Ο Αλέξανδρος Καλπακίδης αποκαλύπτει πρώτη φορά για την "χυλόπιτα" στην σύζυγό του - «Μου είχε κάνει πρόταση γάμου»
Όλα όσα ανέφερε
Το μεσημέρι της Τετάρτης (18/5) ο Αλέξανδρος Καλπακίδης βρέθηκε καλεσμένος στο πλατό της εκπομπής «Κυψέλη» όπου μίλησε για όλους και για όλα. Πιο συγκεκριμένα, ο γνωστός ηθοποιός αναφέρθηκε μεταξύ άλλων για την προσωπική του ζωή αλλά και για τον γάμο του καθώς δεν είχε σκοπό να παντρευτεί.
Πιο συγκεκριμένα ανέφερε χαρακτηριστικά: «Δεν είχα σκοπό στην ζωή μου να παντρευτώ, ούτε είχε σκοπό η γυναίκα μου να παντρευτεί. Ήμασταν πολλά χρόνια μαζί, αγαπάγαμε ο ένας τον άλλον, αυτό. Και μια μέρα μου λέει ο παιδικός μου φίλος από την Καβάλα ότι με θέλει ως κουμπάρο μαζί με την γυναίκα μου.
Και επειδή οι γονείς μένουν απάνω και δεν μπορούν να μετακινηθούν εύκολα είπα στην ίδια αν είναι να παντρευτούμε κι εμείς μιας και ανεβαίνουμε.» Μεταξύ άλλων τόνισε λίγο αργότερα χαρακτηριστικά: «Μου είχε κάνει πρόταση γάμου η γυναίκα μου και της είπα "Άστο μωρέ, το βλέπουμε αργότερο"».
Οι δηλώσεις του Αλέξανδρου Καλπακίδη
«Στη Ρωσία βλέπαμε μάνες να εκπ@ρνεύουν τις κόρες τους...» - Η συγκλονιστική μαρτυρία
Μια αποκαλυπτική συνέντευξη παραχώρησε στο περιοδικό 7 Μέρες Tv, ο Αλέξανδρος Καλπακίδης, ο τηλεοπτικός Παναγιώτης από τις Άγριες Μέλισσες. Ο ηθοποιός μίλησε για τον ρόλο του στην επιτυχημένη σειρά του ΑΝΤ1, ενώ μάλιστα αποκάλυψε και ένα περιστατικό που του συνέβη πριν χρόνια στη Ρωσία, η οποία είναι στο προσκήνιο τις τελευταίες ώρες μετά από την είδηση της εισβολής της στο Κίεβο και την επίσημη έναρξη του πολέμου.
Οι δηλώσεις του Αλέξανδρου Καλπακίδη
Θέλετε να παντρευτεί ο ήρωάς σας στο τέλος των Μελισσών;
Μακάρι και με το καλό. Αλλά σε αυτή τη ζωή δεν παντρεύονται και όλοι. Δηλαδή, αν ο Παναγιώτης δεν αγαπήσει βαθιά, αν δεν ερωτευτεί, πρέπει να παντρευτεί από συμβιβασμό; Όποιος παντρεύεται είναι απαραίτητα ευτυχισμένος, όπως στις παλιές ελληνικές ταινίες; Πάντα μας δείχνουν μέχρι το γάμο, το μετά όχι.
Στο Διαφάνι ο Παναγιώτης δεν νιώθει μοναξιά. Δεν ζει σε μια πολύβουη πόλη χωρίς να ξέρει τον απέναντι. Νιώθω τυχερός που γεννήθηκα τη δεκαετία του 1970 και έζησα ανέμελα παιδικά χρόνια στο χωριό μου στην Καβάλα, με το κλειδί κάτω από το πατάκι της πόρτας που ήξερες και η γειτόνισσα πού είναι και τα καλοκαίρια κοιμόμασταν στρωματσάδα στην ταράτσα. Άλλα χρόνια, αθώα, άλλες εποχές.
Οι γονείς μας δεν ανησυχούσαν, είχαμε τις γιορτές και τα πανηγύρια μας. Σήμερα, με αυτή τη φτωχοποίηση που υπάρχει στην Ελλάδα, το έγκλημα οργιάζει. Μου θυμίζει όταν είχαμε πάει με το θέατρο και τον Θοδωρή Τερζόπουλο στη Ρωσία μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την επικράτηση της ελεύθερης αγοράς. Είχαμε βγει οι ηθοποιοί έξω για βόλτα και βλέπαμε μάνες να εκπ@ρνεύουν τις κόρες τους, 16 χρονών κορίτσια. Φρίκη!
Στην Ελλάδα σημειώθηκε μια ανάπτυξη το ’60 και το ’80, αλλά τώρα έχει πέσει πολλή πείνα, υπάρχει και έγκλημα. Θα μου πείτε, στη δεκαετία του ’50 που οι Έλληνες ζούσαν επίσης φτωχικά, υπήρχαν τέτοια εγκλήματα; Όχι, γιατί οι γονείς ήταν δίπλα στα παιδιά, τους μιλούσαν. Τώρα τρέχουν και οι δύο για το μεροκάματο και η οικογένεια έχει διαλυθεί. Για μένα, η δημιουργία οικογένειας είναι μεγάλη ευθύνη, το ίδιο και η σωστή επιλογή συντρόφου.
