Θρήνος για τον Πύρρο Δήμα
Πολύ δύσκολες ώρες
Πάρα πολύ δύσκολες ώρες περνάει ο Πύρρος Δήμας μιας και πριν από λίγο έγινε γνωστό πως η αγαπημένη του μητέρα έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 75 ετών.
Η είδηση έγινε γνωστή μέσα από την ιστοσελίδα himara.gr, σύμφωνα με την οποία, η κυρία Ελευθερία «έφυγε» στο σπίτι της μετά από καρδιακή προσβολή.
Μετά την απώλεια του συζύγου της, Βίκτωρα το 2017, ο Πύρρος Δήμας και ο αδερφός του Οδυσσέας την έφεραν στην Αθήνα όμως η ίδια επιθυμούσε να επιστρέψει στη Χιμάρα. Θυμίζουμε πως πριν λίγο καιρό, ο Πύρρος Δήμας βίωσε μία ακόμα μεγάλη απώλεια μιας και έχασε έναν φίλο του από κορωνοϊό.
«Ο Πύρρος Δήμας σήκωνε τα δικά μου βάρη»
Ο Χρήστος Μάστορας εμφανίστηκε στη σκηνή των Mad VMA, και ήταν πραγματικά συγκινημένος καθώς δέχθηκε το βραβείο του από τον Πύρρο Δήμα, ο οποίος όπως αποκάλυψε ήταν ο παιδικός του ήρωας όταν τον παρακολουθούσε στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ο τραγουδιστής ανέβασε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram μία ανάρτηση από τη στιγμή που παραλαμβάνει το βραβείο. Ωστόσο αντί να μιλήσει για το βραβείο του, θέλησε να αναφερθεί στον Πύρρο Δήμα, που ήταν ο άνθρωπος που του το παρέδωσε.
Έτσι εξήγησε πως κάθε φορά που τον έβλεπε να σηκώνει τα βάρη, έπαιρνε κουράγιο, ενώ εξομολογήθηκε πως ήταν ο παιδικό τους ήρωας.
Ο Χρήστος Μάστορας έγραψε στην ανάρτησή του: «MAD VMA 2020 (δείτε εδώ ποιοι άλλοι βραβεύτηκαν) «Δεν έχω ιδέα» Τραγούδι της Χρονιάς 2020. Δεν ήξερα με τι να χαρώ περισσότερο… Με το πρώτο μου προσωπικό βραβείο ή με το γεγονός ότι το παραλαμβάνω από τον Πύρρο Δήμα. Αυτά τα χέρια σήκωσαν στην κορυφή του κόσμου την Ελλάδα αλλά και τις ψυχές όλων των Βορειοηπειρωτών.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ που ήμουν πιτσιρικάς και βλέπαμε με τους γονείς μου τους Ολυμπιακούς Αγώνες και συγκεριμένα τη στιγμη που ήταν πλέον “κατω από τη μπάρα” ο Πύρρος και κοιτούσε δεξιά κι αριστερά με ένα χαμόγελο σαν να ‘λεγε “κοιτάχτε, έχω κι άλλο”. Είχε τελικά κι άλλη δύναμη, κι άλλη ψύχη να δώσει για όλους μας..
Κάθε φορά που ο Πύρρος τα κατάφερνε, αποκτούσα κι εγώ δύναμη και πίστη στον εαυτό μου. Ήταν ο ήρωάς μου. Σήκωνε στην πλάτη του τα βάρη τα δικά μου αλλά και των υπολοίπων συντοπιτών του και μας έδινε μια ξαλαφρωμένη ανάσα υπερηφάνιας και δύναμης.
Αυτό το βραβείο το αφιερώνω σε κάθε νέο που θέλει να σπάσει τα όρια της “μειονότητας” που ίσως να του έχουν επιβλήθει. Και δεν αναφέρομαι μόνο στις εθνικές μειονότητες. Τα μεγάλα όνειρα το κάνουν αυτό. Σε βγάζουν απ΄το μικρό σου δωμάτιο στις γειτονιές του Κόσμου. Τα όνειρά μας δεν έχουν ούτε τοίχους ούτε ταβάνια».
