"Λιώνει" η Μαντώ Γαστεράτου στο πλευρό του γιου της
Η τρυφερή ανάρτηση στο instagram
Η Μαντώ Γαστεράτου πλέει σε πελάγη ευτυχίας καθώς ο αγαπημένος της γιος, Γιώργος καρπός του έρωτά της με τον Νίκο Ισηγόνη γιόρτασαν τα γενέθλια του αγαπημένου τους γιου όπου έγινε μόλις 2 ετών.
Όπως είναι λογικό η γνωστή παρουσιάστρια έχει μεγάλη αδυναμία στον γιο της καθώς με κάθε ευκαιρία μοιράζεται στα social media καθημερινές στιγμές μαζί του μιας και είναι αρκετά ενεργή.
Έτσι, η ίδια θέλησε να δημοσιεύσει ένα insta story από την ώρα που έπαιζε πιάνο ο μικρός Γιώργος. Μάλιστα, όπως θα δείτε παρακάτω έχει μπροστά του το κατακόκκινο παιδικό πιανάκι και πιέζει τα πλήκτρα.
Η τρυφερή ανάρτηση της Γαστεράτου με τον γιο της
«Αντιμετώπισα πολλά προβλήματα στο σχολείο. Δεν έχω νιώσει περισσότερη ντροπή στη ζωή μου»
Η Μαντώ Γαστεράτου υποδέχτηκε στο σπίτι της την Ζωή Κρονάκη το απόγευμα του Σαββάτου 18/12 με αφορμή την εκπομπή «Μαμά-δες» όπου προβάλλεται μέσα από την τηλεοπτική συχνότητα της ΕΡΤ2.
Μάλιστα, η γνωστή παρουσιάστρια αναφέρθηκε μεταξύ άλλων για το πως βίωσε την παιδική της ηλικία και το μπούλιγνκ που δέχτηκε από τα υπόλοιπα παιδιά λόγω της εμφάνισής της καθώς και για τον γιο της.
«θυμάμαι τον εαυτό μου να μιμείται τον εαυτό μου, να φοράει τα ρούχα του αδελφού το. Ήμουν ένα παιδί που δεν προτιμούσε να παίζει με κούκλες αλλά με ποδήλατα, αμαξάκια και αυτά που λέμε αγορίστικα παιχνίδια. Ξέρω ότι αυτό μου στοίχισε μια περίοδο της ζωής μου.
«Αντιμετώπισα πολλά προβλήματα στο σχολείο. Αποφάσισα να κουρέψω τα μαλλιά μου αγορίστικα και θυμάμαι ότι οι πρώτες αντιδράσεις στο σχολείο ήταν να με ρωτάνε πολλές φορές τα παιδιά αν είμαι αγόρι ή κορίτσι.
Θυμάμαι την ώρα της προσευχής, που συγκεντρωνόμασταν στο προαύλιο, την ημέρα του Αγιασμού που τα κορίτσια έμπαιναν μπροστά και τα αγόρια πίσω. Εγώ είχα πάει στην τελευταία σειρά με τα κορίτσια και είχε έρθει ένας καθηγητής να με πιάσει από την φαβορίτα.
Καθώς με ταρακουνούσε και μου έλεγε «τι σου είπα ρε; Τα αγόρια είναι πίσω! Τα αγόρια είναι πίσω». Θυμάμαι ότι δεν μπορούσα από τον πόνο να του πω πως δεν είμαι αγόρι αλλά κορίτσι. Θυμάμαι μια μέρα που ήμουν στο προαύλιο και ήρθε ένας μαθητής μεγαλύτερης τάξης να με ρωτήσει τι ώρα είναι.
Όπως κάνω να δω το ρολόι μου, με κοιτάζει που φορούσα ένα σκουλαρίκι και αρχίζει να φωνάζει «είναι π@ύστ@ς, είναι π@ύστ@ς! Ελάτε να δείτε».
Με άσεμνες χειρονομίες, θυμάμαι στα επόμενα λεπτά να έχει συγκεντρωθεί πλήθος μαθητών γύρω μου και να με έχουν περικυκλώσει, να γελούν μαζί μου και να με προσφωνούν με αυτό τον χαρακτηρισμό. Δεν έχω νιώσει περισσότερη ντροπή στη ζωή μου».
