Έξι μήνες από τον θάνατο του Τζώρτζη Μονογυιού - Τραγικές φιγούρες στο μνημόσυνο σύζυγος, μητέρα και αδερφή
Είναι συντετριμμένες με την απώλειά του
Έξι μήνες έχουν συμπληρωθεί από τον θάνατο του Τζώρτζη Μονογυιού, ο οποίος έχασε τη ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα στη Βούλα στις 13/1 επί της οδού Κωνσταντίνου Καραμανλή 175 στη Βούλα, όταν η Ferrari που οδηγούσε προσέκρουσε σε δέντρο με αποτέλεσμα να πάρει φωτιά, στην οποία μέσα βρισκόταν και η σύζυγός του, η οποία όμως γλίτωσε (δείτε εδώ τι αποκάλυψε για την ώρα του απεγκλωβισμού).
Μνημόσυνο για τους 6 μήνες από τον θάνατου του Τζώρτζη Μονογυιού
Έτσι, το πρωί της Κυριακής 10/7, πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό Παναχράντου στη Μύκονο μνημόσυνο για τους έξι μήνες και φυσικά το παρών έδωσε η αδερφή του, Κατερίνα, η μητέρα του, Ελένη, αλλά και η σύζυγός του, Αθηνά.
Η συγκλονιστική εξομολόγηση για το τροχαίο του
Ο τραγικός θάνατος του Τζώρτζη Μονογυιού είχε σοκάρει το Πανελλήνιο καθώς το τροχαίο που στοίχισε τη ζωή του 45χρονου έλαβε χώρα το βράδυ της Πέμπτης (13/1) στη Βούλα, ενώ από την άλλη η σύζυγός του η οποία ήταν συνοδηγός στην μοιραία Ferrari βρίσκεται σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση.
Πιο συγκεκριμένα, ένας από τους πιο κοντινούς του φίλους μίλησε στο «Πρώτο Θέμα» για το τραγικό γεγονός ενώ από την άλλη αναφέρθηκε για το πως κατάφερε να τον βγάλει έξω από την φλεγόμενη Ferrari.
«Μακάρι να μου κοβόντουσαν τα χέρια και να ήταν ζωντανός ο φίλος μου. Έχουν λιώσει μέχρι και τα δακτυλικά μου αποτυπώματα. Ο Γιώργος ήταν ένας πολύ καλός οδηγός. Δεν έπινε ποτέ. Δεν έτρεχε ποτέ με τα αυτοκίνητα. Και με το που γίνεται το τρακάρισμα τρέχουμε κατευθείαν πάνω στο αυτοκίνητο.
Τους περιμένω να βγουν. Προσπαθούμε να ανοίξουμε την πόρτα και δεν ανοίγει. Βάζω το χέρι μου από μέσα και το παράθυρο ήταν κατεβασμένο. Δεν ξέρω αν είχαν σπάσει τα τζάμια, εγώ βρήκα ανοιχτό το παράθυρο. Βάζω το χέρι μου από μέσα και βρίσκω το χερούλι αμέσως. Και αυτό ήταν κάτι που δεν περίμενα ποτέ. Στο δικό μου αυτοκίνητο να ψάξω να βρω το χερούλι δεν θα το βρω.
Γιατί όλα εκείνη τη στιγμή έγιναν αυτόματα και ήταν θέμα δευτερολέπτων. Όταν άνοιξα την πόρτα τούς είδα και τους δύο λιπόθυμους. Ανάμεσα στα καθίσματα υπήρχε φωτιά. Ακολούθησα λοιπόν τη ζώνη και κατάφερα να ξεμπλοκάρω τη ζώνη της Αθηνάς. Την πιάνω και την πετάω κατευθείαν πίσω.
Σαν ένα τσουβάλι πατάτες, πώς να το πω, ήταν σαν μια κούκλα. Αν δείτε και σ’ ένα βίντεο που κυκλοφορεί φαίνεται πολύ καθαρά πώς την πιάνω και την πετάω. Ο φίλος μου εκείνη τη στιγμή έρχεται από πίσω, βλέπει ότι έχω βγάλει την Αθηνά και φεύγει γύρω-γύρω για να πάει στον Γιώργο.
Ξαναμπαίνω εγώ, χωρίς να δω πού έχω πετάξει την Αθηνά πίσω, για να προλάβω, γιατί η φωτιά φούντωνε και βρίσκω τον Γιώργο. Έψαχνα τη ζώνη του. Θέλω να ξεμπλοκάρω κι εκείνη τη ζώνη, όμως είδα ότι η ζώνη είχε λιώσει. Έψαχνα να λύσω τη ζώνη και η ζώνη ήταν λιωμένη από τη φωτιά».
