Πέθανε ο τραγουδιστής Χρήστος Κυριαζής
Θρήνος στον καλλιτεχνικό χώρο
Μόλις πριν από λίγα λεπτά, έγινε γνωστή η είδηση πως ο αγαπημένος τραγουδιστής, Χρήστος Κυριαζής έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 68 ετών. Σύμφωνα με τις πληροφορίες έδινε μάχη με τον καρκίνο.
Την τραγική είδηση έκανε γνωστή επιστήθιος φίλος του Μιχαλης Τσατσακης. «Καλό ταξίδι φίλε Χρήστο», έγραψε χαρακτηριστικά στην ανάρτηση που έκανε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, ενώ θρήνος έχει ξεσπάσει και για τον θάνατο του Ανδρέα Νομικού.
Ποιος ήταν ο Χρήστος Κυριαζής
Ο Χρήστος Κυριαζής γεννήθηκε το 1953 στον Πειραιά και μεγάλωσε στα Καμίνια. Ο πατέρας του εργαζόταν ως επιπλοποιός και λόγω της οικογενειακής παράδοσης κι εκείνος έμαθε τη τέχνη. Ποτέ όμως δεν έκρυψε την αγάπη του για τη μουσική. Στην διάρκεια της ζωής του το όνομά του συνδέθηκε και με την κατασκευή επίπλων.
Σε ηλικία 12 ετών πήρε μία χειροποίητη κιθάρα κι άρχισε να προσπαθεί μέσα από αυτήν, να μάθει τις νότες. Πέντε χρόνια αργότερα, έπαιζε με ένα μικρό rock συγκρότημα σε καφετέριες και ζαχαροπλαστεία της εποχής.
Λίγο καιρό αργότερα, βρέθηκε με την κιθάρα στο χέρι, στην Ιταλία. Εκεί πέρα από τις ανησυχίες του, απέκτησε και γνώσεις γύρω από την τέχνη, το έπιπλο, το ντεκόρ και την αισθητική. Επέστρεψε στην Ελλάδα μετά από 2,5 χρόνια και ασχολήθηκε με την οικογενειακή επιχείρηση χωρίς όμως ποτέ να ξεχάσει τη μουσική. Έτσι, το 1986 κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο με τίτλο «Όταν καθόμαστε σπίτι». Σε αυτό το άλμπουμ ξεχώρισαν τα τραγούδια «Έλα μωράκι μου», και το ομώνυμο ενώ στο δίσκο συμμετείχε και ο Γιώργος Μαργαρίτης με το «Μπρικάκι».
Δημιουργός και μέλος του Συγκροτήματος «Πρόκες» (1972) και προηγουμένως, των Συγκροτημάτων «Mirabilis Zalapa» και «What a pity». Κατόπιν έφυγε για σπουδές στην Ιταλία. Όταν επέστρεψε, στράφηκε προς τη λαϊκή μουσική.
Ο δίσκος που φέρει τον τίτλο της μεγάλης επιτυχίας του «Μου θυμίζεις τη μάνα μου» (1992) έγινε «πλατινένιος», ξεπερνώντας τις 125.000 αντίτυπα!
Οι τελευταίοι δίσκοι του: «Επιτυχίες» (1994), «Η αγάπη είναι μία» (1994, «χρυσός» δίσκος των 30.000 αντιτύπων), "Χαμένος Νικητής" (1995), «Άλλο τί θέλω, άλλο τι μπορώ» (1997). Τα γνωστότερα τραγούδια αυτών των δίσκων: «Οι απέναντι που πληρώνουν έναντι», «Ημεροβίγλι», κ.λπ.
