''Η ματιά του στα πράγματα, η φαντασία'' - O Σπύρος Μιχαλόπουλος μιλάει για την τεράστια επιτυχία των «Άγριων Μελισσών»
Ποια ήταν η συνταγή της επιτυχίας;
Ο σκηνοθέτης των Άγριων Μελισσών Σταύρος Μιχαλόπουλος έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα Αυγή και μίλησε για την τεράστια επιτυχία που σημείωσε η σειρά κατά τα τρία χρόνια προβολής της. Μίλησε επίσης για την εμπειρία του μέσα από αυτή τη δουλειά, αλλά και για τις διαφορές του θεάτρου με την τηλεόραση που διαφέρουν πολύ.
Ο σκηνοθέτης τοποθετείται συχνά για κάθε κακώς κείμενο τόσο στην κοινωνία μας όσο και ειδικότερα στο χώρο του θεάματος. Μάλιστα κατά τη διάρκεια της δίκης Φιλιππίδη είχε κάνει μια δημόσια ανάρτηση στο Facebook εξαιτίας της οποίας προκλήθηκαν αντιδράσεις με αποτέλεσμα τον αποκλεισμό του από την πλατφόρμα.
Η συνέντευξη του Μιχαλόπουλου για τις Άγριες Μέλισσες
-Η σκηνοθεσία στην τηλεόραση διαφέρει πολύ από το μεγάλο πανί;
«Η σκηνοθεσία είναι μια διαδικασία που βασίζεται στην τεχνική και στο όραμα. Σ’ αυτήν τη διαδικασία παίζει ρόλο σημαντικό η άποψη του δημιουργού-σκηνοθέτη. Η ματιά του στα πράγματα, η φαντασία. Εκτός από τη διαδικασία της παραγωγής που είναι διαφορετική στην τηλεόραση, η σκηνοθεσία δεν έχει ουσιαστικές διαφορές. Ο σκηνοθέτης πρέπει να αντιμετωπίζει το σενάριο με τον ίδιο τρόπο που θα έκανε και σε μια ταινία. Αλλά οι ιδιαιτερότητες της παραγωγής (χρόνος, χρήματα, διάρκεια) πρέπει να γίνονται κατανοητές στον σκηνοθέτη και να βαδίσει μ’ αυτές. Είναι μια συλλογική δουλειά πολύ απαιτητική τόσο σε χρήμα όσο και σε τεχνική. Είναι δύο διαφορετικές εκφάνσεις του ίδιου μέσου. Ο σκηνοθέτης πρέπει να τις αντιμετωπίζει με τον ίδιο σεβασμό και να έχει κοινή προσέγγιση».
-Πώς ήταν η εμπειρία στις «Άγριες μέλισσες»;
«Οι «Άγριες μέλισσες» είναι ένας σταθμός στην ελληνική μυθοπλασία. Είναι μια απόδειξη ότι μπορούμε να κάνουμε καλή τηλεόραση. Κανείς μας δεν το υπέθετε αυτό. Ένα δυνατό σενάριο των Τσαμπάνη-Καλκόβαλη με τη συνεργασία τριών σκηνοθετών και την υποστήριξη της παραγωγής κατάφερε να φτιάξει μια σειρά που θα μείνει. Ήταν μια μοναδική εμπειρία και ένα δύσκολο στοίχημα. Έπρεπε να το πιστέψουμε και το κάναμε. Ο Λευτέρης Χαρίτος κατάφερε να συνδυάσει τις ικανότητές μας (μαζί με τον Σταμάτη Πατρώνη και εμένα) και έφτιαξε ένα μοναδικό αποτέλεσμα. Μάθαμε όλοι από τις «Μέλισσες», πιστεύω, και αυτό είναι ευτυχία».
Ξέσπασε για την έκβαση της δίκης Λιγνάδη
Δεν είναι ο πρώτος και σίγουρα ούτε ο τελευταίος από τους ανθρώπους του καλλιτεχνικού χώρου, που εκφράζουν την αντίθεσή τους σχετικά με την απόφαση της αποφυλάκισης του Δημήτρη Λιγνάδη, παρότι κρίθηκε ένοχος για δύο βιασμούς.
Στην ίδια συνέντευξη είπε τα εξής:
Σας έχουν τρομάξει αυτά που έχουν βγει στο φως στον χώρο του θεάτρου;
Η σεξουαλική παρενόχληση ή ο βιασμός σε εργασιακό χώρο είναι ένα φαινόμενο που παρουσιάζεται πολλά χρόνια τώρα. Αυτό τι σημαίνει; Κατά τη γνώμη μου, απεικονίζει τη σχέση εξουσιαζόμενου και εξουσιαστή. Σε όλους τους χώρους της κοινωνίας μας, όταν υπάρχει η σχέση αυτή, θα συμβαίνουν τέτοια γεγονότα. Στο θέατρο υπάρχει ακόμη ένας παράγοντας που ενδυναμώνει αυτές τις καταστάσεις. Η έκθεση κάποιου στα φώτα. Η αίσθηση της αλαζονείας και του απυρόβλητου.
Το θύμα, όπως και να έχει συμπεριφερθεί, είναι θύμα. Ο θύτης έχει την υποχρέωση, τουλάχιστον την ηθική υποχρέωση, να μην εκμεταλλευτεί τις προθέσεις του θύματος, αν αυτές υπάρχουν. Δεν είναι δυνατόν να εκμεταλλεύεσαι μια αδυναμία ή και πρόθεση ακόμη του θύματος για να δείξεις πόσο σπουδαίος είσαι. Η δουλειά, η στάση ζωής και οι αρχές μάς κάνουν σπουδαίους, όχι η σεξουαλική επιβεβαίωση. Στον χώρο μας βγήκαν περιπτώσεις που γνωίζαμε ότι ήταν τουλάχιστον παραβατικές.
Αλλά σε ένα σύστημα αξιών που χωλαίνει στα βασικά, αν μιλήσεις, χάνεσαι, απλά. Ότι κάποιοι βρήκαν το θάρρος και μίλησαν είναι αξιέπαινο. Για μένα είναι άνθρωποι με περισσότερο τσαγανό από κάποιους άλλους. Τους θαυμάζω. Στη δίκη Λιγνάδη οι άνθρωποι αυτοί έδειξαν αξιοπρέπεια μη φοβούμενοι την έκθεση.
Ο χώρος μας έχει πολλά «φώτα» και πολλές περιπτώσεις διαττόντων αστέρων. Ο χώρος αυτός τροφοδοτεί ένα σωρό media, άρα είναι λογικό να βγαίνει προς τα έξω μια σαπίλα, αλλά δεν είναι μόνον εδώ. Σε άλλους εργασιακούς χώρους γίνονται αίσχη χειρότερα. Ποιος, όμως, θα ενδιαφερθεί για μια καταγγελία εναντίον ενός ιδιοκτήτη μιας επιχείρησης που πουλάει έπιπλα; Κανείς, γιατί δεν «πουλάει». Θα πρέπει να μείνουμε, λοιπόν, στο γεγονός ότι όπου η εξουσία έχει ανάγκη επιβολής θα το κάνει πάση θυσία. Ας φροντίσουμε, λοιπόν, να σταθούμε δίπλα στην καθημερινή κακοποίηση. Ας φροντίσουμε τα θύματα και να καταγγείλουμε τους θύτες, όποιοι κι αν είναι.
-Η έκβαση της δίκης Λιγνάδη σας έχει απασχολήσει;
Σαφώς και με έχει απασχολήσει. Παρακολούθησα όλη τη δίκη μέσω του Lignadis trial watch και αισθάνθηκα αηδία. Αηδία για τον τρόπο που διεξήχθη. Για τη στάση της υπεράσπισης που προσπάθησε να συνθλίψει προσωπικότητες, που ξεφτίλισε ανθρώπους στο όνομα της δικαιοσύνης. Αηδία για τη στάση της Δικαιοσύνης που το ανέχθηκε όλο αυτό το σόου.
Αισθάνθηκα λίγος απέναντι σε ένα σύστημα που με το έτσι θέλω αποφασίζει. Παραβλέποντας συνταγματικές επιταγές και άρθρα, κατακρεουργώντας προσωπικότητες, που κατασκευάζει σκευωρίες για να στηρίξει έναν κοινό βιαστή ανηλίκων. Αυτό αποδείχθηκε στην αίθουσα. Είναι βιαστής. Η δίκη έγινε και καταδικάστηκε. Αν τώρα με νομικίστικες διαδικασίες είναι ελεύθερος, δεν σημαίνει ότι δεν είναι βιαστής. Αυτό να προσέξουμε.
Όχι, δικάστηκε και καταδικάστηκε για δύο τουλάχιστον βιασμούς ανηλίκων. Αν έχουμε, λοιπόν, εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη, να έχουμε και στις αποφάσεις της
