Δύσκολες ώρες για τον Γιώργο Βογιατζή - Σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση ο ηθοποιός
Του στοίχησε ο χαμός του φίλου του...
Μετά την είδηση του θανάτου του Βαγγέλη Παπαθανασίου, που βύθισε στο πένθος όσους τον γνώριζαν και τον αγάπησαν, αρκετοί είναι εκείνοι που δεν μπορούν να αποδεχτούν το "φευγιό" του. Σύμφωνα λοιπόν με πληροφορίες της Espresso, όπως περιγράφει σε ρεπορτάζ του ο Νίκος Νικόλιζας σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση βρίσκεται εδώ και μέρες ο Γιώργος Βογιατζής, μετά τον θάνατο του φίλου του.
Ο Βογιατζής ήταν στο πλευρό του όλο αυτό το διάστημα
Ο Γιώργος Βογιατζής βρισκόταν νυχθημερόν στο πλευρό του Παπαθανασίου σε ιδιωτική κλινική του Παρισιού, όσο έδινε τη δική του μάχη στο νοσοκομείο με τον κορονοϊό. Άλλωστε ήταν και ο μόνος που γνώριζε για τη δύσκολη κατάσταση της υγείας του σπουδαίου Έλληνα μουσικοσυνθέτη και ο μόνος που είχε πρόσβαση σε αυτόν.
Ο Γιώργος Βογιατζής επιβεβαίωσε την είδηση ότι, από την ημέρα που πέθανε ο καλύτερός του φίλος, βρίσκεται στη Γαλλία μαζί με συγγενείς του Βαγγέλη Παπαθανασίου, προκειμένου να διευθετηθούν όλες οι λεπτομέρειες της κηδείας του. Οι δυο τους γνωρίστηκαν στα μέσα της δεκαετίας του ’70 όταν άνοιξαν τα φτερά τους για διεθνή καριέρα και από τότε και έπειτα δεν χωρίστηκαν ποτέ.
Συγκινημένος με την απώλεια του και ο Αντώνης Κανάκης...
Την τελευταία του πνοή άφησε σε ηλικία 79 ετών ο σπουδαίος Έλληνας μουσικός και συνθέτης, Βαγγέλης Παπαθανασίου. Ο Αντώνης Κανάκης θέλησε να τον αποχαιρετήσει με μία πολύ συγκινητική ανάρτηση που έκανε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook.
Ο Αντώνης Κανάκης στην ανάρτησή του περιέγραψε την πρώτη φορά που συνάντησε τον μεγάλο συνθέτη και τα υπέροχα συναισθήματα που του άφησε.
«Μια βραδιά Πρωτοχρονιάς, κάπου στην δεκαετία του ’90, βρέθηκα στην δεξίωση της Γαλλικής Πρεσβείας στην Αθήνα.
(Μη με ρωτάτε πώς… μεγάλη και αστεία ιστορία… ούτε εγώ κατάλαβα πώς βρέθηκα εκεί).
Αυτό που θυμάμαι χαρακτηριστικά, είναι ότι ένιωθα τελείως ξένος στην όλη ατμόσφαιρα που επικρατούσε. Έψαχνα ανάμεσα στους καλεσμένους να βρω κάποια «συγγένεια» με κάποιον, μήπως και πω καμιά κουβέντα για κάτι που να με ενδιαφέρει.
Ξαφνικά, ο άνθρωπος που από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 με είχε μαγέψει και με είχε παρασύρει στον κόσμο της ηλεκτρονικής μουσικής, όχι μόνο εμφανίστηκε μπροστά μου, αλλά ήταν αυτός που πρώτος μου άνοιξε συζήτηση.
Για την επόμενη τουλάχιστον μία ώρα, μιλούσαμε ασταμάτητα και αποκλειστικά οι δυο μας για μουσική.
Ίσως τελικά, μέσα σε αυτή τη δεξίωση και παρά το τεράστιο εκτόπισμά του σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα, ακόμα και αυτός, ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, είχε την ίδια ανάγκη με μένα… να βρει κάποιον, οποιονδήποτε, και απλά να ανταλλάξει δυο λόγια για μουσική…
Αυτός σίγουρα ξέχασε την κουβέντα μας πολύ γρήγορα, εγώ πάλι ποτέ…»
