Ευδοκία Ρουμελιώτη: Αποχαιρέτησε τον Αντώνη Καλογιάννη με μια ανάρτηση - «Σου χρωστάω πολλά»
Ράγισε καρδιές!
Ο χαμός του Αντώνη Καλογιάννη σκόρπισε την θλίψη και στον καλλιτεχνικό κόσμο έτσι η Ευδοκία Ρουμελιώτη θέλησε να τον αποχαιρετήσει με μια ανάρτηση της.
Η ηθοποιός συγκλονισμένη και η ίδια από τον ξαφνικό χαμό του θέλησε να πει δύο λόγια και να τον ευχαριστήσει για ότι της έχει προσφέρει.
Η ανάρτηση της Ευδοκίας Ρουμελιώτη
“Ο Αντώνης μου… Ο δικός μας Αντώνης… Ο δικός μου Αντώνης που του χρωστάω πολλά πάρα πολλά και που σε αυτόν οφείλω ότι κατάφερα στη ζωή μου, να κάνω αυτό που αγαπώ πάρα πολύ. Εσύ ξέρεις και ξέρω… Καλό σου ταξίδι ξεχωριστέ μου φίλε”, έγραψε χαρακτηριστικά η Ευδοκία Ρουμελιώτη ενώ σήμερα έγινε η κηδεία του σε βαρύ κλίμα.
Λίγα λόγια για τον Αντώνη Καλογιάννη
Ανέβηκε για πρώτη φορά στο πάλκο το 1966. Την ίδια χρονιά, τον ανακάλυψε ο Μίκης Θεοδωράκης και δίνει τις πρώτες του συναυλίες στην τότε Σοβιετική Ένωση και, κατόπιν, στην Ελλάδα. Κατά τη δικτατορία των συνταγματαρχών του 1967, φεύγει στο εξωτερικό με τη Μαρία Φαραντούρη και, δημιουργώντας μια λαϊκή ορχήστρα, ξεκινούν συναυλίες με καθαρά πολιτικό χαρακτήρα, συμβάλλοντας έτσι στον αγώνα κατά της χούντας.
Το 1970, αποφυλακίζεται ο Μίκης Θεοδωράκης και μαζί του θα δώσουν περισσότερες από 500 συναυλίες σε Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία, κάνοντας γνωστή την πολιτική κατάσταση που επικρατούσε τότε στη χώρα μας. Το 1972, ο Αντώνης Καλογιάννης επιστρέφει στην Ελλάδα και τραγουδά σε αρκετές μπουάτ στην Πλάκα.
Έχει συνεργαστεί με τους κορυφαίους Έλληνες συνθέτες (Μίκης Θεοδωράκης, Σταύρος Ξαρχάκος, Δήμος Μούτσης, Μίμης Πλέσσας, Σταύρος Κουγιουμτζής, Ηλίας Ανδριόπουλος, Μάριος Τόκας κ.ά.) και ποιητές στιχουργούς (Γιάννης Ρίτσος, Γιώργος Σεφέρης, Μανώλης Αναγνωστάκης, Τ. Λειβαδίτης, Δ. Χριστοδούλου, Λευτέρη Παπαδόπουλος κ.ά.), ενώ έχει βρεθεί είτε σε συναυλίες είτε σε κέντρα με τα μεγαλύτερα ονόματα του τραγουδιού.
Ξεχωριστές στιγμές στην καριέρα του είναι η ηχογράφηση του «Πνευματικού Εμβατηρίου» του Άγγελου Σικελιανού, η «Κατάσταση Πολιορκίας» το 1970, μαζί με τη Μαρία Φαραντούρη, καθώς και το «Ήλιος και Χρόνος / Επιφάνεια Αβέρωφ», το 1975.
