"Χείμαρρος" η Βίκυ Βολιώτη - Κάρφωσε δημόσια όσους δεν παρευρέθηκαν στην κηδεία της Μάγιας Λυμπεροπούλου
«Απουσίασαν άλλοι που νομίζω όφειλαν να είναι»
Σε μια ανάρτηση καρφί προχώρησε η Βίκυ Βολιώτη αναφορικά με όσους δεν παρευρέθηκαν στην κηδεία της Μάγιας Λυμπεροπούλου. Φίλοι, συνεργάτες και συγγενείς την αποχαιρέτησαν για τελευταία φορά χθες, ωστόσο αρκετές ήταν οι απουσίες.
Η Βίκυ Βολιώτη λοιπόν, έκανε μια μακροσκελή ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, αδειάζοντας όλους όσους δεν παρευρέθηκαν την μέρα που οδήγησαν την σπουδαία ηθοποιό στην τελευταία της κατοικία.
Η ανάρτηση της Βίκυς Βολιώτη για την Μάγια Λυμπεροπούλου
«Tο “ουδείς αναντικατάστατος” δημιουργήθηκε προκειμένου να μας κάνει πιο εύκολο το κενό που αφήνουν κάποιοι άνθρωποι, να μας απαλλάξει από την αναμέτρηση με την μετριότητα μας. Γιατί υπάρχουν αυτοί που όταν πεθαίνουν αφήνουν πίσω μια τρύπα μεγάλη που χάσκει. Και δεν μιλάω για συναισθηματικό κενό αλλά για το κενό που αφήνουν κάποιοι άνθρωποι στον συμπαντικό χωροχρόνο.
Μιλάω για αυτούς που επηρεάζουν ενεργειακά την εξέλιξη της ανθρωπότητας προς το καλύτερο. Κι αυτό δεν αποδεικνύεται από τα επιτεύγματά τους αλλά από την επιρροή σε όσους βρέθηκαν στον δρόμο τους, από τον τρόπο που τους καθόρισαν. Ένας τέτοιος άνθρωπος υπήρξε η Μάγια Λυμπεροπούλου. Οι νεότεροι πιθανόν να μην την έχουν ακούσει, και πολλοί από τους παλαιότερους θα τη θυμούνται αλλά μάλλον σαν κάποια που ανήκει σε μια άλλη εποχή, μακρινή και αδιάφορη τώρα πια. Οι περισσότεροι όμως που βρέθηκαν κοντά της γνωρίζουν -ακόμα κι αν διαφωνούσαν μαζί της- ότι η Μάγια ανήκε σε ένα είδος “ζώου” που είναι υπό εξαφάνιση.Η μόρφωση της τεράστια. Το μυαλό της κοφτερό. Η σκέψη της νηφάλια, αντικειμενική.
Ο λόγος της διαυγής, σαρκαστικός, ενίοτε σκληρός. Γενναιόδωρη, ειλικρινής, δεν θα σου χαριζόταν ποτέ. Ανοιχτόμυαλη. Ανεξάρτητη, ασυμβίβαστη. Ήταν ατρόμητη. Χωρίς φόβους. Ή για να το πω πιο σωστά, οι φόβοι δεν την κράτησαν πίσω. Ήταν απόλυτη, απαιτητική. Παθιασμένη. Με το θέατρο. Δεν νομίζω ότι έχω γνωρίσει άλλον άνθρωπο τόσο αφοσιωμένο. Μελετούσε αδιάκοπα. Αναρωτιόταν συνεχώς γύρω από την τέχνη της. Το θέατρο δεν την απασχολούσε προσωπικά, καριερίστικα .Την απασχολούσε ανιδιοτελώς.
Σαν σύνολο. Η Μάγια σκεφτόταν. Η Μάγια ήταν διανοούμενη. Για πόσους ανθρώπους μπορούμε να το πούμε αυτό σήμερα; -Διανοούμενος; Ω Θεέ μου! Πόσο βαρετό!- Πριν από 25 χρόνια, στο ξεκίνημά μου, επεδίωξα να τη γνωρίσω. Επέλεξα να είναι στη ζωή μου και αυτή ήταν η πιο έξυπνη “επένδυση” που έκανα. Η Μάγια υπήρξε δασκάλα μου, μου άνοιξε νέους ορίζοντες ,με προχώρησε σαν άνθρωπο και σαν καλλιτέχνη. Και είμαι αφάνταστα τυχερή που με τίμησε με την αγάπη της. Γεια σου Μαγιούλα μου, θα μας λείψεις
ΥΓ1.Εύχομαι με όλη μου την καρδιά να βρείτε κι εσείς έναν άνθρωπο να σας εμπνεύσει όσο εκείνη εμένα. Ειδικά οι νεότεροι.
ΥΓ2.Στην κηδεία χτες ήρθαν πολλοί. Όμως απουσίασαν και άλλοι που νομίζω όφειλαν να είναι» έγραψε χαρακτηριστικά η ηθοποιός.
Η ανάρτηση του Σπύρου Μπιμπίλα για την απουσία του από την κηδεία της Μάγιας Λυμπεροπούλου
Ο Σπύρος Μπιμπίλας ήταν ένας από τους ηθοποιούς που δεν βρέθηκαν στην κηδεία. Ωστόσο, ο ίδιος με μια ανάρτησή του στα social media αποκάλυψε πως εχθές βρισκόταν στην Κρήτη.
Ποια ήταν η Μάγια Λυμπεροπούλου
Η Μάγια Λυμπεροπούλου γεννήθηκε το 1940 στην Αθήνα και φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα σπούδασε υποκριτική στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν. Μετά την αποφοίτησή της παρέμεινε στο πλευρό του Κουν ως καλλιτεχνική συνεργάτιδά του μέχρι το 1970. Από το 1971 και για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα διέμεινε στην Γαλλία, όπου σπούδασε κινηματογράφο και εργάστηκε ως ηθοποιός.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα συνέχισε την καλλιτεχνική της πορεία συνεργαζόμενη με το Εθνικό Θέατρο, το Θέατρο Τέχνης, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας κ.α ενώ είχε διατελέσει και καλλιτεχνική διευθύντρια του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας και άλλους θιάσους αναλαμβάνοντας μεγάλους και απαιτητικόύς θεατρικούς ρόλους τους οποίους ενσάρκωσε με συγκλονιστικό τρόπο.
Είχε συμμετάσχει μεταξύ άλλων στις παραστάσεις «Ο θείος Βάνιας», «Οι δούλες», «Ιλιάδα», «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα», «Πάθος», «Φάουστ», «Ιστορίες από το δάσος της Βιέννης» κ.α.
