδιού μου» - O σπαραγμός της μητέρας του μηχανοδηγού
«Την ώρα που µιλούσα στο κινητό, ξαφνικά ένιωσα τη σύγκρουση. Μέσα σε δευτερόλεπτα είχε εκτροχιαστεί το βαγόνι και γύρω µας άρχισαν να µας τυλίγουν φλόγες. Οταν µετά από λίγο σταµάτησε το τράνταγµα από την πρόσκρουση, ανοίξαµε τους φακούς και αρχίσαµε να ψάχνουµε τρόπο να αποδράσουµε από την αποπνικτική ατµόσφαιρα. Εγώ προσπαθούσα µε τη συνεργασία των φίλων µου να βρω διέξοδο. Σπάσαµε το τζάµι και αρχικά βοήθησα να σκαρφαλώσουν πέντε άτοµα πάνω στο παράθυρο του τρένου και στη συνέχεια να πηδήξουν κάτω, από ένα ύψος 3 µε 4 µέτρα. Στη συνέχεια, αφού βγήκαν όλοι, βγήκα και εγώ.
Οι εικόνες που αντίκρισα έξω από το τρένο ήταν τραγικές. Βαριά τραυµατισµένοι άνθρωποι, µε εγκαύµατα, χτυπήµατα και κάποιοι ακρωτηριασµένοι. Εκεί προσπάθησα να κρατήσω την ψυχραιµία µου. Μαζί µε τους υπόλοιπους που ήµασταν στο χωράφι περιµέναµε µέχρι να έρθει βοήθεια», τονίζει ο Ανδρέας Αλικανιώτης και µιλάει για τον τραυµατισµό του, αλλά και το έντονο συναίσθηµα που ένιωσε εκείνη τη δύσκολη στιγµή. «Εγώ το µόνο που έπαθα ήταν να χτυπήσω το δεξί µου γόνατο όταν πήδηξα από το βαγόνι και µέσα στη σύγκρουση είχα κάποια µικροεγκαύµατα και µικροεκδορές. Ηταν πολύ δύσκολες στιγµές. Είχα πιστέψει ότι εκείνη την ώρα θα πεθάνω. Οτι τελείωσαν όλα, έτσι, απλά».
«Εγώ αυτό που έχω να πω είναι ότι δεν ήµουν ο µόνος ήρωας εκεί µέσα. Υπήρχαν και άλλα ψύχραιµα παιδιά που βοήθησαν. Τελευταία σκηνή που θυµάµαι ήταν να µπαίνω στο νοσοκοµείο και να µε αγκαλιάζουν δύο κοπέλες που είχα βοηθήσει. Ενιωσα συγκίνηση και υπερηφάνεια και έχω τη συνείδησή µου και την ψυχή µου γεµάτη, γιατί ό,τι µπόρεσα να κάνω το έκανα. Το βαγόνι µου ήταν γεµάτο από νέους ανθρώπους και πολλοί επίσης από αυτούς που αγνοούνται είναι κάτω από 25 χρόνων».
«Το κινητό µου είχε καταστραφεί, αλλά ο φίλος µου ο ∆ηµήτρης είχε στην τσέπη του το δικό του και πήρα τους γονείς µου. Τους είπα: “Μην αγχώνεστε, είµαι καλά, είµαι ζωντανός, πάω στο νοσοκοµείο στη Λάρισα”».
