Βυθισμένη στο πένθος η Μαρία Σάκκαρη - Πολύ δύσκολες ώρες

Έχασε αγαπημένο της πρόσωπο

Αρθρογράφος: Κωνσταντίνα Τσουκαλά
Κωνσταντίνα Τσουκαλά
Βυθισμένη στο πένθος η Μαρία Σάκκαρη - Πολύ δύσκολες ώρες

Λίγο μετά το πρόβλημα που την οδήγησε στο νοσοκομείο, η Μαρία Σάκκαρη βιώνει πολύ δύσκολες ώρες, όπως και η οικογένειά της, καθώς πέθανε ο παππούς της, Δημήτρης Κανελλόπουλος. Ο Δημήτρης Κανελλόπουλος ήταν κορυφαίος Έλληνας τενίστας και προπονητής.

Η μητέρα της, Αγγελική Κανελλοπούλου, έκανε γνωστή την εν λόγω δυσάρεστη είδηση μέσα από τα social media Και συγκεκριμένα δημοσιεύοντας στον προσωπικό της λογαριασμό στο facebook μία φωτογραφία με τον πατέρα της από τότε που την προπονούσε στο τένις.

Πέθανε ο παππούς της Μαρίας Σάκκαρη

«Αγαπημένε μου μπαμπάκα. Ήσουν ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου και τεράστιος προπονητής του τένις. Θα είσαι πάντα μέσα μου και μαζί μου. Μαζί μας. Καλό ταξίδι!!!» έγραψε χαρακτηριστικά στην ανάρτησή της η μητέρα της Μαρίας Σάκκαρη.

 Βυθισμένη στο πένθος η Μαρία Σάκκαρη

"Φοβάμαι..."

Η σύντροφος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Μαρία Σάκκαρη (δείτε εδώ την πιο τρυφερή κοινή τους φωτογραφία), αναδείχθηκε ως η κορυφαία αθλήτρια της χρονιάς για δεύτερη συνεχή χρονιά, στα βραβεία που διοργανώνει ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αθλητικού Τύπου. Η Ελληνίδα τενίστρια έφτασε φέτος σε δύο ημιτελικούς Grand Slam (Roland Garros και US Open), ανεβαίνοντας μάλιστα μέχρι και το No 6 της Παγκόσμιας κατάταξης.

Η Μαρία Σάκκαρη παραχώρησε δηλώσεις στις κάμερες και μεταξύ άλλων δήλωσε: «Είναι τεράστια η τιμή. Νομίζω πως το να κλείνει η χρονιά με αυτό τον τρόπο είναι κάτι τεράστιο. Για εμένα κλείνει η σεζόν, αλλά ξεκινάει πάλι σε τρεις ημέρες, καθώς ταξιδεύω για την Αυστραλία. Έτσι είναι, όμως, το συγκεκριμένο άθλημα» και πρόσθεσε από πού αντλεί δύναμη: «Το γεγονός ότι προέρχομαι από αυτή την όμορφη χώρα, την Ελλάδα μας, μού δίνει τεράστιο κίνητρο. Το βλέπω στο πώς μας αντιμετωπίζουν οι συναθλητές μας στο εξωτερικό».

Όταν ρωτήθηκε για το #metoo, η Μαρία Σάκκαρη σημείωσε ότι «είναι κάτι στενάχωρο, δεν το είδε κανένας να έρχεται. Ευτυχώς δεν έχω βρεθεί σε αυτή τη θέση, αλλά μπορώ να καταλάβω πώς αισθάνονται. Έχω πει κι εγώ πολλές φορές ότι περπατάω στο δρόμο και κοιτάζω πίσω μου γιατί φοβάμαι, γιατί είμαι κοπέλα και ζούμε σε μία τέτοια κοινωνία. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Αλλά η δύναμη και το σθένος αυτών των γυναικών ήταν κάτι το απίστευτο».