«Είχα χάσει τόσο πολύ αίμα που...» - Συγκλονίζει η Έρρικα Πρεζεράκου για το ατύχημα ακρωτηριασμού του χεριού της

Στην εκπομπή Στούντιο 4 βρέθηκε καλεσμένη το μεσημέρι της Δευτέρας 23/5 η Έρρικα Πρεζεράκου. Η ίδια αναφέρθηκε μέσα σε όλα για τις δύο πολύ δύσκολες στιγμές της ζωής της, μία με τον χαμό της ανιψιάς της και μία με το σοβαρό ατύχημα ακρωτηριασμού του χεριού της σε σκάφος.

Συγκλονίζει η Έρρικα Πρεζεράκου για το ατύχημα ακρωτηριασμού του χεριού της

Αναφορικά με τον θάνατο της ανιψιάς της Αναστασίας είπε χαρακτηριστικά: «Όλα είναι ένα μέρος ενός θεϊκού σχεδίου».

VIRAL ΕΙΔΗΣΗ

Αθηνά Οικονομάκου και Φίλιππος Μιχόπουλος: Χωρισμός ''βόμβα'' - Ανακοινώθηκε το διαζύγιό τους

Για το ατύχημα της από το οποίο παραλίγο να χάσει το χέρι της, δήλωσε: «Επειδή έχω μεγαλώσει με σκάφη και έχω δει άνθρωπο να χάνεται από προπέλα ήξερα ότι μπορεί να μην τα καταφέρω να ζήσω. Την ώρα που έπεσα στο νερό δεν ήξερα πού βρίσκομαι, την ώρα που ανέβαινα στην επιφάνεια αν ήταν τα μαλλιά μου αντί για το χέρι μου δεν θα ζούσα. Άκουσα ένα "γκντουπ" αλλά δεν ήξερα για το χέρι μου. Έχασα σχεδόν το μισό μου αίμα. Άκουγα στο ελικόπτερο ότι “θα σου κόψουμε το χέρι από τον ώμο”. Είχα χάσει τόσο πολύ αίμα που κινδύνευα να μου κόψουν όλο το χέρι. Πιο πολύ με ζόρισε η συμπεριφορά του οδηγού που έλεγε ψέματα συνέχεια.

Μετά έγινε όλη η ιστορία με την αδελφή μου και το παιδί, την απώλεια της μικρής που ήταν μεγάλο σοκ, μετά ήρθε η ασθένεια της μητέρας μου που για πέντε μήνες ήμασταν στα νοσοκομεία, με έχει πάει… Και λέω “με δυναμώνεις, εδώ είμαι”. Κατάλαβα ότι δεν είμαστε άτρωτοι. Με τη μικρή σίγουρα πίστευα στο θαύμα αλλά κατάλαβα ότι από κει και πέρα “γεννηθείτω το θέλημά σου”, δεν μπορείς να τα ελέγξεις όλα».

Την ίδια στιγμή, η Έρρικα αναφέρθηκε στο περιβάλλον που μεγάλωσε για το οποίο είπε πως ένιωθε σαν να της μπλόκαρε τη θηλυκότητα.

«Οι γονείς μου – από τη Μάνη- δεν άφηναν με τίποτα να ασχοληθώ με τον αθλητισμό γιατί νόμιζαν ότι θα γίνω σαν τις αντρογυναίκες. Όταν έφυγα από το σπίτι μου ήμουν ένα πάρα πολύ θυμωμένο παιδί γιατί δεν βίωνα την αγάπη όπως ήθελα. Το κλίμα στο σπίτι μας ήταν μανιάτικο και ήταν έξω από τη νοοτροπία μου. Ήμασταν δύο κορίτσια και ένα αγόρι. Εγώ με την αδελφή μου δεν έχουμε σβήσει ούτε μία τούρτα γενεθλίων ενώ στον αδελφό μου έκαναν ολόκληρη δεξίωση.

Χωρίς τον αδελφό μου δεν πήγαινα πουθενά. Ήταν και για κείνον και για μένα ταλαιπωρία. Ήμασταν έτσι εκπαιδευμένα Για πολλά χρόνια είχα μπλοκάρισμα με τη θηλυκή μου πλευρά γιατί έλεγα ότι οι γυναίκες δεν είναι τόσο σημαντικές, σαν να ένιωθα ότι αν θα είμαι πιο αγόρι οι γονείς μου θα με αγαπούν περισσότερο. Ήταν μεγάλη λούμπα. Έτσι γαλουχηθήκαμε. Ήμουν πολύ θυμωμένη αλλά μετά άρχισα να δουλεύω με τον εαυτό μου», κατέληξε η Έρρικα Πρεζεράκου.

Ανέβηκε σε φουσκωτό για πρώτη φορά μετά το ατύχημα

Στην Τζιά ταξίδεψε η Έρρικα Πρεζεράκου και μάλιστα ανέβηκε για πρώτη φορά σε σκάφος μετά το σοβαρό ατύχημα που είχε στο χέρι της. Η γνωστή αθλήτρια που έχει υποβληθεί σε αρκετά χειρουργεία προκειμένου να αποκατασταθεί το πρόβλημα στο χέρι της θέλησε να παλέψει τον φόβο της και έτσι ανέβηκε ξανά σε φουσκωτό.

Η ίδια μοιράστηκε με τους διαδικτυακούς της φίλους το γεγονός αυτό, δημοσιεύοντας ένα μακροσκελές κείμενο και μια φωτογραφία.

«Ηλιόλουστα μου πλάσματα .Χθες για πρώτη φορά αποφάσισα να ξαναμπώ σε σκάφος μέτα το ατύχημα πέρυσι το καλοκαίρι. Πήγαμε μια βόλτα στην Τζία με τον φίλο @konstantinosnir . Μια επιλογή που με έκανε να νοιωθω ασφάλεια .. γιατί γνωριζόμαστε απο παιδιά ..και ξερω ποσό έμπειρος οδηγός είναι .Κάθισα λοιπόν στο πίσω μέρος του φουσκωτού , ακριβώς μπροστά απο τις μηχανές με τις προπέλες .Το σκάφος ξεκίνησε. Είχε κρύο και αρκετό αέρα .. έτσι τύλιξα την snow σαν μωρό με μια πετσέτα και την είχα αγκαλιά γιατί την ένιωσα να κρυώνει .Το σκάφος ξεκίνησε η πορεία σταθερή μα σαν να είχε λίγο κύμα και αρκετό αέρα .

(Παλιά αυτό θα μου φαινόταν «υπέροχες συνθήκες») Ξαφνικά μου αναδύθηκε ένας φόβος ότι λόγω αέρα θα μου φύγει η snow πίσω και θα πέσει στην θαλασσα και θα την πετσοκόψουν οι προπέλες .Σοκαρίστηκα με την σκέψη μου μιας και συνήθως κάνω πιο αισιόδοξες σκέψεις. Την έσφιξα λοιπόν την snow καλα στην αγκαλιά μου ... την κοίταξα στα μάτια και της λέω με συγκίνηση μα και με μια εσωτερική δύναμη «είσαι ασφαλής καρδούλα μου .. δεν θα αφήσω ποτέ ξανά κανέναν και τίποτα να σε πειράξει». Και τότε ... συνειδητοποίησα ...ότι δεν μιλούσα στην snow .. αλλά .. στην μικρή Ερρικα μέσα μου ..που φοβόταν και που ήθελε να νοιωσει προστασία και ασφάλεια .. και καθως είπα αυτά τα λόγια έτσι αβίαστα, ηρέμησαν κάπως και τα μέσα μου.

Φίλοι μου μέτα το ατύχημα δεν είχα μετατραυματικό στρες μα να που την κατάλληλη στιγμή αναδύθηκε ο φόβος .. Δεν γνωρίζω να σας πω αν η σχέση μου με την θάλασσα θα καταφέρει να είναι ποτέ η ίδια όπως παλιά .. όμως την υπόσχεση μου στη μικρή Ερρικα (snow) θα την τηρήσω με ευλάβεια μέχρι να νοιώσει ξανά ασφάλεια .. «είσαι ασφαλής μικρη μου Ερρικα .. δεν θα αφήσω ποτέ ξανά κανέναν και τίποτα να σε πειράξει» και αυτό είναι υπόσχεση Σας είπα σήμερα ποσό σας αγάπω!?».