«Μας απαγορεύει να την αποκαλούμε...» - Το σχόλιο του Νίκου Μουτσινά για την Ιωάννα Παλιοσπύρου

Σχολίασε την εμφάνισή της στους Πρωταγωνιστές

Αρθρογράφος: Youweekly Team
Youweekly Team
Συντακτική Ομάδα
«Μας απαγορεύει να την αποκαλούμε...» - Το σχόλιο του Νίκου Μουτσινά για την Ιωάννα Παλιοσπύρου

Το μεσημέρι της Παρασκευής 29/4 ο Νίκος Μουτσινάς ξεκίνησε την εκπομπή του «Καλό Μεσημέρακι» αφιερώνοντας λίγα λεπτά στη γενναία πράξη της Ιωάννας Παλιοσπύρου να δείξει το πρόσωπο της, 2 χρόνια μετά την επίθεση με βιτριόλι. (Δείτε την εδώ βαμμένη και χωρίς μάσκα)

Εκθείασε την Ιωάννα Παλιοσπύρου ο Νίκος Μουτσινάς

Στο ξεκίνημα της εκπομπής παρουσιάστηκε ένα μικρό απόσπασμα από τους «Πρωταγωνιστές» και ο παρουσιαστής αποθέωσε την Ιωάννα, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Μπράβο στην Ιωάννα που βγήκε και μας αποκάλυψε την ομορφιά της ψυχής.

Αυτό που κατάλαβα εγώ με όλα αυτά που μας είπε και που μας αποκάλυψε το πρόσωπό της, είναι ότι από εδώ και πέρα μας απαγορεύει να την πούμε “καημένη”. Ούτε καν! Υπάρχει μεγάλη δύναμη, επειδή η κοινωνία είναι γεμάτη με κάτι κλειστοφοβικά και περίεργα μυαλά, σου λέει ορίστε και τελειώνετε κιόλας».

Βρέθηκε στο σημείο μηδέν και διηγήθηκε ξανά την φρικιαστική επίθεση

Δύο χρόνια έχουν περάσει σχεδόν από τότε που η Ιωάννα Παλιοσπύρου δέχτηκε επίθεση με βιτριόλι, κάτι που της άλλαξε την ζωή. Έτσι, μαζί με την κάμερα από την εκπομπή «Πρωταγωνιστές» όπου προβάλλεται μέσα από την τηλεοπτική συχνότητα του ALPHA, η ίδια βρέθηκε και πάλι στο σημείο μηδέν στην Καλλιθέα όπου διηγήθηκε την φριχτή επίθεση που έζησε ενώ από την άλλη αποκάλυψε για πρώτη φορά το πρόσωπό της κάτω από την μάσκα.

Πιο συγκεκριμένα, τόνισε χαρακτηριστικά πως: «Το πρώτο πράγμα που λειτούργησε ήταν η όσφρηση. Ένιωσα αυτή τη βαριά μυρωδιά. Κάψιμο, πόνος αφόρητος. Δεν την είδα, ήδη είχε πέσει το υγρό στο μάτι μου και ήταν όλα θολά. Ένιωθα ότι αρχίζω να πρήζομαι, είδα στον νιπτήρα τα μαλλιά μου να πέφτουν.

Οι γιατροί μου είπαν ότι η κίνησή μου να ρίξω νερό στο πρόσωπό μου έσωσε και το μάτι μου. Με πήγαν γρήγορα στο νοσοκομείο και αυτό έσωσε τη ζωή μου. Όταν έφτασα στο νοσοκομείο έχασα την ψυχραιμία μου. Κάποια στιγμή μετά από πολύ καιρό πέρασα από τον κεντρικό δρόμο, ένιωσα ταχυκαρδία και έφυγα. Και μια μέρα ένιωσα αρκετά δυνατή και αποφάσισα να έρθω στο σημείο για να ξεπεράσω τον φόβο μου.

Σαν χαρακτήρας έχω έναν μηχανισμό άμυνας να εστιάζω στα μικρά της ζωής. Θα μπορούσα να είχα πεθάνει. Δεν νομίζω ότι θα άλλαζε κάτι με ένα συγγνώμη αλλά θα ήθελα να καταλάβει το κακό που έχει κάνει. Με τη στάση της δεν έδειξε κάτι.

Είναι το σημείο μηδέν αυτής της ιστορίας. Πλέον τη ζωή μου τη σκέφτομαι πριν από αυτό και μετά από αυτό. Αν θέλω να ονειρεύομαι πρέπει να ξεκινήσω από αυτό που συνέβη εδώ, να το αποδεχτώ και να το αντιμετωπίσω».