«Μου προσέφεραν ένα κουτί...» - Το άγνωστό περιστατικό της Αλεξάνδρας Αϊδίνη με θαυμαστή της
«Είναι μέρος της δουλειάς»
Η Αλεξάνδρα Αϊδίνη είναι ένα από τα πρόσωπα της επικαιρότητας, καθώς μέσα από τα Ψέματα, την βλέπουμε συχνά και έχουν δημιουργηθεί πολλές απορίες για την προσωπική της ζωή, την προσωπικότητά της, αλλά και την σχέση της με την υποκριτική και τον κόσμο, ενώ πρόσφατα μάθαμε και την πραγματική της καταγωγή.
Έτσι, παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό Τύπος Tv και αναφέρθηκε σε όλα τα παραπάνω με απόλυτη ειλικρίνεια. Μάλιστα, αποκάλυψε και ένα ξεκαρδιστικό σκηνικό με έναν θαυμαστή που την αναγνώρισε στο μαγαζί του.
Οι δηλώσεις της Αλεξάνδρας Αϊδίνη για την προσωπικότητά της και την σχέση της με τον κόσμο
Μέχρι τώρα γιατί δεν κάνατε τηλεόραση;
Είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων. Είχα πάρει έναν δρόμο, έτρεχα, αγωνιούσα για αυτόν και τα άλλα μονοπάτια ξέφευγαν. Αυτό συνέβη σε μένα με το θέατρο και την τηλεόραση.
Με είχε απορροφήσει το θέατρο, με γέμιζε, οπότε ούτε έψαξα την τηλεόραση ούτε με έψαξε. ΄Έχω κάνει κάποιες συμμετοχές, υπήρξαν κάποιες προτάσεις, αλλά κατάλαβα ότι δεν θα μπορούσα να τις στηρίξω.
Μία από τις «προεκτάσεις της τηλεόρασης» είναι η έντονη αναγνωρισιμότητα. Ήταν ένας λόγος για τον οποίο δεν «ψάξατε» την τηλεόραση; Νομίζω είστε αρκετά εσωστρεφής!
Είναι διαδικασίες που είναι μέρος της δουλειάς, ειδικά όταν μιλάμε για τηλεόραση. Με δυσκολεύει, η αλήθεια είναι, να μιλάω για μένα, αλλά αρχίζω να προσπαθώ να το απολαμβάνω! Κάποια παιδιά ίσως το έχουν όνειρο και το χαίρομαι που μπορούν να το κάνουν τόσο καλά, αλλά είναι μακριά από τη δική μου ιδιοσυγκρασία.
Ο κόσμος που σας συναντά τώρα στον δρόμο τι σας λέει;
Είναι γλυκιά η αντιμετώπισή τούς! Πρόσφατα πήγα στο ζαχαροπλαστείο της γειτονιάς να ψωνίσω και μου προσέφεραν ένα κουτί μπακλαβαδάκια λέγοντάς μου συγχαρητήρια! Ήταν τόσο συγκινητικό και γλυκό... Μακάρι να παραμείνει αυτή η αίσθηση.
Με λίγες λέξεις πώς θα περιγράφατε την Αλεξάνδρα στην καθημερινότητα;
Τρέχει και δεν φτάνει, προσπαθεί να βρει χρόνο για τους φίλους και τούς αγαπημένους της, θα ήθελε να σκαλίζει τον κήπο της περισσότερο, να μπλέκεται με χώματα και ρίζες! Άνθρωποι, ζώα και στιγμές ηρεμίας, αυτή θα ήθελα να είναι η καθημερινότητά μου!
Γεννημένη στην Ιταλία, σκεφτήκατε ποτέ να αφήσετε την Ελλάδα και να αναζητήσετε μόνιμη στέγη εκεί;
Η μητέρα μου είναι Ελληνοϊταλίδα, η Ιταλία είναι ένα ουσιαστικό κομμάτι για μένα που πολλές φορές θέλω να το συναντώ και μου λείπει! Αν θα έμενα μόνιμα, το έχω σκεφτεί πολλές φορές. Έχω κάνει και κάποια σεμινάρια για να έρθω σε επαφή με την ιταλική γλώσσα σε σχέση με το θέατρο...
Όσο περνούν όμως τα χρόνια νιώθω όλο και περισσότερα πράγματα να με κρατούν στην Ελλάδα. Η Ρώμη είναι μια πανέμορφη πόλη για τους ανθρώπους, όλα εκεί είναι πολύ εύκολα, όλα λειτουργούν οργανωμένα. Πολλές φορές πάω εκεί και δεν θέλω να επιστρέψω, αλλά έχει μια γλύκα η Αθήνα που με μαγνητίζει.
«Η μεγάλη ταραχή ήρθε όταν...»
Η Αλεξάνδρα Αϊδίνη αποκάλυψε, επίσης, τις πρώτες σκέψεις της όταν είδε τον εαυτό της στην τηλεόραση, στο πρώτο επεισόδιο της σειράς που πρωταγωνιστεί, Ψέματα, η οποία κόστισε πολλές χιλιάδες ευρώ για την παραγωγή της, αλλά και για τις καταγγελίες των συναδέλφων της σχετικά με το κίνημα MeToo.
Η ηθοποιός εξήγησε πως σοκαρίστηκε πολύ όταν έμαθε για τα περιστατικά βίας και κακοποίησης που έφεραν στο φως διάφορες προσωπικότητες του χώρου με τις εξομολογήσεις τους, ωστόσο θεωρεί πως χρειάζεται μία ηρεμία για να μπορέσει να αντιμετωπιστεί ήρεμα η κατάσταση. Όσον αφορά την παρουσία της στην μικρή οθόνη, είναι αρκετά ντροπαλή και στην αρχή δεν έβλεπε καλά καλά τις σκηνές της.
Σκεφτήκατε να επικοινωνήσετε με συναδέλφους ηθοποιούς που έχουν καταγγείλει παρόμοια περιστατικά;
Όχι, είναι ένα λεπτό ζήτημα, νωπό. Είχα άπειρο υλικό να στραφώ και να μελετήσω. Δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω κάποια συνάδελφο και τα προσωπικά βιώματα για να φτιάξω έναν ρόλο, το θεωρώ παραβιαστικό.
Παρακολουθείτε όλο αυτό που συμβαίνει το τελευταίο έτος με τις καταγγελίες συναδέλφων σας;
Η μεγάλη ταραχή ήρθε όταν είδαν όλα αυτά για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας. Από τη μία άνοιξε μία πόρτα και υπήρξε φως για να καταλάβουμε ότι μπορούμε να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας. Παράλληλα όμως ήταν μία ρωγμή για το καλλιτεχνικό στερέωμα και την κοινωνία μας.
Τώρα που τα πράγματα έχουν πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης, απαιτείται ψυχραιμία. Ολα τα στοιχεία έχουν κατατεθεί και η δικαιοσύνη θα αποφανθεί. Ας εμπιστευτούμε τους θεσμούς και ας σεβαστούμε τις ιερές αυτές στιγμές για τα θύματα.
Επιστρέφοντας στη σειρά, ποιες ήταν οι πρώτες σκέψεις που κάνατε όταν είδατε το πρώτο επεισόδιο και τον εαυτό σας στη μικρή οθόνη;
Πώς βλέπουν τα παιδάκια μία ταινία και κρύβουν τα μάτια τους με τα χέρια τους; Κάπως έτσι. Είμαι αρκετά άπειρη από τηλεόραση, οπότε βλέπω τις ατέλειές μου. Είναι βέβαια πολύ μικρό αυτό σε σχέση με το πολύ καλό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα που δώσαμε όλοι.
Το αποτέλεσμα ξεπέρασε τις προσδοκίες μου σε όλα τα επίπεδα. Το συναίσθημά μου ήταν μεγάλη χαρά και περηφάνια. Νομίζω ότι αυτή η σειρά αποδεικνύει ότι η ελληνική τηλεόραση πλέον ζητά δουλειές προσεγμένες, με κινηματογραφική αισθητική και περιεχόμενο.
