Φώφη Γεννηματά: Δεν θα υποβληθεί σε χειρουργηθεί επέμβαση - Το σκεπτικό των γιατρών

Τα ενδεχόμενα που εξετάζουν

Αρθρογράφος: Κωνσταντίνα Τσουκαλά
Κωνσταντίνα Τσουκαλά
Φώφη Γεννηματά: Δεν θα υποβληθεί σε χειρουργηθεί επέμβαση - Το σκεπτικό των γιατρών

Το ενδεχόμενο να πάρει εξιτήριο μέσα στις επόμενες ημέρες εξετάζουν οι γιατροί για την Φώφη Γεννηματά. Η πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγή το βράδυ της Δευτέρας (11/10) εισήχθη εκτάκτης στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» με συμπτώματα ατελούς ειλεού.

Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, η Φώφη Γεννηματά, δεν θα υποβληθεί σε χειρουργηθεί επέμβαση και θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα της υγείας της με θεραπευτική αγωγή.

Φώφη Γεννηματά νοσοκομείο

Η αποκάλυψη της Φώφης Γεννηματά στην Ελεονώρα Μελέτη για τον καρκίνο

Η Φώφη Γεννηματά το βράδυ της Δευτέρας 22/6 εμφανίστηκε στην εκπομπή της Ελεονώρας Μελέτη, στον ALPHA, Μεσάνυχτα κι έκανε συγκλονιστικές αποκαλύψεις! Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στον χαμό των γονιών της, στον καρκίνο του μαστού που είχε η μητέρα της αλλά και στην προσπάθειά της να κάνει παιδιά.

Τα λόγια της ήταν τόσο συγκινητικά που καθήλωσε κοινό και παρουσιάστρια.

«Δεν ήθελα να σκεφτεί ούτε ένας Έλληνας ότι θέλω να εκμεταλλευτώ το συναίσθημά τους για την απώλεια του πατέρα μου. Και πέρα από το τι θα σκεφτόταν ο καθένας και η ίδια δεν μπορούσα να το αντιμετωπίσω.

Χρειαζόταν ένας χρόνος για να αφομοιώσουμε το πένθος. Ήταν ισχυρό το σοκ. Στην αρχή δεν μπορούσα ούτε να σκεφτώ τέτοια πράγματα. Αποφάσισα να ασχοληθώ με τα κοινά μετά τη γέννηση του πρώτου μου παιδιού. Σκεφτόμουν ότι μια μέρα θα με ρωτήσει γιατί μαμά δεν ασχολήθηκες; Δεν τα έλεγε καλά ο παππούς;»

Μιλώντας για τον καρκίνο και την απώλεια των γονιών της είπε: «Παλεύαμε μέχρι την τελευταία στιγμή. Με επτά μήνες διαφορά έφυγαν οι γονείς μου από τη ζωή. Πρώτα η μητέρα μου και μετά ο πατέρας μου. Μόνο αυτό μπορούσε να συμβεί με αυτούς τους ανθρώπους. Ήταν μαζί από δεκατριών χρονών. Μια ζωή μαζί. Το 1984, όταν αρρώστησε η μητέρα μου, πολύ δύσκολα μπορούσε να πει κανείς τη λέξη καρκίνος. Είχε καρκίνο στο μαστό. Ήταν ένα στίγμα για όλη την οικογένεια. Ένας από τους λόγους που επέλεξα να μιλήσω στη συνέχεια εγώ ήταν γιατί έπρεπε αυτό το πράγμα να το σπάσουμε. Δεν τελειώνει η ζωή. Δεν σταματάς να είσαι γυναίκα και πρέπει να συνεχίσεις να ζεις.

Δεν νιώσαμε ποτέ στο σπίτι ότι είχαμε έναν άρρωστο άνθρωπο. Η μητέρα μου είχε μια δίψα για τη ζωή που μας τη μετέδωσε. Χόρευε μέχρι την τελευταία στιγμή ακόμα και όταν της ήταν πολύ δύσκολο. Κανένας όμως δεν καταλάβαινε πόσο δύσκολο της ήταν. Όλα αυτά είναι πράγματα που εμένα με έχουν στιγματίσει. Ήταν εξαιρετικά δύσκολο αυτό που βιώσαμε. Ειδικά για εμένα γιατί δεν είχα αποκτήσει τα δικά μου παιδιά. Βυθίζεσαι. Είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσεις τον θάνατο και την οργή που φέρνει για την απώλεια».