Χάρης Ρώμας: Απίστευτη εξομολόγηση! «Ας αυτοκτονήσω, ας βάλω μια πέτρα στο λαιμό και να πάω να πέσω»! (Βίντεο)

«Ήταν η πλήρης καταστροφή...»!

Χάρης Ρώμας: Απίστευτη εξομολόγηση! «Ας αυτοκτονήσω, ας βάλω μια πέτρα στο λαιμό και να πάω να πέσω»! (Βίντεο)

Ο Χάρης Ρώμας έκανε μία απίστευτη εξομολόγηση, όπου μεταξύ άλλων είπε: «Ας αυτοκτονήσω, ας βάλω μια πέτρα στο λαιμό και να πάω να πέσω»!

Ο γνωστός ηθοποιός έδωσε μία συνέντευξη, όπου αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην αποχώρησή του από την τηλεόραση μετά το «Δεληγιάννειο Παρθεναγωγείο», αλλά και στην επιστροφή του με το «Καφέ της Χαράς».

Είπε χαρακτηριστικά:

«Το Καφέ της Χαράς επιστρέφει στις 17 Ιανουαρίου. Έφυγα από την τηλεόραση πριν τη κρίση, ακριβώς γιατί αισθανόμουν ένα βάρος. Από την τηλεοπτική μου πορεία είχα ταυτιστεί με την έννοια του τηλεοπτικού σταρ, ήμουν ένας πρωταγωνιστής με μεγάλες επιτυχίες. Είχα φτάσει σε σημείο να με πνίγει αυτό.

Αισθανόμουν ότι είχα υποχρέωση απέναντι στη θεατρική μου πορεία να γράψω θεατρικά έργα. Πήρα την απόφαση να φύγω μετά το Δεληγιάννειο Παρθεναγωγείο, το είπα στην Άννα Χατζησοφιά, ότι θέλω να κάνουμε κάτι διαφορετικό, το Δεληγιάννειο Παρθεναγωγείο, να αφήσουμε ένα στίγμα τέτοιο και να αποχαιρετήσουμε, τουλάχιστον για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.

Ήταν δύσκολη απόφαση γιατί και τα λεφτά ήταν καλά και η σχέση μου με την Άννα ήταν μια σχέση ζωής. Τώρα η σχέση μας είναι σαν να μην έχει περάσει μια μέρα. Τότε κι εκείνη σοκαρίστηκε γιατί αλλάζει η ζωή, αλλάζει η καθημερινότητά σου. Μου έλειψε η τηλεόραση και όταν αποφάσισα να γυρίσω, κανείς δεν με περίμενε.

Ζητάω κάποιες προϋποθέσεις στη δουλειά και γι’ αυτό δεν δούλεψα με το Epsilon, γιατί δεν υπήρχε καμία προϋπόθεση. Ήταν η πλήρης καταστροφή της αισθητικής. Ήταν αυτό που λες… ας αυτοκτονήσω, ας βάλω μια πέτρα στο λαιμό και να πάω να πέσω»

Δείτε σχετικό βίντεο:

Χάρης Ρώμας: Η εξομολόγηση για την παιδική του ηλικία - «Είχα πολλά θέματα...»!

Μια εξομολόγηση για την παιδική του ηλικία έκανε ο Χάρης Ρώμας σε συνέντευξη που παραχώρησε, λέγοντας πως είχε πολλά θέματα.

Ο ηθοποιός, ο οποίο κάνει ένα δυναμικό comeback με την επιστροφή της σειράς «Το καφέ της Χαράς», μίλησε στο Down Town Κύπρου και τον Αλέξανδρο Πρίφτη.

«Όταν ήμουν μικρός, δεν ήμουν ούτε ήσυχος, ούτε φρόνιμος, ούτε και χαμηλών τόνων. Ήμουν ένα ατίθασο παιδί, που ήθελε να κάνει το δικό του και είχε την έπαρση, την άγνοια κινδύνου των πραγμάτων. Πίστευα ότι μπορούσα να τα κάνω όλα! Να κατακτήσω όλο τον κόσμο!

Κι από την άλλη, είχα πολλά θέματα μαζί μέσα στο μυαλό μου… Είχα έντονα συναισθήματα. Είχα μία δύναμη μέσα μου που δεν ήξερα πως να την κατευθύνω. Εκεί που ήθελα να κατακτήσω τα πάντα, εκεί μπορούσε να με πάρει από κάτω αυτό το πάθος και να αυτοκαταστραφώ. Μεγαλώνοντας το κοντρόλαρα. Διοχέτευσα το πάθος μου σε αυτό που πραγματικά ήθελα.

Ήταν αναπόφευκτο το να γίνω ηθοποιός και, στην εποχή που το έκανα, πήγα κόντρα στο σπίτι μου. Μπήκα στην Ιατρική μεν, γιατί ο πατέρας μου ήθελε να με κάνει γιατρό, αλλά εγώ είχα άλλα σχέδια. Η ιστορία είναι γνωστή. Συγκρουστήκαμε, άλλαξα το όνομά μου, βγήκα στο θέατρο με το όνομα “Ρώμας” -είναι το επίθετο της μητέρας μου- και όχι “Ρασιάς”, όπως έλεγαν τον πατέρα μου.

Ήταν μία ηρωική επανάσταση αυτό για μένα, γιατί έπεισα τον ευκατάστατο πατέρα μου, ότι δεν είχα ανάγκη τα λεφτά του και πορεύτηκα μόνος μου. Σαν ταινία ήταν όλο αυτό. Ήμουν νέος, ωραίος, ξεκίνησα ως bartender, χωρίς να ξέρω τη δουλειά, ήμουν φοιτητής Ιατρικής και, παράλληλα, μπήκα στο θέατρο. Είχα μεγάλη ενέργεια και δίψα για να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα. Ήθελα να ξεφύγω κιόλας από το σπίτι. Δεν είχα πάντα ωραίες εικόνες από την παιδική μου ηλικία, με την έννοια ότι υπήρχαν μεγάλες συγκρούσεις.

Οι δικοί μου ήταν δύο άνθρωποι που δεν ταίριαζαν σε κανένα επίπεδο. Ούτε κοινωνικά, ούτε ταξικά, ούτε ιδεολογικά. Υπήρχε αγάπη και πάθος στην αρχή – και γι’ αυτό έκαναν και τρία παιδιά. Ωστόσο, δεν ταίριαζαν. Ο καθένας τους ήταν αξιόλογος άνθρωπος. Ο πατέρας μου ήταν εξόριστος στην Μακρόνησο και η μητέρα μου ήταν στην αντίθετη παράταξη. Υπήρχαν έντονες πολιτικές διαφωνίες. Μεγάλωσα με ταξικές διαμάχες, όπως επίσης και με την πικρή γεύση της οικογένειας που δεν μπορούσε να μείνει ενωμένη. Αυτό υπάρχει και στα έργα μου και το διακωμωδώ», είπε μεταξύ άλλων.