Συγκλονίζει ο Αύγουστος Κορτώ με την ανάρτησή του για το AIDS: «Νιώθω σαν οροθετικός»

Με αφορμή την σημερινή ημέρα όπου είναι Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS, ο Αύγουστος Κορτώ θέλησε να κάνει μια άκρως συγκλονιστική ανάρτηση μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στα social media.

Ο ίδιος είναι αρκετά γνωστός για τις κοινωνικές του ευαισθησίες μιας και πριν από λίγες ημέρες είχε τοποθετηθεί επίσης για τον άδικο χαμό της 8χρονης στο Κερατσίνι όπου βρήκε φριχτό θάνατο.

VIRAL ΕΙΔΗΣΗ

Survivor: Δύσκολες ώρες για τον Τζέιμς Καφετζή μετά την αποχώρησή του - Τι συνέβη στο ξενοδοχείο

Η ανάρτηση του Αύγουστου Κορτώ

Oροθετικός στην καρδιά.

Δεν κόλλησα τον HIV χάρη σε μια σειρά από συγκυρίες: γεννήθηκα το ’79, κι άρα ως παιδάκι – ως γκέι αγόρι – πρόλαβα να τρομάξω, και να μορφωθώ σχετικά με τον φονικό ιό. Η ερωτική μου ζωή άρχισε κάπου το ’97, όταν πλέον υπήρχαν κοκτέιλ (έστω και με μπόλικες παρενέργειες) που έσωζαν τη ζωή των οροθετικών.

Υπήρξα, ως εκ τούτου, προσεχτικός – αλλά και τυχερός: είναι πανεύκολη η στραβή την ώρα του πάθους, και βεβαίως, αν είχα γεννηθεί πέντε-έξι χρόνια νωρίτερα, θα ήμουν αναμφίβολα ένας απ’ τους αναρίθμητους τριαντάρηδες που έσβησαν άδοξα, μες στη μοναξιά και την καταλαλιά της κοινωνίας.

Είχα, επιπλέον, την τύχη να γνωρίσω οροθετικούς που με βοήθησαν να επεκτείνω την εκπαίδευση και την αντίληψή μου, να καταλάβω τι σημαίνει να ζεις με ένα στίγμα που ακόμα και σήμερα, σαράντα χρόνια μετά την πρώτη επίσημη διάγνωση του έιτζ, παραμένει κραταιό.

Έτσι, κι ας διαφωνεί η βιολογία μου, νιώθω σαν να είμαι κι εγώ οροθετικός – θα μπορούσα πανεύκολα να είμαι, άλλωστε – και να λυπάμαι, και να οργίζομαι, όταν βλέπω την ασυγχώρητη έλλειψη πληροφόρησης που καθιστά το στίγμα πανίσχυρο.

Όχι, δεν θα κολλήσεις απ’ την τουαλέτα, τα σκεύη, τις αγκαλιές και τα φιλιά. Αποδεδειγμένα, αν ο οροθετικός παίρνει τα φάρμακά του, παύει να είναι μεταδοτικός – άρα δεν θα κολλήσεις ούτε με το σεξ, αν κι η προφύλαξη είναι κανόνας, για να είμαστε προστατευμένοι από τα ποικίλα άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.

Έπειτα από δεκαετίες αγώνων, κι εκατόμβες νέων ανθρώπων, είναι επιτέλους ώρα να δούμε τον οροθετικό μας συνάνθρωπο με γνώση, σεβασμό και καλοσύνη. Το μόνο που μας κάνει διαφορετικούς είναι ένα χάπι τη μέρα. (Κι εγώ, που παίρνω πέντε καθ’ εκάστην, για να παραμένω υγιής, δεν νιώθω καμιά απολύτως διαφορά).

Η ανάρτηση του για τον εμβολιασμό - «Είναι μια χειροπιαστή άμυνα, μια απτή ελπίδα»

Σε μια ανάρτηση υπέρ του εμβολίου κατά του κορωνοϊού προχώρησε νωρίτερα ο Αύγουστος Κορτώ, αμέσως μετά την δημόσια τοποθέτηση του Χρήστου Μάστορα.

Ο γνωστός συγγραφέας τόνισε μέσα σε όλα για εκείνον το εμβόλιο είναι μια χειροπιαστή άμυνα, μια απτή ελπίδα ενώ αναφέρθηκε και στους αρνητές.

«Γιατί μου λείπουν. Πάνω από δεκατρείς χιλιάδες άνθρωποι στην Ελλάδα έχασαν τη ζωή τους απ’ τον φονικό ιό. Τα νούμερα είναι δίκοπα: μπορεί να σε τρομάξουν, να σε παγώσουν, αλλά εξίσου εύκολα μπορεί να αφαιρέσουν το ανθρώπινο στοιχείο απ’ την απώλεια, να γίνουν ξεροί αριθμοί, όπως η ηλικία. “Κυρίως γέροι πεθαίνουν” διάβασα σήμερα (και τα γεράματα αριθμός είναι – ζόρικος και θαυμαστός), και σκέφτηκα τους νέους, τους συνομήλικούς μου και μικρότερους, που πέθαναν κι αυτοί, κι ας μην ήταν τόσο τρομερό το πλήθος τους. Και τι θάνατος, Θεέ μου: μόνος, φοβισμένος, χωρίς καν τη στοργή των ανθρώπων της καρδιάς σου.

Και ξάφνου, ένιωσα κάτι που δεν μπορώ να εξηγήσω: όλοι αυτοί οι άνθρωποι που χάθηκαν, μου λείπουν. Ξέρω – δεν τους γνώριζα, και πιθανότατα δεν θα συναντιόμασταν ποτέ, κι εννοείται – εννοείται! – πως λείπουν απείρως περισσότερο στους δικούς τους, στους χαροκαμένους συνανθρώπους μας, που δεν μπόρεσαν ούτε να χαϊδέψουν τη μάνα, τον πατέρα τους, τις τελευταίες τους στιγμές. Αλλά κι εγώ, κι ας μην είδαν ποτέ τα μούτρα μου, κι ας είμαι ξένος, τους πενθώ.

Το εμβόλιο – που σε μένα σκότωσε τον φόβο που με στοίχειωνε κάθε μέρα – είναι μια χειροπιαστή άμυνα, μια απτή ελπίδα. Καταλαβαίνω (κι ας με θυμώνουν) το σκεπτικό αυτών που διστάζουν – η ιστορία έχει πια παλιώσει: τα εμβόλια δαιμονοποιούνται συστηματικά εδώ κι είκοσι πέντε χρόνια, από τότε που ένας εγκληματικά ανεύθυνος άνθρωπος τα συνδύασε με τον αυτισμό. Και το συγκεκριμένο εμβόλιο προέκυψε τόσο γρήγορα – χάρη στα θαύματα της επιστήμης – που κάποιοι δυσπιστούν ακόμα περισσότερο. Φταίνε κι όσοι φοβίζουν κόσμο χωρίς επιχειρήματα, σαφώς. Φταίνε πολλά και πολλοί.

Έχω γνωστούς και φίλους που ακόμα το αναβάλλουν, που δεν θέλουν – και δεν έχω το σθένος να τους μεταπείσω, ούτε θεωρώ πως, ακόμα και να νοιάζομαι, η διαφύλαξη της υγείας τους είναι δική μου ευθύνη. Ούτε έχω το κουράγιο να διαβάζω κάθε μέρα βρισιές και κατάρες, ενώ δεν θέλω το κακό κανενός. Μα συνεχώς γυρίζουν στο μυαλό μου οι χαμένοι, μαζί με μια παράδοξα εύθυμη προτροπή: “Να μη λείψει κανείς!” Κάτι που λέγεται για επικείμενα πάρτι, μαζώξεις, χαρές. Γιατί όχι και για την ίδια τη ζωή – το πιο μεγάλο πάρτι;

Μακάρι – μακάρι! – να μη λείψουν άλλοι, από μένα, απ’ τους δικούς τους, απ’ την περιπέτεια της ζωής. Μακάρι, όντως, να μη λείψει κανείς».