«Οφείλω να μιλάω με σοβαρότητα» - Η Νάντια Κοντογεώργη αποκαλύπτει για την εκπομπή της στην ΕΡΤ
«Είχε πάρα πολλά δώρα...»
Η Νάντια Κοντογεώργη βρέθηκε ως καλεσμένη στην εκπομπή του Νίκου Μουτσινά, Καλό Μεσημεράκι, την Πέμπτη 9/6, και μίλησε για την θεατρική παράσταση που συμμετέχει αυτό το διάστημα, ωστόσο στάθηκε λίγο παραπάνω στην εκπομπή που παρουσίαζε στο κανάλι της ΕΡΤ.
Πιο συγκεκριμένα, η ηθοποιός εξήγησε πως έμαθε πολλά πράγματα μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία, όχι μόνο σχετικά με τον επαγγελματικό τομέα, αλλά και για τον χαρακτήρα και τις ικανότητές της. Τόνισε, επίσης, πως για εκείνη οι συζητήσεις που πραγματοποιούσε με τους καλεσμένους της κάθε φορά ήταν το πιο σημαντικό κομμάτι για την ίδια και το έχει αποδείξει με τις αντιδράσεις της σε όσα άκουγε.
Οι δηλώσεις της Νάντιας Κοντογεώργη για την εκπομπή της στην ΕΡΤ
«Είχε πάρα πολλά και σπουδαία δώρα για μένα και επίσης τη δυνατότητα να ανακαλύψω κι εγώ πράγματα για τον εαυτό μου μέσα από τις πολύ ωραίες συζητήσεις που μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω», είπε αρχικά.
Και συμπλήρωσε: «Για μένα ήταν πολύ σημαντικό να αισθάνομαι ότι τους σέβομαι, ότι εστιάζω σε αυτά που θεωρώ εγώ σημαντικά, οφείλω να μιλάω με σοβαρότητα και αλήθεια».
«Ανακαλώ όλες τις φορές που έφευγα από πρόβες κλαίγοντας και τρέμοντας»
Η Νάντια Κοντογεώργη σόκαρε με την εξομολόγηση της αναφορικά με τις φορές που βίωσε στο παρελθόν και στον χώρο του θεάτρου κάποιου είδους κακοποίηση.
Μετά την Ζέτα Δούκα και την καταγγελία της στον Γιώργο Κιμούλη σχετικά με την βία που υπέστη η ηθοποιός, η Νάντια Κοντογεώργη δημοσίευσε στον προσωπικό της λογαριασμό στο instagram ένα μακροσκελές κείμενο ενώ ευχαρίστησε και την Ζέτα για την γενναία της πράξη.
Η Νάντια Κοντογεώργη έγραψε χαρακτηριστικά: «Τοποθετήθηκα και στην έναρξη της εκπομπή χθες σε σχέση με την σπουδαιότητα της κίνησης της Ζέτας.
Όσο περνούν οι ώρες όμως, ανακαλώ όλες τις φορές στη ζωή μου που βίωσα τη σεξουαλική παρενόχληση, λεκτική βία, ψυχολογική βία, σωματική βία, τις φορές που έφευγα από πρόβες κλαίγοντας και τρέμοντας, τις φορές που ξυπνούσα και δεν ήθελα να πάω στο γύρισμα ή στο θέατρο που λάτρευα επειδή κάποιος ΄΄η κάποια συνάδελφος ή σκηνοθέτης έχρηζε ψυχιατρικής βοήθειας αλλά αντ΄ αυτού “όφειλα” να υποστώ τις συμπεριφορές τους νιώθοντας πως εγώ κάνω κάτι λάθος.
Προσπάθησα να είμαι ευγενής, να κάνω ψυχοθεραπεία, να ατσαλωθώ για να το διαχειρίζομαι στο μέλλον καλύτερα. Τώρα ξέρω ότι δεν έκανα εγώ κάτι λάθος, ότι δεν έπρεπε να το διαχειριστώ καλύτερα. Τώρα πια Ζέτα θα ξέρουμε ότι δεν είναι οκ. Οι κανόνες άλλαξαν ήδη. Όταν τα θέατρα ανοίξουν θα είναι και οι ψυχές μας ορθάνοιχτες».
