Πέμη Ζούνη: Η ερώτηση που την έκανε έξαλλη - «Δεν θα πω τίποτα άλλο»
Αμηχανία μπροστά στις κάμερες
Αμηχανία επικράτησε μπροστά αλλά και πίσω από τις κάμερες, μετά από μια ερώτηση που δέχτηκε η Πέμη Ζούνη από δημοσιογράφο σχετικά με την ηλικία της. Η ταλαντούχα ηθοποιός λοιπόν, έγινε έξαλλη και δεν το έκρυψε.
«Πόσο καιρό είχαμε να θεατριστούμε. Δεν είχα δει αυτήν την παράσταση με την αγαπημένη Κατερίνα Διδασκάλου. Σχεδόν συμμαθήτρια στο Εθνικό Θέατρο, ήταν πιο μικρή μην την θάψω την γυναίκα. Είναι μια κουκλάρα έτσι κι αλλιώς και μια υπέροχη ηθοποιός», είπε αρχικά για την παράσταση στην οποία πρωταγωνιστεί.
Η ερώτηση που έκανε την Πέμη Ζούνη έξαλλη
Στην συνέχεια ήρθε μια ερώτηση που δεν περίμενε κανείς και την νευρίασε: «Την λέω… πάντα. Προτείνω να μιλήσουμε για την παράσταση, όχι για το θέμα ηλικίας. Έχω μια δυσάρεστη πείρα, όπου λέμε διάφορα αλλά δεν αναφέρεται τίποτα ποτέ για την παράσταση. Άρα δεν θα πω τίποτα άλλο.» Τι είπε ωστόσο, για την σύγκρουση που είχε επί σκηνής με συνάδελφο της;
«Έχω ζήσει ψυχολογική βία και είναι τρομερή»
Η Πέμη Ζούνη παραχώρησε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στην εφημερίδα Real News και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στις δικές της εμπειρίες, κάτι για το οποίο είχε μιλήσει ανοιχτά και πριν από μερικούς μήνες.
Υπήρξαν σίγουρα και κακές συνεργασίες, έτσι;
Τις προλάβαινα με έναν τρόπο, τις μυριζόμουν κι έλεγα όχι. Απομακρυνόμουν από ένστικτο. Δεν με ένοιαζε τι θα παίξω, αλλά με ποιους θα δουλέψω. Θέλω να χαίρομαι στην πρόβα γιατί το θέατρο είναι χαρά. Είναι σκληρή δουλειά αλλά και χαρά.
Δέχτηκες ποτέ σεξουαλική παρενόχληση, Πέμη;
Υπήρξαν θρασείες συμπεριφορές που, όμως, τις σταματούσα με κάθετο τρόπο. Με αρρώσταινε να βλέπω ασχήμιες. Ψυχολογική βία έχω ζήσει κι ήταν τρομερή. Πρέπει να μιλάμε όποτε συμβαίνει κάτι. Χωρίς φόβο. Τους καμάρωσα όσους βγήκαν και μίλησαν. Τόλμησαν με γενναιότητα αξιοζήλευτη και τους βγάζω το καπέλο! Μετά από αυτό, πιστεύω ότι θα καθαρίσει το τοπίο κι οι επίδοξοι θύτες θα… κουμπώνονται και θα φοβούνται να κάνουν αθλιότητες. Έπαθα σοκ με όλες αυτές τις αποκαλύψεις.
Ξέραμε ότι κάποιος είναι απότομος σκληρός αλλά δεν ξέραμε πόσο άθλιοι ήταν κάποιοι. Με έπιασε το στομάχι μου. Αλλά τώρα πήρα μία ανάσα που καθαρίζει το τοπίο. Δεν είναι βρομιά το θέατρο. Δεν είναι αυτοί οι μετρημένοι στα δάχτυλα άθλιοι. Είναι γενναιόδωροι, χαρισματικοί, δοτικοί, καλοί, παθιασμένοι με το αντικείμενό τους άνθρωποι. Το θέατρό είναι φως – δεν είναι το σκοτάδι που βγήκε προς τα έξω. Υπάρχει και σκοτάδι, δυστυχώς, όπως και σε άλλους χώρους αλλά κυρίως υπάρχει φως. Και θέλω να το τονίσω αυτό γιατί ο κόσμος πίστεψε ότι το θέατρο είναι βούρκος. Δεν είναι!
