Συντετριμμένη η Μιμή Ντενίση - Παραλίγο να καταρρεύσει στον αέρα του Πάμε Δανάη
Τι συνέβη;
Το πρωί της Παρασκευής η Μιμή Ντενίση εμφανίστηκε στο Πάμε Δανάη και αναφέρθηκε, μεταξύ των άλλων, στην απώλεια της μητέρας της με την ίδια να είναι συντετριμμένη και εμφανώς συγκινημένη.
Η Μιμή Ντενίση ξεκίνησε αναφέροντας τα εξής:
«Για μας όλους ήταν τρομερό σοκ. Η μανούλα είναι για όλους ιερή. Είτε είναι μια γυναίκα στο χωριό που δεν ξέρει γράμματα, είτε είναι πρύτανης του πανεπιστημίου, είναι το ίδιο σημαντική και το ίδιο ιερή. Όμως, όταν η μάνα είναι μια προσωπικότητα έντονη, είναι ακόμα χειρότερα.
Η μαμά η δική μου ήταν πολύ στα θεατρικά, στα πολιτικά, στον ακτιβισμό, ήταν φεμινίστρια, στο να βοηθήσει τις κακοποιημένες γυναίκες… Είναι πάρα πολύ έντονη η έλλειψή της, πάρα πολύ μεγάλο το σοκ που πάθαμε.
Ήταν ένας άνθρωπος πάρα πολύ ζωντανός και υγιής που την προηγούμενη μέρα ήταν έξω και την επόμενη ντύθηκε, έβαλε τα ωραία της κολιέ, πήγαμε στο νοσοκομείο και έφυγε σε μια μέρα από την καρδιά της. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να το συνειδητοποιήσω. Όποιος έχει νιώσει την απώλεια, με καταλαβαίνει. Είναι στιγμές που πάω να την πάρω τηλέφωνο ή που λέω να το πω στη μαμά. Είναι πολύ δύσκολο για μένα.
Όταν έχασα τη μαμά μου αισθάνθηκα ότι έγινα μεγάλη» κατέληξε λέγοντας η Μιμή Ντενίση η οποία λίγο μετά τον θάνατο της μητέρας της έκανε μια ανάρτηση.
Δείτε παρακάτω το σχετικό απόσπασμα από το Πάμε Δανάη
Συγκίνησε η Μιμή Ντενίση για τη μητέρα της - «Σφίγγεται το στομάχι μου...»
Η Μιμή Ντενίση παραχώρησε συνέντευξη στην Real και μεταξύ άλλων μίλησε για τη μητέρα της, και συγκίνησε με τα λόγια της, ξεκαθαρίζοντας πως της είναι πολύ δύσκολο να πηγαίνει στον τάφο της και κάθε φορά, σφίγγεται το στομάχι της.
Η αγαπημένη ηθοποιός έχασε τη μαμά της πριν από λίγο καιρό και μέσα από τη συνέντευξή της έδειξε πόσο πολύ της λείπει από τη ζωή της. Δείτε εδώ και το παράπονο που εξέφρασε στον αέρα του Love it.
Αυτά είπε η Μιμή Ντενίση για την μητέρα της
Ήταν στήριγμα στη ζωή σου η μαμά σου, Μιμή;
Ήταν πολύ μεγάλο στήριγμα, η σταθερά μου. Μια έντονη προσωπικότητα, μια δυναμική γυναίκα. Συζητούσαμε τα πάντα για την δουλειά, ήταν στις πρόβες, ήταν παντού. Κι «έφυγε» ξαφνικά… Μέχρι και την προηγούμενη ημέρα, μαγείρευε για την γιορτή της αδερφής μου, του κόσμου τα καλά και ήταν κεφάτη, λαμπερή, γεμάτη ενέργεια και δύναμη. Η μαμά μου ήταν μια ατρόμητη γυναίκα – καμία σχέση με εμένα, που με λένε δυνατή. Εκείνη ήταν άφοβη, ατρόμητη, ο πιο ατρόμητος άνθρωπος που γνώρισα στη ζωή μου.
Ο μπαμπάς μου ήταν ήρωας πολέμου, όπως ξέρεις, αλλά στην ζωή ήταν συνέχεια «πρόσεχε και πρόσεχε», καλούσαμε γιατρό με το που ανέβαζα 37 πυρετό. Η μαμά μου ήταν ακριβώς το αντίθετο. Γεμάτη δύναμη, που σου τη μετέδιδε. Όταν έκανα τα μεγάλα βήματα στα θέατρα των χιλίων θέσεων, δεν μου έλεγε «που πας παιδί μου¨, όπως θα έλεγαν άλλες μανάδες. Μου έλεγε «φυσικά να πας, και αν τυχόν αποτύχεις να αποτύχεις μεγαλειωδώς!
Ήταν υποστηρικτική κι άρχισε ήδη να μου λείπει αυτή η μεγάλη αγκαλιά της που με εμψύχωνε. Μου είναι πολύ δύσκολο να πάω στον τάφο της – σου το λέω και μου σφίγγεται το στομάχι- δεν θέλω να βλέπω την φωτογραφία της στο μνήμα.
Κι αυτό, ξέρεις, δεν αλλάζει, όσος καιρός και να περάσει. Κι εμένα μου πιάνεται η ανάσα ακόμα!
Ξέρεις τι με συγκινεί και με παρηγορεί πέρα από την αγάπη των δικών μου και των φίλων μου; Η αγάπη του κόσμου. Στο πέρασμα του χρόνο έχουμε αναπτύξει μία σχέση αληθινής αγάπης. Δεν είναι μόνο θαυμασμός. Εισπράττω αγάπη ουσιαστική. Όχι μόνο για το θέατρο. Είναι δίπλα μου και σε πράγματα που λέω για την πολιτική, για την κοινωνία, για το Πεδίον του Άρεως. Με εμπιστεύονται κι αυτό με «πλουτίζει» αληθινά.
