«Είμαι από την γενιά που...» - Ο Πάνος Μεταξόπουλος αποκαλύπτει τον ρατσισμό που βίωσε ως χορευτής

Το πρωί της Παρασκευής 3/6 ο Πάνος Μεταξόπουλος βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Mega Καλημέρα» και έδωσε μια αποκαλυπτική συνέντευξη, μιλώντας με ειλικρίνεια για την προσωπική του ζωή. Αναφέρθηκε στην σχέση του με τον πατέρα του, αλλά και στα πρώτα του χρόνια στον χoρό.

O Πάνος Μεταξόπουλος μίλησε ακόμη για την άσχημη αντιμετώπιση που έχουν συνήθως οι χορευτές στη χώρα μας αλλά και την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του που δεν ήταν άλλη από αυτή που έμαθε για την ασθένεια της μητέρας του.

VIRAL ΕΙΔΗΣΗ

Survivor spoiler 28/4: ΣΚΛΗΡΗ ΜΑΧΗ ΑΠΌΨΕ - Αυτή η ομάδα κερδίζει την 1η ασυλία

Αφοπλίζει με την ειλικρίνειά του ο Πάνος Μεταξόπουλος

«Είμαι από τη γενιά που τα παιδιά επηρεαζόντουσαν πάρα πολύ από τους γονείς τους. Δε νομίζω ότι υπάρχει αγόρι που να μη θέλει να μοιάσει στον μπαμπά του. Έτσι ξεκίνησα και εγώ με τον χορό. Ξεκίνησα μεγάλος, 17 χρονών. Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν πέντε ετών. Μέχρι τότε χόρευα συνέχεια. Μετά το διαζύγιό τους, άρχισα όλο αυτό να το “κλείνω” ως αντίδραση προς τον “πατέρα πρότυπο”. Ως αντίδραση που δεν τον είχα.

Ήρθε η μανούλα μου μια μέρα και μου είπε ότι ξεκίνησα μαθήματα μακιγιάζ σε μια σχολή και ότι έχουν και μαθήματα χορού αν θα ήθελα να πάω. Ιστορική μέρα, δε μπορώ να περιγράψω το πως ένιωσα» είπε ο Πάνος Μεταξόπουλος και συνέχισε: «Οι υπόλοιποι και τότε και τώρα δεν έχουν την καλύτερη αντιμετώπιση απέναντι σε έναν χορευτή. Έχω ακούσει πολλά πειράγματα. Θυμάμαι ότι όταν γύρισα από το Λουξεμβούργο και φορούσα ένα σκουλαρίκι, ήταν κάτι βαρύμαγκες που το σχολίαζαν ειρωνικά».

Ο Πάνος Μεταξόπουλος μιλά για το χειρουργείο του

Πριν λίγο καιρό, ο Πάνος Μεταξόπουλος βρέθηκε καλεσμένος στο Πρωινό μέσα σε όλα αναφέρθηκε στην περίοδο που κινδύνευσε η ζωή του.

Ο αυστηρός διευθυντής της Ακαδημίας του House of Fame ανέφερε πως πριν αρκετά χρόνια έπαθε κατάθλιψη και χρειάστηκε να νοσηλευτεί.

«Είχα πάθει ειλεό. Οτιδήποτε ψυχικά κουβαλάμε, σκάνε στο σώμα μας. Κάπως έτσι μου έσκασε πριν 7-8 χρόνια. Δεν ήμουν καθόλου καλά ψυχολογικά, είχα περάσει κατάθλιψη και δυστυχώς με χτύπησε εκεί. Κινδύνευσε η ζωή μου. Είχα πάει μόνος μου στο νοσοκομείο και ο πατέρας μου το έμαθε τρεις μέρες μετά από μια νοσηλεύτρια.

Περιμέναμε μήπως ξεμπλεχτεί. Τελικά δεν ξεμπλεκόταν από μόνο του. Την ώρα που ήρθε ο πατέρας μου, με είχαν ντύσει με την μπλε ποδιά που σε πάνε στο χειρουργείο. Όταν έμπαινα μέσα το είχα δει όλο το έργο. Πονούσα τόσο πολύ που δεν με ενδιέφερε τι θα συμβεί, με είχαν βάλει πάνω σε ένα φορείο και ήμουν σαν το ψάρι.

Όταν μπήκα μέσα δεν ήξερα αν θα ξαναβγω. Το χειρουργείο κράτησε τρεις ώρες. Μετά πάλι περιμένεις να λειτουργήσει το σύστημα. Το μόνο που μου είπαν ήταν να περπατάω συνέχεια. Πονούσα πάρα πολύ, ακόμα και τα 5 βήματα ήταν πολύ δύσκολα για μένα. Μετά από κάποιες μέρες, ευτυχώς λειτούργησαν».