Θλίψη στην κηδεία του Αντώνη Καλογιάννη
Παρευρέθηκε και ο Γιώργος Νταλάρας μαζί με τη σύζυγό του
Η κηδεία του Αντώνη Καλογιάννη πραγματοποιήθηκε δημοσία δαπάνη το πρωί του Σαββάτου στο νεκροταφείο Καισαριανής και τα συγγενικά του πρόσωπα αλλά και κάποιοι στενοί του φίλοι βρέθηκαν εκεί για να του πουν του τελευταίο αντίο.
Ο σπουδαίος ερμηνευτής έφυγε από τη ζωή την Πέμπτη 11/2 και σκόρπισε τη θλίψη σε όλο τον ελληνικό καλλιτεχνικό χώρο.
Ανάμεσά τους και ο Γιώργος Νταλάρας μαζί με τη σύζυγο του καθώς και ο Δήμος Βερύκιος και Γιώργος Λιάνης.
Τόσο η κόρη του όσο και η εγγονή του ήταν συντετριμμένες ενώ δυστυχώς λόγω των περιοριστικών μέτρων για τον κορωνοϊό, στο νεκροταφείο βρέθηκαν πολύ λίγοι κοντινοί άνθρωποι του Αντώνη Καλογιάννη.
Λίγα λόγια για τον Αντώνη Καλογιάννη
Ανέβηκε για πρώτη φορά στο πάλκο το 1966. Την ίδια χρονιά, τον ανακάλυψε ο Μίκης Θεοδωράκης και δίνει τις πρώτες του συναυλίες στην τότε Σοβιετική Ένωση και, κατόπιν, στην Ελλάδα. Κατά τη δικτατορία των συνταγματαρχών του 1967, φεύγει στο εξωτερικό με τη Μαρία Φαραντούρη και, δημιουργώντας μια λαϊκή ορχήστρα, ξεκινούν συναυλίες με καθαρά πολιτικό χαρακτήρα, συμβάλλοντας έτσι στον αγώνα κατά της χούντας.
Το 1970, αποφυλακίζεται ο Μίκης Θεοδωράκης και μαζί του θα δώσουν περισσότερες από 500 συναυλίες σε Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία, κάνοντας γνωστή την πολιτική κατάσταση που επικρατούσε τότε στη χώρα μας. Το 1972, ο Αντώνης Καλογιάννης επιστρέφει στην Ελλάδα και τραγουδά σε αρκετές μπουάτ στην Πλάκα.
Έχει συνεργαστεί με τους κορυφαίους Έλληνες συνθέτες (Μίκης Θεοδωράκης, Σταύρος Ξαρχάκος, Δήμος Μούτσης, Μίμης Πλέσσας, Σταύρος Κουγιουμτζής, Ηλίας Ανδριόπουλος, Μάριος Τόκας κ.ά.) και ποιητές στιχουργούς (Γιάννης Ρίτσος, Γιώργος Σεφέρης, Μανώλης Αναγνωστάκης, Τ. Λειβαδίτης, Δ. Χριστοδούλου, Λευτέρη Παπαδόπουλος κ.ά.), ενώ έχει βρεθεί είτε σε συναυλίες είτε σε κέντρα με τα μεγαλύτερα ονόματα του τραγουδιού. Θλίψη έχει ξεσπάσει και από τον χαμό του Βασίλη Νικολαΐδη.
Ξεχωριστές στιγμές στην καριέρα του είναι η ηχογράφηση του «Πνευματικού Εμβατηρίου» του Άγγελου Σικελιανού, η «Κατάσταση Πολιορκίας» το 1970, μαζί με τη Μαρία Φαραντούρη, καθώς και το «Ήλιος και Χρόνος / Επιφάνεια Αβέρωφ», το 1975.
