Τάσος Τρύφωνος: «Αρρώστησα από το άγχος μου όταν μου πρότειναν τον "Αδύναμο κρίκο"»!
Αποκλειστική συνέντευξη στο Youweekly!
«Αρρώστησα από το άγχος μου όταν μου πρότειναν τον "Αδύναμο κρίκο"», αποκάλυψε αποκλειστικά στο Youweekly, ο παρουσιαστής Τάσος Τρύφωνος.
Σε λίγες ημέρες ετοιμάζεται να πει την κλασική πια ατάκα «λυπάμαι, είστε ο πιο αδύναμος κρίκος», αφού το τηλεπαιχνίδι που σάρωσε σε τηλεθέαση τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο αποτελεί τη μεγάλη φετινή μεταγραφή του ΣΚΑΪ.
Ο δημοσιογράφος Τάσος Τρύφωνος μιλά για πρώτη φορά στο YOU για τη δύσκολη απόφασή του πριν μερικά χρόνια να φύγει από την Ελλάδα, για την επιστροφή του, τα παιδικά του χρόνια στη Λεμεσό, τους γονείς του, τον ρόλο που έπαιξε σε μια δύσκολη στιγμή του η Έλενα Ακρίτα, τις μνήμες της εισβολείς που σημάδεψαν την εφηβεία του, αλλά και τις παρ' ολίγον... ατυχίες του.
ΣΚΑΪ: Η επίσημη ανακοίνωση του σταθμού για τον «Πιο αδύναμο κρίκο»!
Ο Τάσος ετοιμάζεται να βάλει το μαύρο τηλεοπτικό του κοστούμι και να επαναφέρει το θρυλικό τηλεπαιχνίδι στην Ελλάδα, καταφέρνοντας έτσι να είναι ο πρώτος παρουσιαστής που θα το παρουσιάζει ταυτόχρονα σε δύο χώρες. Μου μιλά συγκινημένος για τις προσκλήσεις που δεχόταν όλα αυτά τα χρόνια από σχολεία στην Κύπρο, όπου οι μαθητές έπαιζαν το παιχνίδι.
Το καλοκαίρι του 2012, μετά από είκοσι χρόνια στην Αθήνα όπου ζούσες και εργαζόσουν, αποφάσισες ξαφνικά να επιστρέψεις στην Κύπρο. Ήταν δύσκολος αυτός ο επαναπατρισμός;
Ήταν δύσκολο να πάρω την απόφαση, ναι. Είχα στήσει τη ζωή μου στην Αθήνα, στην πόλη όπου ήθελα να ζήσω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Από πολύ μικρός ήθελα να μπω στη σχολή των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας στο Πάντειο, όπως και έγινε, και ήξερα πως θα έμενα. Μπορώ να πω ότι ήμουν από τους τυχερούς του χώρου επειδή αμέσως, παράλληλα με τις σπουδές μου, άρχισα να εργάζομαι δίπλα σε μεγάλα ονόματα του χώρου. Έτσι βρέθηκα στην ΙΜΑΚΟ και μετά στις εκδόσεις Λυμπέρη, στον ΑΝΤ1 -στο «Κάτσε καλά» με Άννα Δρούζα και Φώτη Σεργουλόπουλο και μετά με Μαρία Μπακοδήμου- και στη συνέχεια στο κραταιό τότε MEGA και στην εκπομπή «Prive» με την Έλενα Κατρίτση και τον Χρήστο Ζαμπούνη αρχικά. Άρχισα να δουλεύω στη δισκογραφική ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ στο τμήμα δημοσίων σχέσεων. Το 2003 ξεκίνησα και το ραδιόφωνο με πρωινή εκπομπή στο LOVE RADIO και το 2005 ανέλαβα τη διεύθυνση του σταθμού, παράλληλα με τις εκπομπές. Μετά βέβαια προέκυψε η κρίση στα ΜΜΕ και έβλεπες μια πολύ «μαύρη» εικόνα στον χώρο μας που δεν ήξερες πότε θα φτιάξει. Κατά καιρούς, όλα αυτά τα χρόνια, είχα πολύ αξιόλογες προτάσεις από την Κύπρο και έτσι τη συγκεκριμένη στιγμή αποφάσισα πως ήταν η στιγμή να επιστρέψω. Λειτούργησε το ένστικτό μου και δεν με πρόδωσε.
Όταν γύρισες, έμεινες στο πατρικό σου σπίτι;
Οι γονείς μου ζουν στη Λεμεσό, αλλά εγώ έμενα στη Λευκωσία, σε μια πόλη την οποία δεν γνώριζα και δεν είχα ζήσει μόνιμα μέχρι τότε. Με την επιστροφή μου ήθελα να αποκτήσω δύο πολυτέλειες που δεν είχα στην Αθήνα. Πρώτον, να μένω δίπλα από τη δουλειά μου και, δεύτερον, ήθελα το μεσημέρι, επειδή ξυπνούσα πρωί για τη ραδιοφωνική εκπομπή, να επιστρέφω στο σπίτι μου για τη μεσημεριανή μου σιέστα.
Προλάβαινες, ωστόσο, να δεις του γονείς σου;
Λόγω δουλειάς, δεν νομίζω πως με βλέπουν σήμερα περισσότερο από τότε που ζούσα στην Αθήνα! Ψυχολογικά, όμως, νιώθουν ότι είμαι μόνο πενήντα λεπτά μακριά τους και δεν χρειάζεται να πάρουν αεροπλάνο για να βρεθούμε (γέλια).
Ήταν ανοιχτοί μαζί σου στο να κάνεις ό,τι επιθυμούσες ως παιδί, σε άφηναν ελεύθερο να αποφασίσεις εσύ τι θα γίνεις στη ζωή σου;
Ναι, ήταν πάντα πολύ υποστηρικτικοί μαζί μου. Στον πατέρα μου άρεσε πάντα πολύ η τηλεόραση και να ενημερώνεται για όλα. Λιμενικός ήταν, δεν είχε σχέση με τα ΜΜΕ, όμως ήταν και είναι «άρρωστος» τηλεορασάκιας. Να φανταστείς ότι τη δεκαετία του ’80 έβαλε ειδικές κεραίες και αποκωδικοποιητές στο σπίτι για να μπορούμε να βλέπουμε κανάλια από τις γειτονικές χώρες, αλλά και από τις αγγλικές βάσεις που ήταν κοντά στο σπίτι μας. Επίσης, καθημερινά μας έφερνε μια κυπριακή και μια αθηναϊκή εφημερίδα. Μόλις βγήκαν τα πρώτα κομπιούτερ, αγόρασε ένα και έφερε δάσκαλο για να μας εκπαιδεύσει.
Είναι εντελώς διαφορετική προσωπικότητα η μαμά σου;
Είναι άνθρωπος με χαμηλό προφίλ η μαμά μου, ήρεμος άνθρωπος, πολύ της εκκλησίας, αλλά ταυτόχρονα και δυναμική. Ο πατέρας μου, για πολλά χρόνια, πριν το λιμενικό, ήταν ναυτικός και έλειπε σε υπερπόντια ταξίδια. Φαντάσου τώρα, τέλη δεκαετίας του ’70 με μέσα της δεκαετίας του ’80 που ήταν και δύσκολη η επικοινωνία. Η μητέρα μου είχε αναλάβει τα πάντα στο σπίτι, φυσικά. Όταν ήθελα στη Δευτέρα Λυκείου να πάω για εβδομάδα εργασίας στο ΡΙΚ -ένα σύστημα που υπήρχε τότε για να δουλέψεις σε πραγματικές συνθήκες πάνω στο επάγγελμα που σε ενδιαφέρει για να δεις εάν όντως σου αρέσει-, ο λυκειάρχης έβαλε βέτο επειδή έπρεπε να παίρνω ταξί για μία ώρα περίπου για να πηγαίνω καθημερινά Λεμεσό – Λευκωσία και το αντίστροφο. «Μόνο εάν υπογράψει η μητέρα σου ότι αναλαμβάνει την ευθύνη», μου είπε και έτσι κι έγινε.
Τα παιδιά στην Κύπρο ακόμη και σήμερα κουβαλούν από τις οικογένειές τους τις καταβολές της τουρκικής εισβολής και κατοχής; Το έζησες κι εσύ;
Γεννήθηκα λίγους μήνες μετά την εισβολή. Θυμάμαι, όμως, όταν ήμουν 5 χρόνων στο Νηπιαγωγείο και μας μίλησαν γι’ αυτό το θέμα, πως είχαμε σοκαριστεί όλα τα παιδιά γιατί δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε πώς μια άλλη χώρα κρατάει με τα στρατεύματά της τη μισή μας χώρα. Είναι ένα βαθύ τραύμα που υπήρχε και πάντα θα υπάρχει πιστεύω σε κάθε Κύπριο. Όπως λέει και μια φίλη μου «δεν μπορείς να είσαι Κύπριος και να αισθάνεσαι απόλυτα ευτυχισμένος όσο υπάρχει η κατοχή». Μεγαλώνοντας, ως έφηβος και μαθητής, έζησα και τις μαθητικές διαδηλώσεις που κάναμε για το ψευδοκράτος και θυμάμαι και το αγωνιστικό πνεύμα που υπήρχε στις συναυλίες του Γιώργου Νταλάρα στα 20 χρόνια από την εισβολή.
Τα τουρκικά σίριαλ που έπαιζαν τα ελληνικά κανάλια, τα έβλεπες ευχάριστα ή δεν ήθελες καθόλου να ακούς γι’ αυτά;
Είχα δει κάποιες στιγμές το πρώτο τότε σίριαλ στο Mega «Τα σύνορα της αγάπης». Μετά, όμως, αυτή η ολοκληρωτική επέλαση των τουρκικών σίριαλ στην τηλεόραση δεν μου άρεσε. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι οι Τούρκοι κατάφεραν να δημιουργήσουν μια βαριά βιομηχανία με τις σειρές τους, οι οποίες όλες είναι καλογυρισμένες και ακριβές παραγωγές. Τις πουλούσαν σε πολλές χώρες στο εξωτερικό. Θα μπορούσαμε κι εμείς να φτιάξουμε μια τέτοια βιομηχανία. Το «Μπρούσκο», πριν από λίγα χρόνια, πουλήθηκε ακόμα και στη Λατινική Αμερική, την πατρίδα της τηλενουβέλας.
Φαντάζομαι θα γνωρίζεσαι με τον δημιουργό του, τον Ανδρέα Γεωργίου;
Φυσικά, από τότε που ήταν αρκετά νεαρός. Ξεκίνησε ως βοηθός παραγωγής σε διάφορες εκπομπές του ΣΙΓΜΑ και είχαμε επικοινωνία όταν πήγαινα ως καλεσμένος. Του βγάζω το καπέλο, γιατί μόνος του κατάφερε αυτά που κατάφερε και, ενώ είχε αμφισβητηθεί τόσο πολύ -ειδικά στις αρχές-, απέδειξε ότι με σκληρή δουλειά μπορείς να τα καταφέρεις.
Τα πρώτα χρόνια που ζούσες στην Αθήνα, ως φοιτητής, έζησες έναν ιδιότυπο ρατσισμό επειδή ήσουν Κύπριος;
Στο πανεπιστήμιο κάποιοι συμφοιτητές μου μού έλεγαν «φαντάζομαι θα γυρίσεις στην Κύπρο μετά, γιατί στην Ελλάδα λόγω προφοράς δεν θα μπορείς να δουλέψεις στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο, μόνο στα έντυπα». Εγώ τους απαντούσα «όχι, εδώ θα δουλέψω και δεν θα έχω κανένα πρόβλημα». Ποτέ, μα ποτέ δεν αντιμετώπισα πρόβλημα σε κάποια δουλειά. Δεν άκουσα ποτέ πίσω από την πλάτη μου άσχημα σχόλια, του τύπου «τι να τον κάνουμε αυτόν στη δουλειά μας;». Αντίθετα, όταν επέστρεψα στην Κύπρο τα άκουσα αυτά -δυστυχώς- από κάποιους συμπατριώτες μου του χώρου που προφανώς ένιωσαν ότι «έμπαινα στα πόδια τους». Τότε ξαφνιάστηκα, αλλά μάλλον θα έπρεπε να το περιμένω.
Επιστρέφεις στην Ελλάδα με τον «Πιο αδύναμο κρίκο», που έκανε μεγάλη επιτυχία τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο. Η μεταγραφή σου αποτέλεσε έκπληξη…
Για μένα δεν είναι έκπληξη το ότι επιστρέφει στην ελληνική τηλεόραση. Η έκπληξη για μένα ήταν το πόση επιτυχία και internet sensation έχει γίνει στην Ελλάδα. Όσα χρόνια ασχολούμαι με την τηλεόραση -τα περισσότερα πίσω από τις κάμερες- δεν έχω δει κάποιο αντίστοιχο φαινόμενο. Ένα παιχνίδι γνώσεων, δηλαδή, που γίνεται στην Κύπρο και δεν προβάλλεται εδώ, να έχει τόσο αντίκτυπο στην Ελλάδα. Θεωρούσα, όμως, λογικό, 18 χρόνια μετά την πρώτη μετάδοση του παιχνιδιού στο Mega, με παρουσιάστρια τότε την υπέροχη και αξεπέραστη Έλενα Ακρίτα, ότι κάποιο κανάλι θα ήθελε να το επαναφέρει, μέσα στο πλαίσιο της παγκόσμιας τάσης που υπάρχει για επαναφορά παλαιότερων format. Ο ΣΚΑΪ αφουγκράστηκε ότι ο κόσμος ήθελε να δει τον «Πιο αδύναμο κρίκο» κι έτσι αποφάσισε να επανέλθει μετά από 18 χρόνια στην ελληνική τηλεόραση.
Ασκήθηκε κριτική στο παιχνίδι, θεωρήθηκε ως και στημένο για να κερδίσει τηλεθέαση, αφού σε μερικές πολύ απλοϊκές ερωτήσεις οι διαγωνιζόμενοι απαντούσαν λάθος...
Μιλάω ειλικρινά πως ήταν όλα αυθόρμητα και αληθινά! Δεν γίνονταν κάστινγκ, άρα δεν υπήρχε η δυνατότητα να «στηθεί», γιατί η Κύπρος είναι ένας μικρός τόπος και όποιος έπαιρνε τηλέφωνο και ήθελε να συμμετάσχει γινόταν δεκτός. Οι παίκτες απαντούσαν έτσι, πιστεύω είτε γιατί «πιέζονταν» από τον χρόνο είτε γιατί δεν ήταν εξοικειωμένοι με τις κάμερες. Πάντως, και να θέλαμε να το κάνουμε «στημένο», αποκλείεται να έβγαινε τόσο καλό! (γέλια)
Ζήτησες ποτέ από την Έλενα Ακρίτα τη συμβουλή της;
Ναι, φυσικά. Όταν μου είχαν κάνει την πρόταση από το ΡΙΚ αγχώθηκα, γιατί ήταν διαφορετική αυτή η εκπομπή από το talk-show που έκανα. Στην κυριολεξία, λίγο πριν ξεκινήσω τα γυρίσματα του «Πιο αδύναμου κρίκου» στην Κύπρο, πριν δύο χρόνια, αρρώστησα από το άγχος και έμεινα στο κρεβάτι για τρεις μέρες. Πήρα τηλέφωνο την Έλενα και όταν της είπα ότι μου έκαναν πρόταση να παρουσιάζω τον «Κρίκο», μου λέει... «ωχ!». Μου εξήγησε ότι είναι ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι, όχι μόνο μπροστά από τις κάμερες αλλά και στο γύρισμα, και είχε απόλυτο δίκιο. Με συμβούλεψε να μην προσπαθήσω να μιμηθώ ούτε εκείνη ούτε την Αγγλίδα παρουσιάστρια, αλλά να είμαι ο εαυτός μου βάσει του χαρακτήρα που βγάζω τόσα χρόνια και στη ραδιοφωνική μου εκπομπή. Με βοήθησε πολύ η Έλενα, με ξεμπλόκαρε.
Ποιον καλεσμένο ή καλεσμένη κυνηγούσες για πολλά χρόνια στο «ΤΕΤ-Α-ΤΕΤ» και τελικά κατάφερες να του κάνεις συνέντευξη παίρνοντας μια προσωπική ικανοποίηση;
Κυνηγούσα τη Μαρινέλλα για πάρα πολλά χρόνια γιατί, όπως όλοι ξέρουμε, δεν δίνει τηλεοπτικές συνεντεύξεις. Μου έκανε ένα μεγάλο δώρο, ήταν απίστευτη, μοναδική. Όταν άκουσα να μου λέει το «εντάξει, θα την κάνουμε» και ορίσαμε την ημερομηνία εγγραφής, έλεγα πως αν δεν τελειώσω την εκπομπή και δεν πω «ευχαριστούμε πολύ, καλό σας βράδυ» δεν θα το πιστεύω. Επίσης, κατάφερα να συναντήσω τον Κώστα Γαβρά στο σπίτι του, στο Παρίσι. Οι συνεντεύξεις για τις οποίες ακόμη μου μιλά ο κόσμος, ήταν με τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο αλλά και με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ο οποίος μου έδωσε την τελευταία του συνέντευξη, γιατί είχε αποφασίσει να μη δώσει καμία άλλη μετά. Αυτές οι συνεντεύξεις με συγκινούν, γιατί ρωτάς και μαθαίνεις για περιόδους της νεοελληνικής ιστορίας από τους πραγματικούς πρωταγωνιστές της.
Ποιον επώνυμο γνώρισες από κοντά και αυτόματα τον απομυθοποίησες ή έφτασε σε σημείο ακόμη και να σε σε εκνευρίσει;
Υπήρξε υπουργός πρώην κυβέρνησης, ο οποίος στη συνέντευξή μας είχε απαίσια συμπεριφορά, πράγμα που με απογοήτευσε επειδή εκτιμούσα πολύ το μυαλό του. Ήταν αγενής και ήθελε να γίνει το δικό του. Κάποια στιγμή οξύνθηκαν τα πνεύματα, αλλά η εκπομπή τελικά βγήκε και κανείς δεν κατάλαβε κάτι στον «αέρα».
Λόγω της θητείας σου στη δισκογραφία, είχες προσωπική επαφή και δούλεψες με κάποια πολύ μεγάλα ονόματα...
Ναι, βέβαια. Με τον Σάκη Ρουβά δουλέψαμε πολύ σκληρά μαζί για την τουρνέ προώθησης του «Shake it» στην Ευρώπη το 2004. Ήμασταν με μια βαλίτσα στο χέρι και αλλάζαμε συνεχώς αεροπλάνα για δύο μήνες. Με την Έλενα Παπαρίζου κάναμε μαζί την πρώτη της συνέντευξη σε περιοδικό στην Ελλάδα. Είχαμε κάνει μάλιστα τη φωτογράφιση 3 φορές μέχρι να καταλήξουμε. Με τη Δέσποινα δεν δουλέψαμε μαζί, γιατί όταν πήγα στη ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ είχε ήδη πάρει μεταγραφή στη HEAVEN. Πρέπει να πω, όμως, ότι με είχε συγκινήσει, γιατί την ημέρα που μετακόμιζα από την Αθήνα για την Κύπρο και μάζευα τις κούτες, με πήρε τηλέφωνο, μου ευχήθηκε τα καλύτερα, μου είπε ότι λυπάται που φεύγω και ότι είναι δίπλα μου σε ό,τι τη χρειαστώ.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΩΣΤΑΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
Περισσότερα στο περιοδικό Youweekly που κυκλοφορεί κάθε Τετάρτη στα περίπτερα μόνο με 1,50 ευρω!!
