«Ράγισε καρδιές» η Μιμή Ντενίση - «Ακόμα δεν πιστεύω πως έφυγε»
Η σπαρακτική ανάρτηση για τη μητέρα της
Εξαιρετικά δύσκολη είναι η σημερινή μέρα για τη Μιμή Ντενίση, καθώς συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ημέρα που άφησε την τελευταία της πνοή η αγαπημένη της μητέρα. Η ηθοποιός, μοιράστηκε με τους διαδικτυακούς της φίλους στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, μερικά πολύ γλυκά λόγια για εκείνη.
Η Μιμή Ντενίση έχει εξηγήσει πολλές φορές πόσο πολύ την επηρέασε ο θάνατος της μαμάς της, ενώ σε πρόσφατη συνέντευξή της είχε πει πως δυσκολεύεται πολύ να επισκεφθεί τον τάφο της καθώς σφίγγεται το στομάχι της.
Η ανάρτηση της Μιμής Ντενίση για τη μητέρα της
«Ένας χρόνος χωρίς τη μαμά! Κι ακόμα δεν πιστεύω πως έφυγε!! Όρθια χαμογελαστή λες κι έφευγε ταξίδι!! Έτσι την έχω στον νου μου και τη θαυμάζω για ό,τι έκανε στη ζωή της. Πνευματώδης δυνατή γενναιόδωρη καλλιεργημένη προχωρημένη φιλοσοφημένη. Ό,τι είμαι κι ό,τι έχω καταφέρει προέρχεται από εκείνη!!
Με στήριζε με δικαιολογούσε δεν μ΄ άφηνε να δειλιάζω ποτέ. Κυρίως, όμως, ήταν η έμπνευση μου κι ο συνομιλητής μου σε κάθε σχέδιο. Σ΄ εκείνη διάβαζα πάντα τα έργα μου σ΄ εκείνη περιέγραφα τα σχέδια και τα όνειρα μου. Και πάντα είχε μια ακόμα ιδέα να προσθέσει. Μεγάλο κενό η απουσία της.
Είναι, όμως, πάντα στο μυαλό και στην καρδιά μας κάθε μέρα. Η κόρη μου, η αδερφή μου, ο ανιψιός μου, όλοι είμαστε συνέχεια αυτής της μοναδικής γυναίκας που ήταν η μητέρα μου!! Αύριο είναι το ετήσιο μνημόσυνο. Για να τη φέρουμε στην μνήμη των άλλων. Όχι στην δική μας γιατί εκεί μένει μόνιμα!!», έγραψε χαρακτηριστικά στη λεζάντα της φωτογραφίας που ανέβασε.
«Αναπολώ τις στιγμές μας... κάθε ημέρα απευθύνομαι σε εκείνη για πράγματα που θα ήθελα να δει»
Η Μιμή Ντενίση παραχώρησε πρόσφατα συνέντευξη σε γνωστό περιοδικό και μέσα σε όλα αναφέρθηκε στις απώλειες που της κόστισαν.
Η σπουδαία ηθοποιός, που έχει τοποθετηθεί αρκετά στο θέμα των καταγγελιών, μίλησε για την αδυναμία που είχε στην μητέρα της, την οποία έχασε πριν μερικούς μήνες.
O τελευταίος χρόνος ήταν μεν δημιουργικός για σας, αλλά, ταυτόχρονα, ανατρεπτικός με μεγάλες απώλειες.
Χάσαμε τη μητέρα μας τον προηγούμενο Σεπτέμβριο. Ήταν και παραμένει ένα πολύ μεγάλο χτύπημα για όλη την οικογένεια και για μένα προσωπικά γιατί ήμουν πολύ δεμένη μαζί της.. Μου λείπει πολύ. Είχα την τύχη η μητέρα μου να είναι – πέρα από στήριγμα και κορμός της ζωής μου – ένας πολύ πνευματικός άνθρωπος, συμπαραστάτης στο έργο μου. Έχασα τη φίλη μου, τη συνομιλήτριά μου.
Τι σας δίδαξε η μητέρα σας;
Tα πάντα! Ήταν το πρότυπό μου. Μια αλύγιστη γυναίκα. Ξέρω ότι στο χώρο με θεωρούν δυνατή αλλά δε συγκρίνομαι με εκείνη, ήταν πολύ πιο ανθεκτική. Δεν την είδα ποτέ καταβεβλημένη. Μέχρι και η τελευταία εικόνα της που έχω, ήταν χαμογελαστή, ένας άνθρωπος που κοιτούσε μόνο μπροστά και ποτέ πίσω. Συνήθιζε να λέει, “Πάμε, προχωράμε. Μπορούμε να τα κάνουμε όλα”. Αυτό ήταν πολύ μεγάλο δίδαγμα για μένα γιατί σε κάθε δικό μου λύγισμα με βοηθούσε να σηκωθώ. Δεν εντυπωσιαζόταν από τα χρήματα και τη δόξα και με δίδαξε ότι η μόρφωση είναι ο μεγαλύτερος πλούτος.
Έτυχε στη ζωή μου να με ερωτευθούν και να μου κάνουν πρόταση γάμου πολύ πλούσιοι άντρες, διεθνούς κύρους και οικονομικού επιπέδου. Εκείνη ποτέ δεν επηρεάστηκε από αυτά. Αν γνώριζε κάποιον, ο χαρακτήρας του οποίου δεν της έκανε μου έλεγε, “Εσύ με αυτόν δε θα καθίσει πάνω από τρία λεπτά”. Δεν ήταν ποτέ η μάνα που επιδίωκε να βρει τον καλό γαμπρό το παιδί της. Ήταν προχωρημένο και ανεξάρτητο μυαλό και σε εκείνη οφείλω την ανεξαρτησία και την προσωπικότητά μου.
Έχουν περάσει ήδη επτά μήνες από την απώλειά της
Αναπολώ τις στιγμές μας. Κάθε ημέρα απευθύνομαι σε εκείνη για πράγματα που θα ήθελα να δει. Πάντα καταλήγω στο “τι κρίμα που δεν τον βλέπει αυτό η μαμά μου, που δε μπορώ να την ρωτήσω”.
Την βλέπετε στον ύπνο σας;
Πολλές φορές.
Αυτό δείχνει ότι είναι κοντά σας με έναν μεταφυσικό τρόπο
Το πιστεύω. Λάτρευε το θέμα της Σμύρνης και ήθελε πολύ να γίνει αυτή η ταινία. Ο πατέρας της που δεν ήταν Σμυρνιός αλλά πολύ Έλληνας είχε πολεμήσει μέχρι τον Σαγγάριο. Θεωρώ πως επειδή και οι δυο γονείς και οι παππούδες μου λάτρευαν την Ελλάδα, πέρασαν και σε μένα την αγάπη για τη χώρα.
Με τον πατέρα σου ζήσατε μια εξίσου οδυνηρή εμπειρία. Αμέσως μετά την κηδεία του παίξατε στο θέατρο.
Την ημέρα που πέθανε ο πατέρας μου τα εισιτήρια για το θέατρο ήταν προπωλημένα. Ήταν αδύνατο να διώξουμε τον κόσμο. Έτσι πήγα και έπαιξα. Ήταν τρομερό, εκπληκτικά δύσκολο και παραμένει μια από τις χειρότερες αναμνήσεις μου στο θέατρο. Τουλάχιστον, όταν έχασα τη μητέρα μου, δεν έπαιζα. Μέσα στη χρονιά βίωσα και την απώλεια του Κώστα Βουτσά, τον οποίο λάτρευα και είχαμε πολύ στενή σχέση. Ίσως ήμουν το τελευταίο πρόσωπο που είδε εκτός από την οικογένειά του, τα παιδιά του και την Αλίκη τους οποίους επίσης αγαπώ πολύ.
Του είχα στείλει το σενάριο και ήταν το όνειρό του να συμμετάσχει στην ταινία. Κάθε φορά που σκέφτομαι την ταινία, λυπάμαι που λείπει. Από την άλλη έχω τη μεγάλη χαρά να έχει αναλάβει τον ρόλο του ο Γιάννης Βογιατζής, ένας υπέροχος μορφωμένος άνθρωπος που διαθέτει τον ενθουσιασμό μικρού παιδιού.
Τι σας έμαθαν οι απώλειες για τη ζωή;
Πιστεύω ότι οι απώλειες μας μαθαίνουν να χαιρόμαστε την κάθε μέρα και να μην γκρινιάζουμε για ανούσια και δευτερεύοντα θέματα. Η ζωή είναι τόσο αναπάντεχη και απροσδόκητη που πρέπει να απολαμβάνουμε αυτό που έχουμε, το ωραίο, το καθημερινό. Ούτως ή άλλως εγώ απ΄τη φύση μου δε νιώθω ζήλια, κακία, φθόνο ή επιθετικότητα – έχω έλειψη σε ορισμένα συναισθήματα.
